فرزند محله فقیرنشین حصیر آباد اهواز، که در نبرد عاشورائی جزایر مجنون در سال ۶۷ آسمانی شد و اجر شهادت و مظلومیت را توامان کسب کرد.
چه کوتاه‌بین و سطحی‌نگر بودند کسانی که بعد از مفقود شدن علی هاشمی در نبردی که تراکم گازهای سیانور و سیانید تمام حیات انسانی، حیوانی و نباتی جزایر مجنون را نابود کرده بود، زمزمه ای تلخ و جانسوز سر دادند که: «او با ارتش عراق همکاری و به آنان پیوسته است.»
همان زمان فریاد زدم: «علی هاشمی، جوان انقلابی و سلحشورِ عربِ شیعه خوزستانی و پیوستن به ارتش صدام!؟»
رجعت پیکر مطهر و استخوانهای خرد شده علی هاشمی به وطن در سال ۸۹، فرصتی بود برای بازگشت همه آنهایی که شهامت، شجاعت، تسلیم ناپذیری و وفاداری علی هاشمی ها را با تیغ حسادت وعافیت جویی خود به مسلخ برده و می‌برند و درسی است برای ما که سرمایه‌های تکرار نشدنی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را چنانکه شایسته مقام بلند آنان است ارج بنهیم.
در سی و دومین سالگرد عروج عاشقانه و مظلومانه علی هاشمی، سردار دلاور میدانهای کرخه نور و بدر و خیبر به روح مطهر و کبریایی اش درود می فرستم و از صاحب سفره شهیدان، عاجزانه تمنا می کنم که ما جامانده گان نشسته بر فرش را نیز بر خوان کَرَم خود در عرش میهمان بگرداند.
**دبیر شورای‌عالی امنیت ملی