بعد از جام ملت‌های ۱۹۹۶، شاهد دومین فینال تمام عربی بودیم. عراق شگفتی‌ساز بی‌چون و چرای جام بود. آنها در حالی که کشورشان درگیر جنگ بود توانستند برای اولین بار به فینال مسابقات جام ملت‌ها صعود کنند و حریف عربستانی شوند که در ۶ دوره اخیر در پنج دوره به دیدار پایانی راه پیدا کرده بود.
عراق در ضربات پنالتی کره جنوبی را شکست داد و عربستان با از پیش رو برداشتن ژاپن به مسابقه نهایی قدم گذاشته بود. در ترکیب ۲ تیم ستاره‌های نام آشنای زیادی به چشم می‌خوردند که برخی از آنها سابقه حضور در ایران را داشتند و یا بعدا به دست آوردند.
عراق با هدایت جوروان ویرای برزیلی، از ابتدا تا انتها تیم برتر میدان بود. آنها بارها تا آستانه فروپاشی دروازه یاسر المسیلیم پیش رفتند اما هر بار به دلیلی ناکام بودند. یونس محمود، کاپیتان عراق بیشترین فرصت را برای گلزنی داشت. بعد از او کرار جاسم، نشات اکرم و هوار ملا محمد نیز صاحب موقعیت های خوبی شدند که بی‌دقتی و یا درخشش خارج از تصور گلر عربستان به آنها اجازه نداد.
در سوی مقابل عربستان پایین‌تر از حد تصور ظاهر شد. آنها توان زیادی برای رسیدن به دروازه عراق نداشتند و ۲ سه موقعیت ایجاد شده نیز به وسیله نور صبری دفع شد. سرانجام در دقیقه ۷۲ به نوعی حق به حقدار رسید. ارسال کرنر هوار ملامحمد از سمت راست به بعد از تیر دوم عربستان رفتند. مسیلیم تنها اشباه خود را انجام داد و خروج بدی از دروازه داشت. همین مساله به یونس محمود اجازه داد تا با یک ضربه سر دروازه را باز کند و عراق را پیش بیندازد و خودش را در جام چهار گله کند.
همین نتیجه تا پایان باقی ماند و عراق شگفتی بزرگی را خلق کرد. تیمی که پیش از جام ملت‌ها در مسابقات غرب آسیا به تیم دوم ایران باخته بود حالا فاتح آسیا بود. عربستان هم بعد از این این دیدار دیگر هیچوقت تا به حال نتوانسته به نیمه نهایی جام ملت‌ها نیز صعود کند.