در مجموعه آیات گفتمان «رنج ابزاری برای تنبیه» همچون آیات ۳۰ سوری شوری، مفهومی که در عهد عتیق و جدید هم بازتاب زیادی دارد، نسبت بین خطا و رنج تنبیهی چگونه است؟ آیا خدا بر کفه عذاب و آتشی که وجودهای آتشین به زندگی رستاخیز برده‌اند، می‌افزاید؟ آیا عذاب خطایی موقت، ابدی است؟ در پاسخ گفته می‌شود که ما چیزی جز همین وجود را به رستاخیز نمی‌بریم و جهنم پژواک یک انسان آزاردهنده است. پس آتش را همین‌جا باید خاموش کرد.
e*۱۱*۴۲