تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۶

تهران- ایرنا- تیم فوتبال لیورپول موفق شد بعد از ۳۰ سال به عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس برسد و طلسم بزرگ را بشکند.

سه اِف‌اِی‌کاپ، چهار لیگ‌کاپ، ۲ جام خیریه، ۲ لیگ قهرمانان اروپا، یک جام یوفا و سه سوپرکاپ اروپا، جامهایی بود که لیورپول بعد از قهرمانی در فوتبال انگلستان در فصل ۱۹۸۹-۱۹۹۰ کسب کرد اما هیچوقت نتوانست لیگ را فتح کند. آنها ۲ بار اروپا را فتح کردند اما در کشور خودشان طلسم شده بودند و بارها در آستانه به دست آوردنش کم می‌آورند ولی سرانجام این انتظار طولانی و سخت به پایان رسید و لیورپول بعد از ۳۰ سال فاتح لیگ جزیره شد تا برای نخستین بار در ورژن جدید مسابقات و با نام لیگ برتر انگلیس، قهرمان کشور شود.

لیورپول سریع‌ترین قهرمانی ممکن در تاریخ این مسابقات را از زمان شروعش تا به حال کسب کرد. این تیم با سرمربی آلمانی خود در فاصله هفت هفته مانده به پایان قهرمانی‌شان را مسجل کردند تا نشان دهند چقدر برای به دست آوردن این مهم عطش داشتند. فصل قبل لیورپول یک امتیاز کم آورد و با ۹۷ امتیاز نایب قهرمان شد اما این بار خیلی قبل‌تر تکلیف همه چیز مشخص شد. این نوزدهمین قهرمانی لیورپول در لیگ انگلستان بود که به دست آمد.

یورگن کلوپ تبدیل به اولین مربی آلمانی شد که برنده لیگ برتر انگلیس می‌شود. او پیش از این با بندرنشینان به یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، یک قهرمانی در سوپرکاپ اروپا و یک قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان رسیده بود و حالا کلکسیونش پرزرق و برق‌تر شد. کلو در دوران مربیگری خود نیز برای سومین بار برنده لیگ داخلی شد. پیش از این او ۲ بار با دورتموند بوندسلیگا را فتح کرده بود. اشک‌های کلوپو بعد از مسجل شدن قهرمانی نشان از اهمیت این کار می‌داد. او یک تاریخ‌سازی بزرگ را انجام داد. بدون شک طرفداران لیورپول مانند سرمربیان بزرگ قبلی‌شان هیچوقت او را فراموش نمی‌کنند. در تمام این سال‌ها اشخاص بزرگی روی نیمکت لیورپول نشستند اما هیچکدم نتوانستند رویای دیرینه باشگاه را محقق کنند تا اینکه این آلمانیِ به قول خودش، معمولی توانست طلسم شکنی کند.

حالا هواداران لیورپول حال خوبی دارند. پایانِ انتظار، آن هم اگر ۳۰ ساله باشد حلاوت بی مثل و مانندی دارد. آنها رنج‌های زیادی را در این سه دهه متحمل شدند و طعنه‌های فراوانی را تیم‌های رقیب خصوصا منچستری یونایتدی‌ها شنیدند. قهرمان شدن تیم‌هایی چون بلکبرن روورز و لسترسیتی را دیدند و بزرگ شدن چلسی و منچسترسیتی را هم نظاره کردند تا دوباره نوبت به خودشان رسید. بدون تردید آنها هیچ دوست ندارند برای قهرمانی بعدی‌شان در جزیره اینقدر صبر کنند.