مجله دیفنس نیوز گزارش داد، کاهش ناوهای هواپیمابر که به تصویب کنگره نیاز دارد مهم ترین توصیه تحقیقات چندماهه وزارت دفاع آمریکا درباره ساختار نیروی دریایی این کشور است.
وزارت دفاع آمریکا نتایج این تحقیقات را به طور علنی منتشر کرده است. نیروی دریایی آمریکا نیز در همکاری با تفنگداران نیروی دریایی (از زیرشاخه های نیروی دریایی) تحقیقات مستقلی را انجام می دهد که ظاهرا هنوز کامل نشده است.
پیشنهاد کاهش این ناوها از نظر ناظرانی که از نزدیک شاهد اظهارات مارک اسپر وزیر دفاع آمریکا در ماه های اخیر بوده اند، عجیب نیست. اسپر گفته است برای توانمندی ناوهای هواپیمابر ارزش قائل است اما وجود ۱۲ ناو که به عنوان هدف بلندمدت نیروی دریایی تعیین شده می تواند بسیار زیاد باشد. اسپر در فوریه سال ۲۰۲۰میلادی(اسفند) به مجله دیفنس نیوز گفته بود ناوهای هواپیمابر مهم هستند و قدرت و پرستیژ آمریکا را نشان می دهند و نقش بازدارندگی مهمی دارند.
وی در عین حال در همین مصاحبه طرحی را تشریح کرد که ناوگان دریایی آمریکا اقدام به جابجایی کشتی های گرانقیمت با سرنشین انسانی با کشتی های کوچکتری با بهره مندی از فناوری عملیات از راه دور یا به صورت خودکار می کند.
اسپر گفت می تواند آن را طوری ساخت که از نظر عملیاتی با سرنشین کنترل شوند و بعد بر اساس موقعیت یا با استفاده از فناوری امکان کنترل آن به صورت غیرانسانی نیز وجود داشته باشد. این امر باعث می شود که بسرعت به تعداد مورد نیاز دست یابیم. من بر این باور هستم که می توانیم تا سال ۲۰۳۰ به این تعداد دست یابیم و یا شاید هم از این تعداد بیشتر باشد.
مرکز ارزیابی راهبردی و بودجه واشنگتن در گزارشی در ماه ژانویه ۲۰۲۰ (دی ۹۸) نوشت ناوچه های سبک یا همان DDCs ها می توانند به ناوگان دریایی آمریکا در پیشگیری از حملات موشکی چین کمک کنند.
گشت ناوها یا ناوچه های سبک، یک کشتی جنگی کوچک، با قابلیت مانور بالا و آتشبار سبک است که از ناوچه کوچکتر و از قایق گشت ساحلی بزرگتر است.
برایان کلارک و تیموتی والتون کارشناسان این مرکز در گزارش خود به قابلیت این نوع از ناوچه ها در آموزش، تعامل و امنیت و بازدارندگی دریایی اشاره و عنوان کرده اند که این ناوها می توانند در مقایسه با کشتی های بدون سرنشینی که توسط نیروهای دشمن از منطقه عملیاتی خارج و یا به اسارت در می آیند، کم خطرتر باشند.