تارنمای خبری نشنال در گزارشی در این باره می‌نویسد: سال‌ها بعد چگونه این برهه از تاریخ را به یاد خواهیم آورد؟ یک راه برای این کار می‌تواند از طریق هنر باشد، همان هدفی که بنیانگذاران موزه هنر کووید (Covid Art Museum) دنبال می‌کنند.
این موزه دیجیتال که توسط سه کارگردان هنری به نام‌های اما کالوو (Emma Calvo)، خوزه گررو (Jose Guerrero) و ایرن یورکا (Irene Llorca) در بارسلونا راه‌اندازی شده، تاکنون بیش از ۵۵۰ اثر هنری با موضوع همه‌گیری کرونا را از سراسر جهان در پلتفرم خود به نمایش گذاشته است. گروهی از این آثار به طور مستقیم از سوی هنرمندان به موزه اهدا شده و برخی دیگر توسط بنیانگذاران این پلتفرم دستچین شده‌اند.
یورکا در گفت‌وگو با نشنال عنوان کرد: پس از چند روز قرنطینه خانگی در اسپانیا، دریافتیم که مردم در حال به اشتراک‌گذاری آثار هنری که در دوران خانه‌نشینی خلق کرده‌اند، هستند. شمار زیادی از هنرمندان شناخته شده و ناشناس، شروع به ابراز احساسات و ارائه برداشت و دیدگاه خود درباره کووید-۱۹ کردند. می‌توانستیم شروع یک نهضت را در اینجا حس کنیم و از خودمان پرسیدیم که چه بر سر این حجم از آثار هنری خواهد آمد. ما نمی‌خواستیم این آثار به دست فراموشی سپرده شوند بنابراین ایده به راه انداختن یک موزه دیجیتال به سرمان زد تا این مجموعه را در دسترس مردم سراسر جهان قرار دهیم.
در بین تمام نقاشی‌ها، عکس‌ها، تصویرگری‌ها و آثار دیجیتالی که در این موزه به نمایش گذاشته شده‌اند، عناصر بصری خاصی چون ماسک تنفسی، دستکش، محلول‌های ضدعفونی‌کننده دست و شکل خاص ویروس کرونا، مشترک است.
این موج جدید از هنر همه‌گیری، بازتابی از یک تجربه جمعی است که جهان را به حال تعلیق درآورده است. مساله پوچی و بیهودگی حاصل از قرنطینه خانگی، تنهایی ناشی از آن، اضطراب شنیدن اخبار، ترس از مبتلا شدن و مرگ و پیکار کارکنان درمان در خط مقدم مقابله با این ویروس مطرح است.
به گفته یورکا، آثار هنری به نمایش درآمده احساساتی را نشان می‌دهند که در همه‌گیری ویروس کرونا ریشه دارند: احساساتی چون امید، اتحاد، شوخ طبعی، هرج و مرج، دلگرمی و امثال آن. به لطف هنرمندانی که از سراسر جهان آثار خود را به این موزه اهدا کرده‌اند، بازدیدکنندگان ما می‌دانند که در این اوضاع تنها نیستند.
صفحه اینستاگرامی این موزه از زمان آغاز فعالیت خود در اواسط ماه مارس تاکنون، نزدیک به ۸۰ هزار دنبال کننده جذب کرده است. افزایش روزافزون تعداد مخاطبان این موزه دیجیتال از حس قرابت مردم با این تم‌ها حکایت دارد.
تاکنون بیش از ۳۰ هزار اثر هنری از کشورهایی چون اسپانیا، برزیل، آمریکا، آرژانتین، مکزیک و ایتالیا به این موزه اهدا شده‌اند و در مجموعه آثار این پلتفرم مجازی، آثار هنرمندان و عکاسان سرشناسی چون ماریوس اسپرلیک (Marius Sperlich)، بنکسی (Banksy)، پائولو د گرنت (Paola de Grenet) و کاترین لم (Katherine Lam) به چشم می‌خورد.
کاترین وایت کارگردان هنری اهل مونترال کانادا نیز مجموعه آثاری از طرح ابتکاری خود با عنوان تعادل هنری کرونا (#CoronaArtBalance) را با این موزه به اشتراک گذاشته است که در آن از افراد خواسته بود تا از اشیای دم‌دستی در خانه مجسمه بسازند و عکسی از آن را در اینترنت به اشتراک بگذارند.
گروه دیگری از آثار این موزه نیز بر محور بازتاب حقایق جدید از فاصله‌گذاری اجتماعی، استفاده مستمر از ضدعفونی کننده‌ها و افزایش وابستگی به دستگاه‌های دیجیتال در دوره خانه‌نشینی تمرکز دارند که در اغلب آن‌ها میل به برقراری ارتباط یا فرار محسوس است.
یورکا در این باره می‌گوید: ما فکر می‌کنیم چیزی که افراد از طریق آثار هنری خود نشان می‌دهند، یادگاری مهم از دوران همه‌گیری کرونا است زیرا به مخاطب نشان می‌دهد که افراد چگونه این مرحله را زندگی کردند، چه احساسی داشتند و واقعیت زندگی آن‌ها چه تغییری کرد.
این آثار هنری نشان می‌دهد که هنرمندان چگونه می‌توانند نقش تاریخ‌نویس را بازی کنند. آن‌ها همراه با هم از این لحظات با تمام سردرگمی‌هایش نقشه‌ای بصری تهیه می‌کنند که اگر روزی به عقب نگاه کنیم شاید بتوانیم از آن سردربیاوریم.