حاج خانوم می گوید: «هر سال مجلسی برای حضرت خدیجه(س) داشتیم، مجلسی در خور شان زنی که همه ثروتش را در راه اسلام هزینه کرد، با چند هزار مهمان در تالاری مجلل؛ مراسمی که باید در مقام این بانوی بزرگوار اسلام باشد.
این جمله گفته متولی اصلی «هیات غریب مادر» در محله باغ فیض تهران است، هیاتی که هر ساله صدها کار ریز و درشت می کند تا فقط قدمی برای امام حسین(ع) برداشته باشد. زنی که این روزها کارها را به پسرش واگذار کرده است.
این زن خودش را حاج خانوم صدری معرفی می کند، نامش را سال‌هاست کسی نمی داند و خطاب نمی کند، از بیست و چند سالگی همه حاج خانوم صدایش کرده اند.
علیرضا اصغری پسر این حاج خانوم زیر سایه همین خیمه بزرگ شده است و اکنون کارها را در دست گرفته، کارهای مختلفی که روضه خوانی و برپایی مجلس گریه برای امام حسین(ع) فقط یکی از آنهاست.
اصغری جوان نخبه کشور که سال‌ها در زمینه فرهنگی و علمی و حتی ورزشی حائز عناوین بین المللی شده، حالا معلم کلاس اول دبستان و استاد چند دانشگاه دولتی است و همین سال گذشته به عنوان جوان فعال اجتماعی از طرف رهبر معظم انقلاب هم مورد قدردانی قرار گرفته است.
حالا در روزهایی که ویروس کرونا، رنگ و روی همه چیز را تغییر داده و جهان جدیدی را پیش روی انسان ها به خصوص مسلمانان قرار داده، این هیات هم در مسیر جدیدی با همان نیت قلبی قرار گرفته است.
اصغری به گفت و گو با خبرنگار ایرنا می نشیند تا فقط بتواند در زمان اندکی که فراهم شده بخشی از فعالیت‌های هیات غریب مادر را مطرح کند؛ جوان ۳۱ ساله‌ای که حدود دو سالی می شود در زمینه‌های اجتماعی حضور چشمگیر داشته و توانسته به واسطه صفحه مجازی فعالیت گسترده ای جهت فرهنگ سازی در آزادی زندانیان و کمک به خانواده های بی سرپرست و بدسرپرست و بیماران لاعلاج انجام دهد.
علیرضا و مادرش از ولادت حضرت علی (ع) تا ولادت حضرت حجت(عج) هرروز پنج هزار عدد ماده ضدعفونی کننده و دستکش لاتکس نذری می‌دهند و در عوض آن یک «یاعلی» هدیه می‌گیرند.
این هیات در روزهای کرونایی حتی توانسته برای زنان سرپرست خانوار هم اشتغالزایی داشته باشد و به ازای هر ماسکی که تولید می شود، مبلغی را به زنان تولیدکننده بدهد اما ماسک ها را به رایگان و در قبال یک «یا علی» توزیع می کند.
این جوان نخبه کشور فعالیت در این راه را از همان دوران کودکی، زمانی که مادرش تصمیم به ادامه راه پدر با فعال نگاه داشتن هیات گرفت، آغاز کرده است؛ علیرضا سخن خود را اینگونه آغاز می کند: وقتی آنقدر در این هیات قد کشیدم که بتوانم کاری انجام دهم، تصمیم گرفتم هر ساله با پول توی جیبی ام، افرادی را که آرزو دارند، راهی کربلا کنم؛ این تصمیم زمانی به ذهنم رسید که با جایزه رهبر معظم انقلاب همراه مادر عازم حج شدم.
علیرضا حرف خود را اینگونه ادامه می دهد: اکنون سال‌ها از آن تصمیم گذشته و می توانم بگویم دهها نفر را هر ساله عازم کربلا کرده‌ام، افرادی که در میان آنان می توان سلبیریتی‌های بسیاری را دید.
وی می افزاید: هدفم این بود که بتوان نشان داد که هیات امام حسین(ع) و فعالیت در این راه، فقط گریه و مویه نیست، گرچه این اشک ریختن هم باید باشد اما می توان چهره دیگری از ائمه اطهار (ع) را هم نشان داد.
علیرضا می گوید: اکنون خدا را شاکرم که مرا وسیله محقق شدن آرزوی چندین نفر قرار داده است، افرادی که پس از این سفر راه جدیدی برای ادامه زندگی خود پیدا کرده اند، اگرچه بودند افرادی هم که کم لطفی کردند.
وی هدف از اعزام سلبیریتی‌ها به کربلا با هزینه شخصی را اینگونه توضیح می دهد: «دنبال بلندگویی برای فریاد زدن نام و فرهنگ حسین(ع) بودم و هستم، صدای خودم آنقدر بلند نیست که بقیه افراد هم بشنوند در حالی که یک چهره معروف به آسانی می تواند این کار را انجام دهد، وقتی یک شخصیت شناخته شده و محبوب به راحتی می تواند در کنار گنبد حرم امام حسین(ع) حاضر شود و تصویر خود را به نمایش بگذارد، یا وقتی یک چنین شخصی می تواند تا کنار سرداب حضرت عباس برود، همه اینها یعنی گامی برای نشان دادن امام حسین(ع)».
