به گزارش روز دوشنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این روش توسط محققان دانشگاه ساوت‌وسترن در آمریکا صورت گرفته است. متخصص مغز و اعصاب در این روش با استفاده از یک شیوه بسیار پیشرفته و دقیق تصویربرداری ام‌آرآی، می‌تواند مکان دقیق نقطه هدف بیماری پارکینسون را در مغز مورد بررسی قرار دهد.
این بخش در تالاموس قرار دارد و مسئول حرکت است. سپس با استفاده از فناوری اولتراسوند فوق دقیق، بافت آسیب دیده، منهدم یا سوزانده می‌شود. این روش به اندازه‌ای دقیق است که به بافت سالم هیچ آسیبی وارد نمی‌شود و به همین دلیل عوارض جانبی بسیار کمتری دارد. معمولا اگر هدف‌گذاری این روش و روش‌های مشابه دقیق نباشد، به مشکلات کلامی و حرکتی منجر می‌شود.
محققان در تلاش هستند از این روش علاوه بر بیماری پارکینسون، در دیگر بیماری‌های عصبی نیز استفاده کنند.
محرک اصلی بیماری پارکینسون یک نسخه جهش‌یافته پروتئینی به نام آلفا سینوکلین است. این پروتئین در نورون‌های تولیدکننده دوپامین تجمع می‌یابد. جسم سیاه مغز پیام‌های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می‌کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می‌گیرد. به مرور زمان با تجمع آلفا سینوکلین عملکرد سلول‌های عصبی مختل شده و سلول‌ها از بین می‌روند. در این حالت مشکلات حرکتی ایجاد می‌شود و مراحل اولیه پارکینسون شکل می‌گیرد.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش غیر ارادی یک دست آغاز می‌شود و به تدریج اکثر اندام‌ها را درگیر می‌کند. نداشتن تعادل، درد عصبی، بی‌اختیاری، اختلال خواب، تعریق بیش‌از حد، افسردگی و اضطراب از دیگر علائم این عارضه است.
علائم اولیه بیماری عبارتند از:
لرزش بی‌اختیار در دست، انگشتان دست و چانه
ریز شدن دست‌خط
کاهش حس بویایی
اختلال خواب و بدخوابی
مشکل در حرکت و راه رفتن و کاهش تعادل
احساس سفتی و کاهش انعطاف‌پذیری پاها
یبوست
کاهش تن صدا
سرگیجه و غش کردن
در مجموع می‌توان گفت این عارضه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که به آسیب سلول‌های عصبی منجر می‌شود.
معمولا این افراد به مرور از شرکت در اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی سر باز می‌زنند و دچار افسردگی می‌شوند.
نتایج این مطالعه در نشریه Brain منتشر شده است.