مادری جوان که بعد از تصادف پسر جوانش گویی سال ها پیرتر شده ناله و فغان های از سر حزن و ناچاری خود را سر داده است؛ آرام و بیصدا در کنج خانه اش منتظر نشسته اما اشک هایش هنوز هم جاری اند و نشان از غمی کهنه در وجودش می دهند که گذر زمان را هم امیدی به خوب شدنش نیست.
نام پسرش را بر زبان می آورد و خاطره هایش را دوست دارد برای همه تعریف کند اما اشک ها و بغض کهنه اش توانش را کم کرده است؛ پای میز خاطرات پسر نشسته و زندگی برایش پازل بی معنایی شده است که چیدن تکه هایش در کنار همدیگر نمیتواند انگیزه اش به زندگی را برگرداند.
می گوید اطرافیان هم می گویند تو تنها نیستی و چه مادران بسیاری همانند من نیز پسران خود را بر اثر تصادف از دست داده اند؛ اما این حرف ها و غم مادران دیگر از غم من نخواهد کاست همانطوریکه دیدن قبرستان هایی پر شده از جوانان پرپر شده هم تسلی خاطر هیچ مادر داغداری نیست. جوابی که ناتوانی ات در تسلی بخشی در برابر غم های بزرگ را به رخ می کشاند!
تصویری از خودروی مچاله شده ای که تمام سرنشینانش جان باختند! تا ابد چنگ بر دل می زند! ارزیابی کارشناسانه ای که خودرو، جاده و راننده به یک نسبت مقصر شناخته می شوند! دل های شکسته شده! چشمان منتظر پدر و مادر، بغض های در تاریکی یک برادر کوچکتر و بهانه های دخترکی کوچک که آمدن برادر را انتظار می کشد و اشک های بیصدایش با این دلیل که چرا علی دیگر به خانه نمی آید را در هیچ خبری و تصویری نمی توان خواند و اینها همان سطرهای نوشته نشده و خوانده نشده اخبار و حوادث مرتبط با تصادفات هستند.
فراتر از آهن های مچاله شده ای که در کنار اخبار و حوادث مرتبط با تصادفات می بینیم! روح ها و روان های مچاله شده و داد و فغان مادران و خانواده هایی است که دیده و خوانده نمی شوند!
تصادفات را با عدد و رقم هم نخواهیم اشاره کنیم! همان سرخط خبرهایی که روزانه با آنها مواجه هستیم و برای ما یک سطر خبر بیشتر نیست و در نهایت آهی که باز هم تصادف و باز هم جوانی برای همیشه خانواده اش چشم به راهش باقی می مانند؛ اما بسیارند مادارن، همسران و فرزندانی که زندگی هایشان چقدر با این تصادفات از مسیر خود خارج شده است.
حکایتی یکنواخت کشته و زخمی شدن افرادیکه اهمیت آن برای خوانندگان صفحه حوادث روزنامه ها، سایت ها و کانال های در ابعاد و تعداد کشته شدگان است ولی تار و پود زندگی هایی را تا همیشه از هم باز می کند رشته در هم تنیده شده چیزی به نام زندگی را!
فراتر از آهن ها، انسان ساخته شده از روح و عاطفه قرار دارد ؛ موجودی که شایسته نیست در مثلث خطای انسانی، خودرو و جاده نا ایمن اینگونه مورد آزار و اذیت قرار گیرد. افسردگی ها و اضطراب هایی که در پی تصادفات بر جوامع تحمیل می شود نیاز به واکاوی و توجه دارد. توجهی که شاید در هر جایگاهی اعم از عامل انسانی، خودروسازی و جاده سازی ، احساس مسئولیت و دقت و اهمیت به جان انسان ها را بیشتر کند.
سالانه ۱۷ هزار نفر ایرانی در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می‌دهند
نقاط کور و پرحادثه جاده یکی از عوامل تاثیرگذار در بروز تصادفات رانندگی است، که با تامین اعتبار و اختصاص بودجه کافی می‌توان نقش مهمی در کاهش تلفات جاده‌ای ایفا کرد، تعریض محور، چهارخطه کردن جادههای ارتباطی، مجهز نمودن جاده به سیستم روشنایی، حذف نقاط حادثه خیز، آشکار سازی، حفظ و نگهداری تجهیزات سیستم روشنایی در لرستان باید در دستور کار قرار گیرد.
علاوه بر فرهنگ سازی در بین رانندگان و رعایت نکات ایمنی، آشکارسازی جاده هم می‌تواند بروز تصادفات رانندگی در لرستان را کاهش دهد، طبق بررسی های انجام شده تنها پنج درصد جاده های کشور مجهز به سیستم روشنایی میباشند و این میزان در لرستان کمتر از ۱۰ درصد است.
به گفته رییس سازمان اورژانس کشور سالانه تصادفات رانندگی ۱۷ هزار نفر فوتی و ۶۵۰ هزار نفر مصدوم دارد.
جان باختن سالانه ۵۲۳ نفر در تصادفات رانندگی لرستان
مدیرکل پزشکی قانونی لرستان با بیان اینکه سال گذشته ۵۲۳ نفر در استان بر اثر تصادفات رانندگی جان خود را از دست دادند، گفت: این تعداد فوتی نسبت به سال قبل از آن، ۱۰.۶ درصد افزایش یافته است.
حمیدرضا نظیفی بیان کرد: ۸۶.۸ درصد این تصادفات مربوط به جادههای برون شهری و روستایی و ۱۱.۵ درصد مربوط به درون شهری بوده است.
