روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم سیدجلال ساداتیان تحلیلگر مسائل بین‌المللی، نوشته است: هرچند این گفت‌وگوها صرفا در موضوع تبادل زندانیان بوده اما رئیس‌جمهور آمریکا ضمن طرح ادعای پیروزی قطعی خود در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ماه نوامبر اعلام کرده بهتر است تا ایران و آمریکا پیش از فرا رسیدن انتخابات توافقی جدید و عالی داشته باشند. این غیب‌گویی دونالد ترامپ در حالی صورت گرفته که تحقق ادعای او در هاله‌ای از ابهام است. در روزهای اخیر رفتارهایی که رئیس‌جمهور آمریکا در مقابل معترضان از خود نشان داد، سبب شد تا مخالفت‌ها با او افزایش پیدا کرده و انتقادات زیادی نسبت به موضع‌گیری‌هایش در محافل سیاسی و رسانه‌ای آمریکا مطرح شود. از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، او ترجیح داد راه و رسم یکجانبه‌گرایی را در پیش گرفته و ارتباط و همکاری آمریکا را با سازمان‌های بین‌المللی محدود کند. خروج از توافق‌ها و عهدنامه‌هایی که در دوره رؤسای جمهور پیشین آمریکا امضا شده، بی‌توجهی به سازمان ملل متحد و قطعنامه‌های شورای امنیت این سازمان، عدم اجرای دستورات قانونی دیوان بین‌المللی دادگستری و تشدید تنش با ایران از جمله اقداماتی بوده که دولت ترامپ در سه سال گذشته انجام داده است. این سلسله اقدامات و سیاست‌های دولت ترامپ سبب شد تا او نتواند در عرصه سیاست خارجی دستاوردی داشته باشد و با تکیه بر مسائل داخلی بکوشد تا پیروز رقابت‌های انتخاباتی آمریکا لقب گیرد.
با شیوع ویروس کرونا در جهان و وضعیت وخیم آمریکا در مقابله با بیماری کووید ۱۹، ترامپ شاهد آن است که تمام آنچه برای پیروزی در انتخابات تدارک دیده بود، از نرخ بیکاری پایین تا رشد اقتصادی از دست رفته و او دیگر چیزی برای عرضه در رقابت‌های انتخاباتی ندارد. چنین وضعیتی باعث شده تا دونالد ترامپ در پی دستاوردسازی در عرصه سیاست خارجی برآید و تلاش کند تا با مدیریت مسائل اساسی مطرح در سیاست خارجی آمریکا، برگ برنده‌ای برای پیروزی در انتخابات مهیا کند. ترامپ در سال‌های گذشته با اتخاذ راهبرد «فشار حداکثری» در قبال ایران کوشید تا کشورمان را وادار به مذاکره‌ای با نتایج از پیش تعیین شده کند اما شکست سیاست «فشار حداکثری» و در مقابل «مقاومت حداکثری» ملت ایران سبب تا او در این امر ناکام بماند. حالا و با توجه به نزدیک‌بودن زمان انتخابات، رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهد به هر نحو ممکن موضوع ایران را سروسامان داده تا بتواند از آن برای پیروزی در نوامبر بهره ببرد. اعتقاد من این است که مذاکره در این شرایط به نفع ایران نخواهد بود و جمهوری اسلامی باید دست کم تا ماه نوامبر برای بررسی اوضاع آمریکا و احتمال تغییر دولت در این کشور صبر کند.