امین غلامی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار دانشگاه و آموزش ایرنا ابعاد خطرات ورزش زودهنگام برای سلامت کودکان کم سن و سال را تشریح کرد.
وی اظهار داشت: فرایند پرورش استعدادهای ورزشی کودکان برای رسیدن به اوج عملکرد ورزشی طولانی‌مدت و پیچیده است؛ در این راستا ۲ رویکرد اصلی در جامعه وجود دارد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم یادآور شد: رویکرد اول که شاید رویکرد غالب در جامعه است، اعتقاد دارد که ۱۰ سال یا ۱۰ هزار ساعت تمرین برای رسیدن به خبرگی در یک ورزش خاص نیاز است. طبق این رویکرد، فرد هرچه زودتر به تمرینات تخصصی وارد شود، زودتر ۱۰ هزار ساعت تمرین تکمیل شده و به خبرگی می‌رسد.
غلامی افزود: این کودکان به دلیل تمرین بیشتر مهارت‌های ورزشی یک ورزش خاص، شانس گزینش بیشتری در تیم‌ها دارند و مربیان و باشگاه‌های بهتری برای آنها در دسترس قرار دارد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی وزارت علوم خاطرنشان کرد: رویکرد دوم که جدیدتر است به رویکرد چند رشته ای ورزش معروف است. طبق این رویکرد، کودکان قبل از انتخاب یک‌رشته ورزش تخصصی لازم است چند رشته ورزشی را به‌طور ساده‌سازی شده و متناسب با سطح رشدشان تجربه کنند.
غلامی گفت: نظریه‌پردازان این رویکرد معتقدند تجربه مهارت‌های حرکتی ورزش‌های مختلف می‌تواند موجب تکمیل خزانه حرکات کودکان شود و این امر به خبرگی ورزشکار در آینده کمک بیشتری می‌کند.
وی ورود زود هنگام کودکان به ورزش تخصصی را از لحاظ روان‌شناختی موجب دل‌زدگی زود هنگام کودک از ورزش عنوان کرد و افزود: کودک از نظر رشد روانی هنوز به حد کافی رشد نکرده است تا بتواند شکست در مسابقه را تحمل کند. شرکت زود هنگام در کلاس‌های رسمی و جدی ورزشی همچنین لزوم پیروی از فرمان‌های مربی امکان تعامل کودکان را با یکدیگر نسبت به بازی‌های گروهی کاهش می‌دهد و این خود بر رشد اجتماعی کودک تأثیر منفی دارد.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی وزارت علوم تأکید کرد: فراهم آوردن شرایط تجربه ورزش‌های ساده شده برای کودکان می‌تواند از آسیب‌های ورزشی تا حد زیادی بکاهد و به خبرگی ورزشی کودک در آینده کمک بیشتری کند.