وی همه زندگی اش را مدیون امام حسین(ع) می داند و به باقی فعالیت های هیات اشاره می کند: اوج فعالیت در راه امام حسین(ع) به ماه های صفر و محرم بر می گردد، در این هیات تصمیم گرفتیم در کنار همه دیگ های نذری که تمام ۶۰ روز این دو ماه، بر پا و غذای آن را در میان عزاداران توزیع می کنیم، دیگی هم کنار بگذاریم تا هر روز غذای آن را در یکی از محله های کمتر برخوردار شهر توزیع کنیم تا آنان نیز از این سفره بی نصیب نمانند.
علیرضا با بیان اینکه در این شخصیت ها و چهره های شناخته شده بسیاری در کنار این هیات حاضر می شوند و کمک می کنند، می گوید: قصد انجام کار خیری که می کنیم، خیران بسیاری هم پیدا می شوند تا کمک کنند آن کار به بهترین شکل ممکن انجام شود، نمونه آن برپایی مراسم ازدواج ۳۵۰ عروس و داماد نیازمند است.
وی اضافه می کند: در ابتدا یکی از برندهای مطرح تلاش داشت تا برای ۱۴ مرد نیازمند، ۱۴ دست کت و شلوار هدیه کند، اما به این نتیجه رسیدیم که این مردان چنان قرار کسب درآمد برای امرار معاش هستند که فرصتی برای استفاده از این لباس نخواهند داشت، این بود که بنا شد لباس ها را به ۱۴ داماد هدیه کنیم.
اصغری ماجرای برپایی این مراسم های عروسی را اینگونه توضیح می دهد: تصمیم بر هدیه ۱۴ لباس دامادی بود، لباس عروس، جهیزیه، تالار، حلقه ازدواج، ماشین عروس و آرایشگاه هم جور شد آن هم نه برای ۱۴ زوج که برای ۳۵۰ زوج از بهترین امکانات و لوکس ترین نقاط شهر.
وی ادامه می دهد: ماشین‌های عروس همه از بهترین مدل های خارجی، لباس ها از برندهای برتر لباس، آرایشگرانی از گرانترین نقاط شهر و در نهایت تالار عروسی در شمال تهران، اینگونه بود که مراسمی برپا شد که کسی حتی در خیالش هم تصور نمی کرد.
علیرضا می گوید: هزینه همه این مراسم ها در ابتدا از محل سود حاصل از سرمایه گذاری مادرم تامین شده و می شود و سپس خیران بسیاری هم به کمک ما می آیند و دست هم را می گیریم تا بتوانیم کاری انجام دهیم و نام امام حسین(ع) را مطرح سازیم.
وی به روال غیر معمول این هیات در کمک به آزادسازی زندانیان جرایم عمدی اشاره می کند و اظهار می‌دارد: همه سازمان ها و نهادها تلاش دارند تا زندانیان با جرایم غیر عمدی را آزاد کنند اما هستند بسیاری از زندانیان جرایم عمدی که با وجود اتمام زمان محکومیت به علت نداشتن جریمه یا مبلغ رد مال تعیین شده، سال‌هاست بی گناه در زندان به سر می برند، این هیات به کمک آنان می رود.
این جوان هیاتی می افزاید: هر ساله همزمان با سالروز رحلت حضرت خدیجه(س) این هیات در ۱۰ ماه مبارک رمضان، مجلس بزرگ در یکی از تالارهای بزرگ شهر برپا می کرد، مجلسی که در آن همه افراد سرشناس کشور در کنار مردم عادی و روزه دار حضور داشتند، از خواننده و مرجع تقلید گرفته تا سیاسیون و فوتبالیست ها و بازیگران.
وی به شیوع ویروس کرونا و به هم خوردن این روال هر ساله اشاره و به حرفهایش اضافه می کند: امسال نمی شد چنین مراسمی برپا کنیم، این هزینه را صرف تامین و توزیع اقلام بهداشتی کردیم، حالا هر روز از ساعت ۱۶ تا ۱۸ هر کسی که بخواهد می تواند بیاید و ماسک، دستکش لاتکس، محلول ضد عفونی کننده سطوح، دست و بیمارستان هم دریافت کند.
علیرضا می گوید: اینجا کسی دنبال این نیست که خودی نشان دهد، هر کسی می خواهد به میزان ارادتی که به خاندان عصمت و طهارت دارد، سهمی در فعالیت هیات داشته باشد، کسی هم اصرار ندارد نامی از وی قید شود.
وی تاکید می کند: بوده اند کسانی که ماسک و دستکش احتکار کرده و از کرده خود پشیمان شده اند اما برای آنکه آبرویشان نرود، محصول در دست خودشان را اینجا تحویل داده اند و میان مردم توزیع شده است.
اینجا هیات غریب مادر است، هر روز از ۱۶ تا ۱۸ هر کس می تواند بیاید و با گفتن یک «یا علی» اقلام بهداشتی مورد نیاز خود را تامین کند، اینجا از کسی نام و نشانی نمی پرسند و کاری به دین و اعتقادات ندارند، سفره امام حسین(ع) برای همه باز است.