آوارگان فلسطینی در نوار غزه اوضاع اسف‌باری را می‌گذرانند و شرایط زندگی و اقتصادی آن‌ها در نتیجه اشغالگری صهیونیست‌ها بسیار وخیم است.
این آوارگان که یک‌سوم ساکنان غزه را تشکیل می‌دهند، امید دارند که روزی به سرزمین خود بازگردند، جایی که در سال ۱۹۴۸ از آن رانده شدند.
بنابر اعلام آژانس کاریابی و امدادرسانی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا)، شمار این فلسطینی‌هایی که سال ۱۹۴۸ مجبور به مهاجرت از شهر و روستای خود شدند، به پنج میلیون و ۶۰۰ هزار نفر می‌رسد که البته هستند افرادی که هنوز اسامی آن‌ها در آمارها ثبت نشده است.
اما شمار آوارگان در نوار غزه از کل ۲ میلیون جمعیت این باریکه تحت‌محاصره، یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر است که یک میلیون تن از آن‌ها نیازمند کمک‌های غذایی هستند.
رنج و مصایب فلسطینی‌ها در ماه می سال ۱۹۴۸ با اشغال بیش از سه‌چهارم منطقه تاریخی فلسطین، کشته شدن۵۳۱ فلسطینی و اخراج و آوارگی حدود ۸۵٪ از جمعیت فلسطین در کشورهای همسایه با آن نظیر اردن، سوریه و لبنان و برخی از کشورهای خارجی طبق گزارش دفتر مرکزی آمار فلسطین، آغاز شد.
«هانی غبن» آواره فلسطینی ۵۰ساله از زندگی مرارت‌بار آوارگان می‌گوید که هر سه یا چهار ماه یک بار کمک‌هایی از آنروا دریافت می‌کنند.
او می‌گوید، ما آواره‌ها دوست داریم به سرزمین خود بازگردیم، این شکل از زندگی در غزه بی‌نهایت دشوار است. کمک‌هایی دریافتی از آنروا نیاز آوارگان به آب، غذا، مسکن، آب یا برق را تامین نمی‌کند.
اسماعیل رضوان یکی از رهبران جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) هم در این‌باره گفت: آوارگان فلسطینی بدترین شرایط آوارگی را در سراسر دنیا دارند که اشغالگران با حمایت دولت جنایت‌کار آمریکا آن را ایجاد کردند.
به گفته او، آواره فلسطینی در داخل و خارج از کشور با بحران‌های انسانی، اجتماعی و سیاسی زیادی روبه‌روست.
رضوان از کشورهای کمک‌کننده به فلسطین خواست که آنروا را پشتیبانی کنند تا خدمات لازم را در اختیار مردم فلسطین قرار دهد. همچنین خواستار حل مسئله فلسطین با تلاش برای نابودی اشغالگران و بازگرداندن آوارگان به سرزمین‌شان شد.
۲۰ ژوئن (۳۱ خرداد) مصادف است با روز جهانی آوارگان و پناهندگان که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۰۰ به این عنوان نام‌گذاری شد.