تیم ملی ایران با هدایت برانکو ایوانکوویچ بعد از پیروزی سه بر صفر در برابر تایلند، دومین دیدار خود را در جام ملت‌های ۲۰۰۴ چین در برابر عمان به انجام می‌رساند. تیمی که برای اولین بار به مهمترین رویداد قاره‌ای آسیا رسیده بود و هدایتش به عهده میلان ماچالای سرشناس بود.
عمان تیم قدری نشان می‌داد. آنها در بازی اول با تک گل شونسوکه ناکامورا به ژاپن باخته بودند و حسابی تیم زیکو را اذیت کرده بودند. در مقابل تیم برانکو نیز این اتفاق تکرار شد. عماد الحسنی در دقیقه ۳۰ و با اشتباه کمک داور بحرینی به همراه هم تیمی‌اش با میرزاپور در موقعیت ۲ به تک قرار گرفت و این بازیکن شماره ۲۰ توانست دروازه ایران را باز کند. ۹ دقیقه بعد اشتباه و از هم‌گسیختگی خط دفاعی تیم ملی به این بازیکن اجازه داد تا با یک ضربه سر قدرتمندانه، فاصله را ۲ برابر کند. نیمه نخست با همین نتیجه به اتمام رسید. ایران مانند بازی با تایلند کار را خوب شروع نکرد و این بار ۲گل خورد. باخت در این مسابقه می‌توانست به قیمت حذف ایران در مرحله گروهی، آن هم بعد از ۱۲ سال تمام شود.
با آغاز نیمه دوم حملات ایران افزایش پیدا کرد. روی یک ضد حمله عمانی‌ها صاحب موقعیت شدند ولی تکل رحمان رضایی بازیکن تیم حریف را سرنگون کرد. رضایی که آن زمان در فوتبال ایتالیا توپ می‌زد به سمت علی بداوی، یکی از جوان‌ترین بازیکنان رفت و با لحنی تند به او نکاتی را متذکر شد. در عین تعجب بداوی جواب رضایی را داد و همین مساله آغازکننده یک درگیری فیزیکی عجیب بود. رحمان و بداوی از خجالت هم درآمدند اما داور بازی آنها را اخراج نکرد. همین درگیری شاید آغازی بود بر بازگشت ایران به این مسابقه.
در دقیقه ۶۱ ضربه علی کریمی داخل محوطه جریمه بعد از برخورد به مدافع عمان، از زیر دستان علی الحبسی گذشت و فاصله به حداقل رسید. حملات ایران ادامه پیدا کرد تا اینکه در دقیقه ۹۴ و در آخرین موقعیت، ارسال مهدوی‌کیا با ضربه سر محمد نصرتی همراه و آن توپ به گل تبدیل شد و ایران از یک شکست عجیب فرار کرد. تیم ملی در ادامه مقابل ژاپن به تساوی بدون گل رسید و به عنوان تیم دوم به مرحله بعد رفت و در نهایت عنوان سومی جام ملت‌ها را به خود اختصاص داد.