مینی سریال دراکولا محصول مشترک نتفیلیکس و بی‌بی‌سی بعد از چندین سال انتظار سرانجام در ژانویه ی ۲۰۲۰ پخش شد. گیتیس و موفات که پیش از این توانایی خود را در احیای اثر کلاسیکی همچون شرلوک به مخاطبان اثبات کرده بودند، این بار به راهروهای ترنسیلوانیا رفته و دراکولا را از تابوت خود بیرون آورده‌اند.
مجموعه‌ی تلویزیونی دراکولا درامی است در ژانر وحشت. اقتباسی از رمان برام استوکر که در سه قسمت ۹۰ دقیقه‌ای ساخته شده است. گرچه دو قسمت ابتدایی این سریال بسیاری از مخاطبان را شگفت‌زده کرد و باعث شد لقب خوش‌ساخت را بگیرد، اما زمانی نگذشت که با پخش قسمت سوم این مجموعه بسیاری از منتقدان و مخاطبان انتقادات خود را روانه‌ی این سریال کردند. با این همه دراکولا توانسته نظر بسیاری از منتقدان و مخاطبان را جلب کند؛ امتیاز ۷۵ در متاکریتیک، ۷۲ در راتن تومیتوز و ۶.۸ در آی‌ام‌دی‌بی نشان می‌دهد این مینی‌سریال سه اپیزودی ارزش دیدن دارد.
کنت دراکولا پیرمردی در ترنسیلوانیا است. جاناتان هارکر از انگلستان به آنجا آمده که کارهای حقوقی دراکولا را انجام دهد، اما به زودی متوجه می‌شود که راه خروجی از آنجا نیست و در واقع این هارکر است که با خون خود میزبان دراکولا است. هارکر به مدت یک ماه در دالان‌های آنجا به دنبال راه خروج می‌گردد، در صورتی که او روز به روز ناتوان‌تر می‌شود و دراکولا جوان‌تر. حالا هارکر در مکانی خارج از ترنسیلوانیا این داستان را برای خواهر آگاتا روایت می‌کند، بلکه آگاتا راهی برای مقابله با دراکولا پیدا کند. نیمه‌هایی از قسمت اوّل دراکولا به همین منوال می‌گذرد و از اینجا به بعد راه برای خلاقیت نویسندگان این سریال باز می‌شود.
اگر فیلمبرداری و تدوین شرلوک برای شما تجربه‌ی لذّت‌بخشی بوده است، پس آماده باشید که این تجربه را بار دیگر در دراکولا تکرار کنید. هرچند فرم دراکولا نسبت به شرلوک پخته‌تر شده، با این حال برخی منتقدان این نوع تدوین و فیملبرداری را مناسب سریالی با ژانر وحشت نمی‌دانند. از نکات مثبت و جذّاب دیگر دراکولا می‌توان به صدابرداری و صداگذاری خوب و دقیق آن اشاره کرد. مثل استفاده‌ی جذّاب از صدای مگس و خفّاش به گونه‌ای که خارج از کلیشه‌های معمول باشد.
کلیس بنگ بازیگر کمترشناخته‌شده‌ی دانمارکی که در نقش دراکولا ایفای نقش کرده است، با بازی بی‌نظیر خود جای خود را در ذهن مخاطبان و منتقدان تثبیت می‌کند. او دراکولایی را می‌آفریند که باهوش و در عین حال آسیب‌پذیر است. دراکولایی که خشونتی همراه با طنز دارد و بازی او هنگامی کامل می‌شود که دالی ولز در نقش آگاتا با بازی ویژه‌ی خود شخصیتی را می‌آفریند که لزوم وجودش همچون موریارتی است برای شرلوک. سریال دراکولا فرصتی است برای درک بهتر این شخصیت. فرصتی که بتوانیم خود را دقیق‌تر در آیینه ببینیم. بتوانیم با ترس‌های خود مواجه شویم، هوش خود را به چالش بکشیم و به عقاید خود عمیق‌تر بیندیشیم. فرصتی که دراکولای درون خود را پیدا کنیم و دست از تغذیه کردن او برداریم.