یک مقام هندی که نخواست نامش فاش شود گفت: مساحت در نظر گرفته شده برای شرکت‌های خارجی به‌اندازه ۴۶۱ هزار و ۵۸۱ هکتار است. هم اکنون ۱۱۵ هزار و ۱۳۱ هکتار زمین برای کاربرد صنعتی در ایالت‌هایی مانند گجرات، ماهاراشترا، تامیل نادو و اندرا پرادش وجود دارد.
با توجه به داده‌های بانک جهانی مساحت کل شهر لوکزامبورگ حدود ۲۴۳ هزار هکتار است.
به دست آوردن زمین یکی از بزرگترین مشکلات شرکت‌های خارجی برای سرمایه گذاری در هند بوده است و شرکتهایی مانند آرامکو عربستان و "پاسکو" از تاخیر در اختصاص زمین به پروژه‌های خود در هند انتقاد کرده‌اند.
به گفته مقامات هندی شرکت‌های خارجی به دنبال خروج از چین پس از پایان بحران کرونا هستند. این اقدام با هدف کاهش وابستگی به چین و همچنین عدم اختلال در زنجیره‌های تامین کالا در جهان انجام می‌شود.
در حال حاضر شرکت‌های خارجی باید با صاحبان زمین به صورت شخصی در هند وارد مذاکره شوند که این امر یک پروسه طولانی قانونی را به دنبال دارد.
راهول باجوریا یک اقتصاد دان در بانک "بارکلی" در این باره گفت: روند مشخص و سریع اختصاص زمین یکی از عواملی است که می‌تواند به گسترش سرمایه گذاری های خارجی در هند کمک کند.
بخش‌های مورد تمرکز هند
دولت هند بر ۱۰ بخش مختلف از جمله برق، دارو، تجهیزات پزشکی، الکترونیک، مهندسی سنگین، تجهیزات انرژی خورشیدی، فرآوری مواد غذایی، مواد شیمیایی و منسوجات برای ارتقاء تولید متمرکز شده است. این کشور از سفارتخانه‌های خود در خارج خواسته تا شرکتهایی که در این بخش‌های فعالیت می‌کنند را شناسایی کنند. شرکت "در هند سرمایه گذاری کنید"، آژانس دولتی سرمایه گذاری هند، از کشورهایی چون ژاپن، آمریکا، کره جنوبی و چین پیشنهاد سرمایه گذاری دریافت کرده است.
این چهار کشور در میان ۱۲ شریک تجاری بزرگ هند قرار دارند که مجموع تجارت دو جانبه آن‌ها با هند حدود ۱۷۹. ۲۷ میلیارد دلار برآرود می‌شود. داده‌های دولت هند نشان می‌دهد که سرمایه گذاری مستقیم خارجی این چهار کشور در هند در دوره آوریل ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹، بالغ بر ۶۸ میلیارد دلار بوده است.
یک مقام هندی در این خصوص توضیح داد: به کار گیری زمین‌های بلااستفاده در مناطق ویژه اقتصادی که قبلاً زیرساخت‌های خوبی در آن‌ها ایجاد شده نیز در دست بررسی است. یک طرح تفصیلی برای جذب سرمایه گذاری‌های خارجی تا پایان ماه نهایی خواهد شد.
آیا هند می‌تواند با تبدیل شدن به مرکز تولید جهانی، جایگزین چین شود؟
طی دو سال گذشته، چندین شرکت به دلیل جنگ تجاری آمریکا و چین، کارخانه‌های خود را جابجا کرده‌اند. تقریباً ۵ درصد از آن‌ها به هند آمده‌اند. تقریبا نیمی از آن‌ها ویتنام را انتخاب کردند و یک سوم دیگر به تایوان و تایلند رفتند.
چین در چهار دهه گذشته تمرکز خود را صرف ساختن زیرساخت‌های عظیم صنعتی کرده است. این کشور دارای بزرگترین شبکه بزرگراه‌ها در جهان، بزرگترین شبکه راه آهن پر سرعت جهان، هفت بندر از ۱۰ بندر باربری برتر جهان، سه فرودگاه ترابری از ۲۰ فرودگاه بزرگ ترابری در جهان، یک سیستم ارتباطی پیشرفته و تولید بیش از یک چهارم برق کل جهان است.
اما هند نمی‌تواند در زمینه زیرساخت‌ها با چین رقابت کند. تامین نیرو در هند نامناسب و گران است. این کشور همچنین در زمینه تدارکات و حمل و نقل از چین بسیار عقب‌تر است. بخش اعظم تجهیزات و مواد اولیه مورد نیاز برای تولید در هند باید وارد شود.
در حالی که چین بازار داخلی عظیمی برای کالاهای مصرفی و با دوام دارد، اما تقاضای داخلی هند چندین سال است که با رکود مواجه شده است.
از سوی دیگر نیروی کار چین بسیار توانمندتر و با تجربه‌تر از نیروی کار هند و همچنین ارزان‌تر از این کشور است. این یک شرایط بسیار مناسب برای شرکت‌های خارجی جهت سرمایه گذاری در چین ایجاد می‌کند. نرخ فساد و جرم در چین هم کمتر از هند است.
چرا هند باید به دنبال تغیر شعار "در هند بسازید" به "برای هند بسازید" باشد؟
کارخانه‌های چینی پس از تعطیلی یک ماهه به دلیل شیوع کرونا، به سرعت فعال شده‌اند. این امر یک تحول مثبت برای شرکت‌های خارجی جهت ادامه حضور در چین است. تلاش هند برای تبدیل شدن به یک مرکز تولید در جهان در واقع یک انتظار بسیار بزرگ است. این کشور باید در اولیت‌های سرمایه گذاری خود تجدید نظر کند و محصولات و خدماتی را ارائه کند که می‌توانند از سوی میلیون‌ها هندی خریداری شوند.