باید امروز شرایطی برای مردم در جامعه فراهم شود تا مردم با باور و عقیده دینی مستحکم تری پا به پای انقلاب پیش روند اگر نگاهی به دوران زندگی آن امام بزرگوار بیاندازیم متوجه خواهیم شد که که ایشان بر آموزش و دانش و انجام کارهای فرهنگی بسیار بها می دادند تا جایی که از ایشان هزاران شاگرد فرهیخته و دانشمند تربیت شده است.
امروز به مراتب وظیفه ما و ساختن چنین جوی در کشور و حفظ آن در این کوران جریانات فکری و جهانی و با پیشرفت و گسترش وسایل ارتباط جمعی مشکل تر خواهد بود اما راهی به غیر از این نیست که اگر بخواهیم به تعالی برسیم باید تمامی مراکز علمی مان را به روز کرده و با جدیت بر دانش و آموزش های لازم به آن ها بیافزاییم.
امام جعفر صادق (ع) در آن خفقان روزگاری که قرار داشتند بساط علم و تعلم را گستراندند و می شود گفت که سبک کاملی از از زندگی اسلامی را در جامعه نهادینه کردند.
امروز باید دانست که آگاهانه رفتار کردن می تواند بزرگترین برد ما در زندگی باشد، تا انسان در کار ، زندگی، امرار معاش و تحصیل آگاهانه نتواند رفتار و تفکر کند راه مستقیم را از بیراهه نمی تواند تشخیص دهد.
ابوعبدالله جعفر بن محمد صادق (امام صادق علیه السلام) در ۱۷ ربیع الاول ۸۲ یا ۸۳ هجری قمری در زمان عبدالملک ابن مروان در مدینه به دنیا آمد نام پدر وی امام محمدباقر علیه السلام و نام مادر وی فاطمه ام فروه می باشد.
امام صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفری و مذهب شیعه و امام ششم شیعیان دوازده امامی و امام پنجم شیعیان اسماعیلیه می باشد که در سن ۳۱ سالگی بعد از درگذشت امام محمدباقر علیه السلام به امامت می رسد و بعد از ۲۸ سال امامت که در بین یازده امام بیشترین طول مدت امامت است در سن ۶۵ توسط منصور دوانیقی خلیفه عباسی در مدینه مسموم می گردد و در کنار مزار پدرش امام محمد باقر علیه السلام در قبرستان بقیع شهر مدینه دفن می گردد.
امامت این امام هم‌زمان با سال‌های پایانی حکومت بنی امیه و سال‌های آغازین حکومت بنی عباس بود. به علت ضعف و عدم استقرار نظام سیاسی، وی فرصت بسیار مناسبی برای فعالیت فرهنگی و مذهبی به دست آورد. از سوی دیگر نیز عصر وی زمان جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون در جهان اسلام بود. زمینه فعالیت به گونه‌ای برای وی فراهم بود، که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه‌ها از جعفر صادق نقل گردیده و مذهب تشیع به نام مذهب جعفری خوانده می‌شود.
شرایط آن دوران این فرصت را در اختیار امام صادق علیه السلام گذاشته بود تا آزادانه در مدرسه‌ای که بیش از ۴۰۰۰ شاگرد را تربیت کرده بود، تدریس کند، از شاگردان وی می توان به ابوحمزه ثمالی و جابر بن حیان اشاره کرد.