روزهای قرنطینۀ خانگی و خانه‌نشینی اجباری اگرچه برای برخی اقشار جامعه به زمانی کسالت‌آور و توام با بطالت بدل گشته که هرچه زودتر در انتظار پایان آن هستند؛ برای برخی دیگر این زمان نه زمانی مرده که زمانی پربار و زنده برای رسیدگی به تمام کارهایی بوده که مدت‌ها مترصد آن بوده‌اند.
یکی از موارد پرتکرار در تشریح وضعیت موجود، از سوی صاحب‌نظران در پویش سهم من در مبارزه با بحران کرونا (پویشی که با ابتکار ایرنا و روزنامه ایران، شروع شد و به بیان دیدگاه‌های افراد متخصص و هنرمند در باب نقش شهروندی درقطع زنجیره کرونا می‌پردازد) شنیده می‌شود، لزوم مغتنم شمردن شرایط موجود، با وجود خستگی‌های درخانه ماندن و شرایط جدید زندگی است.
از فرصت پیش‌آمده بهره ببریم
سیما فردوسی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا بیان کرد: این روزها همه در شرایطی هستند که مجبورند در خانه باشند، درنتیجه باید از این شرایط به‌عنوان یک فرصت استفاده کنند؛ یعنی نگاهشان به این اوقات به چشم یک فرصت باشد و نه زمانی که با ترس وحشت می‌گذرد یا این‌که ما در خانه مانده‌ایم و هیچ کاری نمی‌توانیم انجام بدهیم. نگاه را باید تغییر داد و دید و ادراک را عوض کرد.
امروز شرایط بحرانی است و ما اگر در خانه بمانیم کمک می‌کنیم به بهتر شدن اوضاع و احوال. به این‌که تعداد مبتلایان و بیماران کاهش‌یافته و این ویروس زودتر از بین برود؛ یعنی باید دید خودمان را به این سمت هدایت کنیم.وی افزود: ضمن این‌که در زمان در خانه ماندن، اعضای خانواده باید از کنار هم ماندن و باهم وقت گذراندن البته با رعایت تمام نکات بهداشتی، استفاده کنند؛ سعی کنیم از این فرصت قرنطینۀ ناشی از کرونا استفاده کنیم؛ زیرا تاکنون فرصتی نبوده که اعضای خانواده تا این حد همدیگر را ببینند و فرصتی نبوده تا مادر و پدر این‌قدر بچه‌ها را در کنار خودشان داشته باشند.
پیش از این فرصتی نبود که زن و شوهر تا این اندازه برای هم وقت داشته باشند و وقتی از کارهای سخت روزانه خسته می‌شدند، به راحتی استراحت کنند یا کارهای نیمه‌تمامشان را تمام کنند. کارهای نیمه‌تمامی که مدت‌ها دنبال فرصتی برای تمام کردنشان بودیم، کتاب‌هایی که مدت‌ها پیش گرفته بودیم و فرصت خواندنش را نداشتیم یا فیلم‌هایی که فرصت دیدنش را نداشتیم؛ این‌ها فهرست کارهایی است که تصور می‌کنم اگر بخواهیم تمام آن‌ها را انجام دهیم، حتی زمان کم خواهیم آورد؛ بنابراین اگر دیدمان را عوض کرده و به این فرصت به عنوان زمان خوبی برای باهم بودن نگاه کنیم، شرایط بهتر خواهد شد.
به یکدیگر فضای شخصی بدهیم
این دکتر روانشناس تصریح کرد: البته باید یادمان باشد به همدیگر فضای خصوصی و فردی بدهیم. قرار نیست تمام ۲۴ ساعت، اعضای خانواده در کنار هم باشند. فردی که دوست دارد یک ساعت برای خودش باشد به اتاقش برود و مطالعه بکند یا دیگری برود و قرآن بخواند یا دیگری که می‌خواهد در تنهایی هنری را انجام دهد، این فضا را داشته باشد. به هم فضای خصوصی بدهیم آدم‌ها باید یک خلوت خصوصی برای خودشان داشته باشند.
در این ایام ورزش‌ها و نرمش‌هایی را که به سیستم ایمنی بدن کمک و آن را تقویت می‌کند و در خانه امکان انجام دادن دارند انجام بدهیم و این‌گونه نباشد که دائم بنشینیم یا بخوابیم.
