«بودن در رئال مادرید خیلی خوب بود.»
کریستیانو رونالدو ۲۶ مه ۲۰۱۸ دقیقا ۲ سال پیش با این جمله با سانتیاگو برنابئو خداحافظی کرد.
او این کار را در ورزشگاه المپیک کی‌اف انجام داد؛ جایی که سفیدپوشان مادرید تنها دقایقی قبل از آن سیزدهمین جام اروپایی و چهارمین افتخار خود را در بازه‌ای پنج ساله فتح کرده و این موفقیت را مدیون گلزنی‌های تمام‌نشدنی مرد پرتغالی بودند.
حرف‌های آن شب کریستیانو برای رئال ضربه روحی بزرگی بود؛ آنها روی جشن و سروری که دیگر به هیچ عنوان شبیه شادی‌های سال‌های قبل نبود، ضربه‌گیر گذاشتند؛ همه چیز تقریبا خفه شد...
هواداران می‌دانستند که کهکشانی‌ها در آستانه از دست دادن «خوب‌ترین ژن» خود هستند و در صورت چنین اتفاقی، دیگر هیچ چیز شبیه به گذشته نخواهد بود.
بله؛ داستان این‌گونه اتفاق افتاد؛ «زین الدین زیدان» هم که دست کم قصد خراب کردن جشن قهرمانی را در آن لحظه در پایتخت اوکراین نداشت، چند وقت بعد مسیر رونالدو را در پیش گرفت و رئال مادرید با سرگیجه، نقش بر زمین شد.
نه «یولن لوپتگی»، نه «سانتیاگو سولاری» و نه حتی زیدان پس از رستاخیرش قادر به یافتن پادتنی برای فقدان زهر خط حمله رئال در دوران پسا-رونالدو نبودند.
کهکشانی‌ها یک سالِ بدون جام و دردناک را پشت سر گذاشتند (البته فارغ از کم اعتبارترین جام موجود یعنی جام باشگاه‌های جهان) و «فلورنتینو پرز» با هزینه‌ای بیش از ۳۰۰ میلیون یورویی به جوانگرایی در سال ۲۰۱۹ دلخوش کرده بود.
و در حال حاضر با تنها یک جام نه چندان پرخیر و برکت از سوپرکاپ اسپانیا، رئالی‌ها در انتظارند تا ببیند بعد از سونامی کووید-۱۹، چه بر سر لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا خواهد آمد.
و اما کریستیانو... او بعد از قیچی برگردان باورنکردنی‌اش به جی‌جی بوفون در یکی از معدود تمجیدهای هواداران تیم‌های میزبان از وی، پس از تشویق ایستاده حاضران در ورزشگاه تورین، راهی ایتالیا شد؛ شاید همین تشویق مقدمات کوچ وی از برنابئو را فراهم کرد.
کریستیانو خانواده‌اش را به تورین برد؛ همچنین دور و بری‌های پر زرق و برقش را؛ کلکسیون خودروها و هواپیمای شخصی‌اش را هم به این فهرست اضافه کنید اما او نتوانست موفقیت‌های خود را در لیگ قهرمانان و مراسم‌های توپ طلا به همراه خود به تورین بیاورد.
او علاوه بر این، بخشی از گل‌هایش را هم در برنابئو جا گذاشت؛ بعد از به ثمر رساندن ۵۰ گل در هر ۹ فصل حضورش در پایتخت اسپانیا، آمار گل‌های زده مرد پرتغالی در نخستین فصل بازی با پیراهن بانوی پیر به ۳۰ گل تنزل پیدا کرد.
این مخرب‌ترین طلاق در تاریخ ورزش مدرن محسوب می‌شود و از این حیث از جدایی «مایکل جردن» و «جوآنیتا» سبقت گرفت و تمام ماجرا از شب ۲۶ مه ۲۰۱۸ شروع شد؛ زمانی که خیانت کی‌اف به وقوع پیوست.