محمد پذیرا روز یکشنبه در گفتگو با خبرنگار ایرنا افزود: سال ۱۳۹۶ حدود ۶۰ کانون تجمع جوندگان از جمله موش در سطح شهر مشهد شناسایی شده بود.
وی ادامه داد: در پی این شناسایی برنامه‌ریزی لازم و اقدامات عملیاتی در قالب طعمه‌گذاری از شهریور ۱۳۹۶ از سوی شهرداری مشهد در سطح این کلانشهر در دستور قرار گرفت.
مدیر محیط زیست شهرداری مشهد گفت: ظرف ابن مدت تاکنون کانونهای تجمع جانواران جونده در سطح این کلانشهر به ۱۱ محل کاهش یافت.
وی افزود: هم‌اینک نیز برنامه‌ریزی لازم و اقدامات عملیاتی برای مقابله با جوندگان موذی در کانونهای باقیمانده به صورت مداوم در حال انجام است.
پذیرا ادامه داد: در چارچوب مبارزه با کانونهای تجمع جوندگان در سطح کلانشهر مشهد و در قالب طعمه‌گذاری از موادی استفاده می‌شود که برای انسان مضر نیستند.
وی گفت: بر این اساس با همکاری یک شرکت دانش‌بنیان فعال در مشهد از "نانو پودر" برای طعمه‌گذاری به منظور کاهش جمعیت جانوران جونده در این کلانشهر استفاده می‌شود.
مدیر محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری مشهد افزود: هم‌اینک عملیات طعمه‌گذاری برای جانوران موذی علاوه بر کانونهای شناسایی شده در مناطقی هم که از سوی شهروندان مشهدی در تماس با سامانه تلفنی ۱۳۷ اعلام می‌شود صورت می‌گیرد.
وی ادامه داد: علاوه بر کارشناسان شهرداری برخی شهروندان مشهدی نیز آموزشهای لازم را در خصوص طعمه‌گذاری برای جانوران جونده در این کلانشهر فرا گرفته‌اند زیرا موش حساسیت بسیار بالایی نسبت به طعمه دارد و به همین خاطر در این اقدام از طعمهای مختلف در عملیات طعمه‌گذاری استفاده می‌شود.
پذیرا گفت: تشخیص بوی انسان توسط موش از دیگر ظرایف قابل توجه در این کار است زیرا اگر دست انسان به طعمه خورده باشد، موش آن را نمی‌خورد لذا در عملیات طعمه‌گذاری به این مهم توجه می‌شود.
کلانشهر سه و نیم میلیون نفری مشهد دارای ۱۳ منطقه و ۴۴ ناحیه شهرداری است.
این کلانشهر با وسعت ۳۵۰ کیلومتر مربع در مجموع ۷۲۳ کیلومتر گذرگاه محلی، خیابان و بزرگراه دارد.
گسترش موش که پستانداری کوچک از راستهٔ جوندگان است در شهرهای سراسر جهان به یکی از معضلات شهرنشینی مبدل شده است. آنها می‌توانند خودشان را بدون مشکل با محیطهای مختلف منطبق کنند و برای تغذیه به هرجایی سرک بکشند. موش که مواد غذایی را با آروارهٔ تحتانی خرد می‌کند و دندانهایش رشد دایمی دارند مجبور است برای جلوگیری از رشد بیش از حد دندانها بطور دائمی آنها را با جویدن همه چیز از دانه‌ها و حبوبات گرفته تا فرش، لباس، کتاب و ... کنترل کند. علاوه بر تبعات بهداشتی حضور موش در محیطهای مسکونی انسان، همین ویژگی مخرب این جاندار او را به جانوری موذی مبدل کرده است.
یک جفت موش می‌توانند در پنج زایمان هفت تا ۱۵ نوزاد را در یک سال تولید کنند. همین نوزادان هم در هفته پنجم زندگی بارور می‌شوند. به این ترتیب یک جفت موش از لحاظ نظری می‌توانند صدها هزار یا شاید میلیونها فرزند در یک سال تولید کنند.
مجموع این واقعیتها مبارزه با گسترش موش را به یکی از دغدغه‌های همیشگی در محیطهای شهری مبدل کرده است.