اعضای خانواده و دوستان مراقبان اصلی بیماران هستند. این افراد باید برای وضعیت غیرقابل پیش‌بینی بیمار آماده باشند و نقش مهمی در بهبود حال و وضعیت روحی و جسمی این افراد دارند. در ادامه به پنج نکته برای مراقبت بهتر از بیماران مبتلا به ام‌اس اشاره شده است.
بگذارید بیمار مستقل باشند
بسیاری از بیماران مبتلا به ام‌اس علاقه دارند حتی با وجود پیشرفت بیماری مستقل باشند. شما نیز به آنان احترام بگذارید و اجازه دهید تا جایی که می‌توانند خودشان به مدیریت امور بپردازند. به آنان کمک کنید؛ ولی در کارشان دخالت نکنید. برای سهولت در رفت و آمد بیماران، اسباب خانه را تغییر دهید. برای مثال در صورتی که بیمار از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کند، در راهرو رمپ نصب کنید. وسایل را در طبقات پایین کابینت قرار دهید و به طور کلی همه چیز در دسترس این افراد باشد.
با متخصص ماهر در ارتباط باشید
اخبار پزشکی را پیگیری کنید تا از جدیدترین روش‌های درمانی و دستاوردهای پزشکی در ارتباط با بیماری ام‌اس آگاه شوید. گاهی تغییر کوچکی در رژیم غذایی که حاصل یک مطالعه بزرگ است، علائم بیماری را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. سعی کنید یک فیزیوتراپ در کنار بیمار داشته باشید تا به بهبود حرکات بدن کمک کند.
در مورد علائم و تغییرات بیمار هوشیار باشید
سعی کنید تمام علائم و تغییرات مثبت یا منفی را ثبت کنید و در هر ویزیت دکتر، تمام این موارد را گزارش دهید.
از سبک زندگی سالم تبعیت کنید
رژیم غذایی خانواده را متعادل و سالم کنید. این تغییر علاوه بر کمک به بیمار، در سلامتی تمام افراد خانواده نقش دارد و از طرفی باعث تناسب اندام بیمار و سایرین می‌شود.
از دیگران کمک بگیرید
خجالت نکشید و تا جایی که دیگران تحت فشار قرار نگیرند، کمک بگیرید. گاهی برخی افراد خارج از محیط خانواده می‌توانند امری را به سادگی برای شما انجام دهند، در صورتی‌که انجام آن برای شما بسیار دشوار است. دوستان، اعضای دورتر خانواده، همسایه و نهادهای اجتماعی می‌توانند بسیار موثر باشند.
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است. زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می بینند، ارسال پیام های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.
ام اس پیشرونده مقدماتی، نوع عودکننده – فروکش کننده، ام اس پیشرونده ثانویه و نوع پیشرونده عودکننده اشکال مختلف این بیماری هستند و در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند.
برخی دستاوردهای پزشکی مرتبط با بیماری ام‌اس:
بررسی پیشرفت ام اس با اسکنرهای پرتوان
محققان با استفاده از اسکنرهای پرتوان MRI به بررسی وضعیت افراد مبتلا به ام اس پرداختند و توانستند ارتباط مستقیمی بین حجم کلی ضایعات قشری مغز و ناتوانی عصبی شناسایی کنند. با استفاده از این فناوری می‌توان پیشرفت بیماری را در مراحل اولیه تشخیص داد.
** کاهش علایم ام اس با مصرف کاکائو
مطالعات اخیر نشان می‌دهد مصرف شکلات تیره خستگی مزمن و درد را در بیماران مبتلا به ام اس کاهش می‌دهد.
کاکائو حاوی یک ترکیب شیمیایی به نام فلاونوئید است. این ترکیب گیاهی به صورت طبیعی در میوه‌ها، سبزیجات و چای یافت می‌شود و دارای خواص ضد التهابی، ضددرد و ضد سرطان است.
آسپرین با ام اس مقابله می کند
مطالعات جدید حیوانی محققان یک مرکز تحقیقاتی در شیکاگو نشان می‌دهد حتی دوز کم آسپرین با بیماری خود ایمنی ام اس مقابله می‌کند.
مصرف نمک یک عامل موثر در توسعه بیماری ام اس
مطالعات جدید محققان دانشکده پزشکی ییل در آمریکا نشان می‌دهد مصرف نمک یکی از عوامل موثر در توسعه بیماری ام اس است. این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد که نمک می‌تواند اختلالات خود ایمنی را تحریک کند.
جلوگیری از تحلیل مغز بیماران مبتلا به ام اس با داروی آسم
مطالعات جدید محققان آمریکایی نشان می‌دهد دارویی که مدت هاست برای درمان آسم در ژاپن استفاده می‌شود، می‌تواند روند تحلیل رفتن مغز در بیماران مبتلا به ام اس را کاهش دهد. این دارو ibudilast نام دارد و در آمریکا تایید نشده است؛ ولی مدت هاست برای درمان آسم و سرگیجه در بیماران مبتلا به سکته مغزی در ژاپن استفاده می‌شود. نتایج نشان می‌دهد این دارو سرعت تحلیل رفتن مغز در بیماران مبتلا به ام اس را ۴۸ درصد کاهش می‌دهد.
شایع‌ترین علایم بیماری ام‌اس عبارتند از :
• خستگی شدید
• تاری دید و دوبینی
• ضعف عضلانی و از دست دادن کنترل عضلات
• عدم تعادل
• بی حسی
• درد چشم
• خواب رفتن مداوم دست و پاست
در صورت پیشرفت بیماری، علایمی مانند اختلال در کنترل ادرار، گرفتگی عضلات (اسپاسم)، مشکلات جنسی، اختلال در بلع غذا، اختلال در تکلم و مشکلات شناختی نیز مشاهده می‌شود.