دوچرخه‌سواری رشته ای است که این روزها علاقه‌مندان زیادی را به خود جذب کرده، اما همواره در گوشه و کنار دنیا شاهد مرگ بسیاری از دوچرخه‌سواران هستیم. موضوعی که در این هفته برای «مهیار فرزانه» عضو تیم نوجوانان رخ داد که با وجود رعایت اصول ایمنی در اثر تصادف جان باخت.
خطرات دوچرخه‌سواری می‌تواند براثر سانحه رانندگی یا مواجهه با برخورد با حیوانات بویژه برای دوچرخه‌سواران جاده رخ دهد.
مهم‌ترین چیزی که جان دوچرخه‌سوار را تهدید می‌کند نبود جاده‌های ایمن است. موضوعی که در خیلی از شهرهای ایران شاهد آن نیستیم و دوچرخه‌سواران مجبور هستند تا در جاده‌ها رکاب بزنند و همین امر می‌تواند جان آنان را به خطر بیندازد.
رعایت نکات ایمنی و توجه به اطراف در جاده شاید بتواند تا حدی به حفظ جان دوچرخه‌سوار کمک کند اما نمی‌تواند جلوی رانندگانی را گرفت که با احتیاطی رانندگی نمی‌کنند و خطرات را برای دوچرخه‌سواران به ارمغان می‌آورند.
بنابراین تنها حفظ نکات ایمنی موثر نخواهد بود و اشتباهات دیگران می‌تواند یک دوچرخه سوار را به کام مرگ بکشاند. «محمد گنج‌خانلو» عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری جاده در این زمینه به خبرنگار ایرنا گفت: خطراتی که ما را تهدید می‌کند تصادف با ماشین و نیز زمین خوردن در مسیرهای پیچ در پیچ جاده‌ها است. همواره در سمت راست جاده باید حرکت کنیم اما باز هم وقتی راننده بی‌احتیاطی می‌کند و با موبایل مشغول صحبت کردن است امکان تصادف برای آن دوچرخه‌سوار وجود دارد. امکان تصادف در ورودی و خروجی جاده‌ها برای دوچرخه سواران بیشتر است. وقتی اتومبیلی با سرعت خیلی زیاد وارد مسیری می‌شود فرصت فرار کردن از دوچرخه‌سوار گرفته خواهد شد و در نهایت به کام مرگ کشیده می‌شود.
وی افزود: دیگر آنکه برخی از دوچرخه‌سواران خودشان سهل‌انگاری می‌کنند و این اتفاق برای آنان می‌افتد و نباید در مکان‌های شلوع حضور یابند. تمرینات ما بیشتر دور ورزشگاه آزادی است اما ما در ماده جاده هستیم و باید اسکورت داشته باشیم. هیات تهران باید امنیت دوچرخه‌سواران را تضمین کند. برخی مواقع رانندگان با سرعت بالا از کنار ما رد می‌شوند و می‌خواهند با دوچرخه‌سواران شوخی کنند اما نمی‌دانند که این رشته شغل ما محسوب می‌شود و تفریحی به جاده‌ها نمی‌رویم و برای ارتقای خود این کار را انجام می‌دهیم.
با توجه به سخنان گنج خانلو می‌توان چنین ارزیابی کرد که هیات‌های استانی باید برای امنیت دوچرخه‌سواران برنامه‌ای را در دستور کار خود قرار دهند اما این قضیه تا چه حد می‌تواند به حفظ جان آنان کمک کند. «امید سراجی» رییس هیات دوچرخه‌سواری استان تهران در این زمینه اظهار داشت: دوچرخه‌سواری از رشته‌های پر خطر است. ما در کلاس‌های مربیگری مبحث ایمنی در ورزش را داریم که مربیان باید به والدین رده‌های سنی پایه پرخطر بودن این رشته را گوشزد کنند. در ماده جاده خطرهای بالقوه‌ای وجود دارد و دست ورزشکار یا مربی نیست.
وی افزود: بیاد دارم در سه سال گذشته «کریستینا فوگل» قهرمان دوچرخه‌سواری ۲ دوره بازی‌های المپیک، براثر تصادف بر روی ویلچر نشست. وقتی ورزشکاری کلاه ایمنی می‌گذارد و حتی تیم اسکورت همراهش باشد باز هم خطر او را تهدید می‌کند. هر رشته‌ای خطرات خود را دارد. یک سری از خطرات از محیط به ورزشکار وارد می‌شود. زیرا آن فرد امکان برخورد با حیوانات را در جاده خواهد داشت و حتی سُر خوردن در مسیر، بدلیل بارندگی یا وجود بنزین می‌تواند جان آن رکابزن را تهدید کند.
سراجی عنوان کرد: در هیچ جای دنیا مسیر اختصاصی تمرین برای دوچرخه‌سواری قهرمانی وجود ندارد و شاید یک دوچرخه‌سوار بخواهد ۱۴۰ کیلومتر تمرین کند، زیرا اقتضای ماده جاده بر تمرینات استقامتی است. در تهران بوستان چیتگر را برای تمرین دوچرخه‌سواران داریم اما ورزشکار نیاز به تنوع دارد و شاید بخواهد در جاده قدیم کرج رکاب بزند. ۱۱ سال پیش یکی از ورزشکاران ما با وجود رعایت اصول ایمنی در بزرگراه آزادگان با کامیون تصادف کرد. این خطرات همواره برای دوچرخه‌سواران وجود دارد.
با ارزیابی سخنان رییس هیات استان تهران بنظر می‌رسد که جلوگیری از خطرات در دوچرخه‌سواری امری اجتناب ناپذیر است و خود ورزشکاران نیز باید در این زمینه محتاط باشند. «محمود پراش» سرمربی تیم ملی نیز گفت: مرگ دوچرخه‌سواران بدلیل تصادف بارها اتفاق افتاده و امنیت آنان بسیار مهم است. فرآیند غلطی که از گذشته وجود داشت این بود که دوچرخه‌سواران خود به تنهایی به تمرینات می‌رفتند و هیات‌ها نظارتی بر آنان نداشتند. بهترین راه حل این است که هیات دوچرخه‌سواری استان‌ها، انسجامی برای حفظ جان دوچرخه‌سواران داشته باشد تا مربیانی را در کنار ورزشکاران بگذارند و امنیت آنان را حفظ کنند و خطرات را کاهش دهد. خطرات برای ورزشکاران نوجوان و جوان بیشتر است. همچنین ورزشکار بدون هماهنگی به تمرین نروند و پشتیبان داشته باشد.