به گزارش روز چهارشنبه خبرگزاری رسمی مالزی (برناما)، «تی چینگ سنگ» رئیس اداره دیپلماسی و ارتباطات بین الملل انجمن چینی تبارهای مالزی گفت از این جهت، هر سازمان مدافع حقوق بشر نباید با واگذاری مسئولیت آوارگان به کشورهای پذیرنده آنها، به استدلال های مختلف بشردوستانه متوسل شود.
وی تاکید کرد که با توجه به همه گیر شدن بیماری کووید – ۱۹ در سراسر جهان که منابع هر کشوری را مورد استفاده قرار می دهد، هیچ کشوری نمی تواند به طور مداوم و پیوسته تامین کمک به آوارگان را برعهده گیرد.
این مقام مسئول در ادامه یادآور شد که مشکل آوارگان روهینگیا که درگیری های قومی در کشور مبداشان را دربرمی گیرد، فراتر از توان مالزی برای مدیریت آن است.
تی چینگ سنگ گفت : سازمان ملل باید به دولت بنگلادش در بهبود تاسیسات و ایمنی پناهگاه های محل اسکان اقلیت روهینگیا کمک کند.
وی افزود: اگر سازمان ملل تصور می کند که آینده روهینگیایی ها برای بازگشت به میانمار مبهم و نامشخص است، باید آنها را در برخی کشورهای توسعه یافته و کشورهای امضاکننده کنوانسیون آوارگان ۱۹۵۱ جای دهد.
وی گفت: سازمان ملل و دولت میانمار باید یک طرح برد – برد جامعه و موثری را برای بازگشت اقلیت روهینگیا به میانمار در زمانی که ایمنی و امنیت آنها از سوی سازمان ملل تضمین شود، ارائه دهند.
وی افزود: آوارگان روهینگیا باید برای بازگشت طبق میل خود آزاد باشند و سازمان ملل نیز باید به دولت میانمار کمک کند تا این افراد دستکم پس از بازگشت اشتغال داشته باشند.
موضوع آوارگان روهینگیا به تازگی در مالزی به مساله مهمی تبدیل شده، به ویژه از زمانی که سازمانی که نمایندگی ۲۰۰ هزار اقلیت روهینگیا در این کشور را برعهده دارد، خواستار حقوق خاصی برای این افراد از جمله حق شهروندی است.
همچنین گزارش شده که در جریان بحران کرونا، بسیاری از آوارگان روهینگیا تلاش کرده اند خود را به مالزی رسانند.
بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیایی با فرار از جنگ و قتل عام ارتش و بودائیان افراطی در ایالت رخین در سال ۲۰۱۷ از میانمار به بنگلادش پناهنده شدند و اکنون در اردوگاه‌های مرزی این کشور ساکن هستند.
سازمان ملل متحد در پی حملات نظامی ماه اوت ۲۰۱۷ (تیر/ مرداد ۹۶) علیه روهینگیا و اخراج گروهی آنها به بنگلادش، نظامیان میانماری را عامل پاکسازی قومی و نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا معرفی کرد و ارتش این کشور را بدنام‌ترین ارتش جهان نامید. با توجه به گزارش دیده‌بان حقوق بشر، اردوگاه‌های شلوغ مسلمانان روهینگیا در بنگلادش و همچنین میانمار در واقع بمب‌های ساعتی کرونا هستند. این اردوگاه‌ها از هیچ استاندارد بهداشتی برخوردار نیستند و عدم دسترسی به بهداشت، ساکنین اردوگاه‌ها را به شدت در مقابل کرونا آسیب پذیر کرده است.