اعضای خانواده در کنار هم بنشینند، از خاطراتشان بگویند، باهم فیلم سینمایی ببینند یا برنامه‌های تلویزیون را نگاه کنند. کتاب بخوانند و برای هم تعریف کنند.کرونا یک شب ابدی نیست
فردوسی در تشریح لزوم نگاه مثبت نسبت به موقتی بودن و پایان دوران کرونا، خاطرنشان کرد: انسان به امید زنده است ما باید این امید را برای خودمان زنده نگه داریم. قرار نیست فکر کنیم این وضعیت مانند یک شب ابدی برای ما خواهد بود.
وی افزود: می‌توانیم برنامه‌هایی که برای آینده داریم را این روزها در ذهن بیاوریم و از امروز مقدماتش را فراهم کنیم. هرکس یک قلم و کاغذ جلوی خودش بگذارد و برنامه‌هایی که برای آینده دارد را بنویسد. مثلاً یک جوان قصد ادامه تحصیل دارد، بنشیند و مشخص کند چه رشته‌ای را می‌خواهد بخواند، کتاب‌هایش را تهیه کند، در این اینترنت بگردد و مطالعه‌اش را افزایش دهد. دیگری ممکن است بگوید کار هنری را می‌خواهد دنبال کند و یاد بگیرد، پس دنبال آن برود. هرکس چشم‌انداز آینده‌اش را جلوی چشمش و روی کاغذ بیاورد.
آن تفسیری که شما از وقایع دارید، بسیار مهم است. این اولین بار نیست که یک بیماری بشر را درگیر ساخته است. درست است که تاکنون ویروس کرونا و شرایطی به این صورت نداشته‌ایم اما مشابه این را در مواردی چون آنفولانزا، سارس و ... داشته‌ایم. مگر آن‌ها تمام نشد؟ مگر تا ابد ماندند؟ به‌هرحال واکسن و درمان پیداشده و بعد از مدتی آدم‌ها به شکل عادی زندگی کردند.
کتاب‌های خوب بخوانیم
می‌توانیم با عزیزمان از طرق مختلفی چون تماس تلفنی و صحبت در فضای مجازی ارتباط برقرار کنیم یا با تماس تصویری همدیگر را ببنیم. امروز فناوری به‌قدری پیشرفته کرده که آدم‌ها اگر حضوری نتوانند همدیگر را ببینند هم، راه‌های متعددی برای ارتباط هست. درنتیجه بیندیشیم که دنیا به آخر نرسیده و سعی کنیم کارهایی چون امور هنری و آشپزی و ... را برای خودمان در این ایام انجام دهیم.فردوسی در انتها و با تاکید بر کارهایی که می‌تواند ایام قرنطینۀ خانگی را به زمان پرباری از جهت یادگیری و آرامش درون بدل سازد، یادآور شد: تلاش کنیم در این ایام کتاب بخوانیم، به‌ویژه کتاب‌هایی که امیدبخش و نویدبخش هستند و می‌توانند آینده را برای ما روشن‌تر ترسیم کند.
وی افزود: پیشنهاد می‌کنم افراد کتاب حال خوب ترجمه مهدی قرچه‌داغی را بخوانند که کتابی مفید درباره نحوۀ خوب کردن حالمان است.
این روانشناس ادامه داد: ضمن این که افراد در این ایام فیلم‌های سینمایی که ارزش دیدن و تحلیل دارند را ببینند. خودم در این ایام فیلم شبی که ماه کامل شد، هرییت و مجموعه‌هایی از لورل و هاردی دیدم؛ ضمن این که سریال نون. خ را دنبال کردم. البته یادمان باشد خندیدن و شاد بودن خوب است؛ اما نه این‌که تمام زمان را به خنده بگذرانیم که آن بخشی از قضیه است و بخش دیگر این است که پیام سریال چیست؟ و چه درسی برای ما دارد؟.
توصیه می‌کنم افراد شبکه مستند را ببینند. به شخصه فیلم‌هایی که این شبکه می‌گذارد را دوست دارم و شاید برخی بپسندند و البته این امر سلیقه‌ای است.