مدیرکل پزشکی قانونی لرستان افزود: بیش از ۴۳ درصد تصادفات برخورد ۲ وسیله نقلیه با هم بوده و حدود ۳۰ درصد نیز به دلیل واژگونی خودرو اتفاق افتاده است.
نظیفی اضافه کرد: در این تصادفات متاسفانه ۴۴.۷ درصد راننده و ۳۷.۱ درصد سرنشینان و ۱۷.۴ درصد عابران پیاده فوت کرده اند.
توجه به تبعات روانی تصادفات
تجربه تلخ یک سانحه رانندگی و مصدومیت یا فوت ناگهانی عضوی از خانواده روزانه زندگی بسیاری از خانواده ها را متاثر می کند که ابعاد گسترده آن تا پایان عمر با آن ها همراه خواهد بود.فراموش نکردن بازماندگان و خانواده های قربانیان تصادفات و نحوه برخورد صحیح با آنها باعث پیشگیری از بروز پیامدهای منفی روان شناختی می شود.
بررسی ها نشان می دهد اغلب خانواده‌های آسیب دیده بر اثر تصادف دچار افسردگی هستند و برخی دیگر از این خانواده‌ها حالت‌های اضطرابی، ترس از مرگ، ترس از رانندگی، فوبیای تصادف، ترس از سفر و بی‌انگیزگی را تجربه می‌کنند و کیفیت زندگی آنها به شدت آسیب می بیند.
سمیه کریمی ، روانشناس بالینی در گفت و گو با ایرنا گفت:خانواده هایی که تجربیات تلخی از نوع تصادف شدید عضوی از خانواده خود را تجربه می کنند و یا اینکه عزیزی را بر اثر تصادف از دست می دهند دچار واکنش های روحی و روانی متفاوتی می شوند.
وی افزود: از جمله این واکنش ها اختلال روحی و روانی استرس پس از سانحه است که در واقع افراد نه بلافاصله بلکه مدت ها و یا مدت ۶ ماه بعد از حادثه ، افراد خانواده علائمی همچون افسردی استرس احساس گناه و غم شدید دارند و تمایل به انزوا از خود نشان می دهند که بنوعی زندگی را برای خود و اطرافیان خود سخت تر می کنند.
این روانشناس گفت: تنش، استرس ، اضطراب و بیخوابی همه اینها از تعبات روحی حوادث تصادفات هستند که کیفیت زندگی خانواده هار تحت تاثیر قرار می دهد و با توجه به آمار بالای تصادفات توجه به این نکته، اصلی ضروری به نظر می رسد.
کریمی یادآورشد: مطالبات روانشناسی نشان می دهد این گروه بعد از تجربه تصادف ، به نوعی دچار حالت های اضطرابی شدیدی می شوند علاوه بر خود این افراد و خانواده آن افراد ناظران تصادف حتی بر اساس میزان شدت حادثه دچار حالت هایی از افسردگی و استرس می شوند.
تصادف؛ پدیده ای چند وجهی که کیفیت زندگی را تقلیل می دهد
وی افزود: تصادفات جنبه فردی ندارند که مثلا فردی جان خود را از دست می دهد یا فردی مصدوم می شود بلکه اطرافیان و خانواده این فرد به شدت تحت تاثیر تبعات این تصادف قرار می گیرند و بعبارتی تصادفات پدیده های چند وجهی هستند که عوامل متعددی اعم از اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی در بروز و تکرار و استمرار آنها اثر دارند.
این روانشناس گفت: در عین حال فردی که در یک تصادف مقصر شناخته می شود هر چند دچار خسارت جانی نمی شود ولی صدمات مالی می بیند که بر زندگی اجتماعی، فردی و اجتماعی و اقتصادی او اثرگذار است.
کریمی گفت: آنچه مسلم است این است که خانواده از نظر روحی و روانی بیشترین آسیب را از تصادفات می بینند و در واقع قربانیان اصلی تصادفات بازماندگان این تصادفات هستند که به شدت کیفیت زندگی آنها تقلیل پیدا می کند.
وی گفت: علل تصادفات به عوامل انسانی ، عوامل جاده ای و عوامل مرتبط با صنعت خودروسازی بر می گردد که هر کدام از این عوامل باید در جای خود و در حد و اندازه ای که منجر به تصادف می شوند باید مورد توجه قرار گیرند.
این روانشناس افزود: علاوه بر خطای انسانی ؛ عمده علل تصادفات به خودروها و جاده های نا ایمن برمی گرد که باید تلاش شود تا نهایت نکات ایمنی و استاندارد سازی در مورد آنها اعمال شود یعنی باید به این باور رسید هر گونه دانش و فناوری و دقت نظری که در این صنعت به کار گرفته شود به همان نسبت در ارتقای سلامت روح و روان خانواده و چامعه اثر مستقیم بر جای می گذارد.
به گفته وی هر چند با همدلی و تسلی دادن می توان به این خانواده های داغ دیده از تصادفات کمک کرد تا به مرور به زندگی عادی بازگردند ولی کمک مهمتر را صنایع خودرو سازی و جاده های ایمن با به کارگیری استاندارد های علمی می توانند اعمال کنند تا از تکرار و استمرار این تصادفات و دغدار شدن خانواده ها کاسته شود.
وی افزود: با ارتقای ایمنی خودرو ها و ایمنی راهها و وجود علائم راهنمایی و رانندگی و نصب روشنایی جاده می توان درصد بالایی از تصادفات را کاهش داد.