به گزارش روز یکشنبه دفتر آیت الله احمد مبلغی، وی به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع) در سخنانی مجازی در جمع برخی جوانان عرب زبان خاطرنشان کرد: آن حضرت درتاریخ اسلام، کرامت اجتماعی را در بهترین شکل، زیباترین صورت و کامل ترین وضعیت ارائه کرده است.
وی ادامه داد: اگر در جامعه‌ای این سه شاخه نیکوکاری تحقق پیدا کند، کرامت نیکوکاری در آن جامعه در بهترین شکل انسانی و الهی آن تحقق پیدا کرده‌است.
مبلغی، پیوستگی را اولین شاخصه کرامت نیکوکاری اجتماعی دانست و گفت: در منطق امام حسن مجتبی(ع) کرامت انسانی یک واحد به هم مرتبط و درهم تنیده اجتماعی و به هم پیوسته درجامعه است.
وی ادامه داد: بر اساس این منطق اجتماعی، کسانی که مساعدتی به محتاجان ارائه می‌کنند اگر کرامت آنها را درنظر نگیرند نه تنها به کرامت نیازمندان آسیب وارد می‌شود، بلکه بر کرامت کمک کنندگان و عطاکنندگان نیز لطمه وارد می‌شود و این یک فلسفه عمیق در نگاه به انسان و کرامت او از خاستگاه دین است.
مبلغی اظهار داشت: این شاخصه از جمله‌ای از امام حسن (ع) در رفتار کریمانه‌اش با فردی به دست می‌آید، که به او (برای آن که در شرایط انفعال و خجالت حاصل از درخواست قرار نگیرد) فرمود، طلب خود را در ورقه ای بنویس، و او نوشت و حضرت دوبرابر درخواست نیازمند را به وی عطاء فرمودند، برخی از کسانی که نشسته بودند، گفتند، برکت این کاغذ چه عظیم شد، حضرت فرمود، برکت آن بر ما بیشتر وعظیم تر است...
وی مبلغی ادامه داد: از این حدیث استفاده می‌شود که رفتار مبتنی بر کرامت با نیازمند، بیش از آن که فرصتی برای نیازمند باشد، ضروزت و فرصتی برای عطاکننده است، زیر تنها در صورت کریمانه بودن رفتار نیازمند است که کرامت کمک کننده، تبلور و پیدا می‌کند و در جامعه، آشکار می‌گردد.
رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس گفت: از سیره حضرت، می توانیم نتیجه بگیریم اگر در جامعه‌ای کرامت محتاجان را رعایت نکردیم، جریان کرامت آسیب می بیند و آسیب‌ها و ضررهای آن متوجه به همه خواهد شد و چنین نیست که صرفاً به محتاجان توجه پیدا کند.
وی ادامه داد: در صورت انجام آن در چارچوب رعایت کرامت، برکات و فوائد آن بیش از توجه به آن نیازمندان به کمک کنندگان و جامعه بازگشت پیدا می کند.
مبلغی با اشاره به دومین شاخصه کرامت نیکوکاری اجتماعی گفت: بخشش قبل از سئوال از چنان عمقی برخوردار است که از امام علی(ع)در تعریف بخشش بر آن تاکید کرده‌اند.
وی افزود: اهمیت این شاخص با توجه به این نکته به دست می‌آید که مشکلی که اکنون بسیاری اعمال خیریه در جهان از آن رنج می‌برد، آن است که بر عدم کرامت یا بر کرامت ناقص استوار شده‌است.
وی ادامه داد: مقصود این است که شرایط مساعدت‌ها به گونه‌ای است که شخص محتاج برای رسیدن به دریافت کمک، به نوعی احساس ذلت و تحقیر شدگی می‌افتد و خود را در وضعی می‌بیند که ناچار به فروکشیدن کرامت خود می‌شود و آن را نادیده می‌انگارد تا به کمک هایی دست پیدا کند.
الله مبلغی ادامه داد: اگر بخواهیم این را شاخص را که امام حسن (ع) ارائه فرمودند را در فضاهای اجتماعی کنونی، قالب نهادی بدهیم، لازم است یک فرآیند وسازوکاری را در اقدام به اعمال خیریه در پیش بگیریم که قائم بر سئوال محتاجان نباشد، بلکه بر اطلاع گیری ها، تعریف کردن های دقیق نیازها و نیازمندان استواری بگیرد.
عضو مجلس خبرگان رهبری یکی دیگر از شاخه های کرامت نیکوکاری بر پایه‌های مکتب کرامت حسنی را "طعام به جا و در محل" ذکر کرد و گفت: افکندن سفره‌های طعام بدون نگاه به محل این سفرها و نفع برندگان و استفاده کنندگان از آن، عملی است که اطعام طعام را رفته رفته به سمت طبقه های متمکن و دارای روابط اجتماعی به پیش می‌برد و از طبقات فرودست فاصله می‌گیرد.
وی اظهار داشت: به این دلیل امام حسن مجتبی(ع) آن را به مثابه یک رکن برای کَرَم قرار داده‌است.
وی گفت: نتیجه "اطعام‌های درغیر محل"، به نفع کسانی عملاً تمام می‌شود که همیشه دست‌شان به طعام و سفره می‌رسد، و این به فاصله طبقاتی می‌انجامد و کرامت را رفته رفته از بین می‌برد.
مبلغی ادامه داد: درحالت فضاهای طبقاتی کرامت، بسیاری از مردم از نظر ساختاری آسیب می‌بینند، اینجاست که امام فرمود، کرامت و کرم، این است که اطعام طعام در محل آن صورت بگیرد.