به گزارش ایرنا، منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل با مساحت حدود ۲۴ هزار هکتار در شهرستان پاوه و در مرز ایران و عراق قرار دارد و سالهاست که در لیست مناطق شکار ممنوع و حفاظت شده قرار گرفته است.
علت اهمیت بوزین و مرخیل برای محیط زیست ایران وجود گونه های بسیار نادر حیوانی و گیاهی همچون شوکا یا گوزن مینیاتوری است.
آنچنان که فریدون یاوری مدیرکل محیط زیست استان کرمانشاه روز یکشنبه به ایرنا گفت: از روز پنجشنبه آتش به جان منطقه بوزین و مرخیل افتاده و نیروهای امدادگر و مردمی توانستند تا غروب روز شنبه آتش را مهار کنند.
اما شادی مهار آتش عمرش کوتاه بود و از امروز خبر سربرآوردن آتش زیر خاکستر دوباره کام طبیعت دوستان را تلخ کرد.
با توجه به صعب العبور بودن این منطقه مهار آتش با نیروی انسانی کار بسیار دشواری است به گونه ای که مدیرکل محیط زیست استان می گوید: آتش فقط با دست و دستگاه دمنده خاموش می شود و هرجا که جاده دسترسی داشته باشد نیز خودرو آتش نشانی به کمک می آید.
به گفته یاوری، کاربرد دستگاه دمنده محدود است و اگر ارتفاع پوشش گیاهی بالا باشد دیگر به کار نمی آید.
صعب العبور بودن و مین گذاری در این منطقه مرزی ایجاب می کند که آتش سوزی با کمک هواپیما و یا بالگرد آب پاش خاموش شود اما ظاهرا اصلا چنین موضوعی در حفاظت از محیط زیست ما جایگاهی ندارد.
یاوری نیز می گوید: ای کاش برای هر چند استان یک سایت مجهز به هواپیما و یا بالگرد آب پاش تعریف می شد چرا که به گفته او در منطقه ای مانند بوزین و مرخیل به دلیل صعب العبور بودن و شیب تند، امکان سقوط امدادگران بسیار زیاد است.
طبق برآوردی که مدیرکل محیط زیست کرمانشاه دارد تا غروب روز شنبه آتش به جان ۴۳۰ هکتار از منطقه افتاده و پوشش گیاهی آنجا را نابود کرده است؛ البته به گفته یاوری طبق بررسی نقشه های هوایی پوشش جنگلی کمتر آسیب دیده است.
با اینکه معمای چرایی این آتش سوزی ها حل نشده است اما به نظر نباید به دنبال موضوع پیچیده ای باشیم چرا که با توجه به بارندگی های خوب بهار امسال و رشد پوشش گیاهی در منطقه فقط یک ته سیگار روشن کافی است تا آتش به جان طبیعت بیندازد.
برای همین یاوری به نمایندگی از تمام طبیعت دوستان از مردم خواهش کرد تا بیشتر مراقب آتش روشن کردن در طبیعت باشند.
هرچند به گفته او آنجایی که عامل انسانی در میان نباشد؛ آتش سوزی را باید چرخه طبیعی برای تجدید حیات طبیعت دانست.
همچنین باید اشاره کرد که بخشی از منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل به دلیل مرزی بودن، در کشور عراق قرار دارد به گونه ای که مدیرکل محیط زیست کرمانشاه می گوید که با رصد های انجام گرفته، تردد گونه های جانوری بین کشور ایران و عراق مشخص شده است.
به همین دلیل لزوم توجه و دیپلماسی محیط زیست بین ۲ کشور اهمیت فراوان دارد و باید طرف عراقی را نیز مجاب به حفاظت از این مناطق کرد.
نمونه دیگر این‌گونه مناطق مرزی که نیاز به حفاظت دارند؛ «قراویژ»، واقع در سرپل ذهاب با مساحت سه هزار و ۷۰۰ هکتار است.
یاوری در خصوص منطقه حفاظت شده قرواویژ نیز از مرزی بودن و تردد گونه های جانوری در خاک ۲ کشور ایران و عراق می گوید.
به گفته مدیرکل محیط زیست کرمانشاه، قراویژ این قابلیت را دارد که مانند سایر نقاط جهان به پارک صلح و دوستی بین ۲ کشور ایران و عراق تبدیل شود، طرحی که به نظر می رسد مشکلات داخلی کشور عراق و نیز موضوع کرونا مجال مطرح کردنش را نداده است.
منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل باهدف حمایت از گونه با ارزش شوکا و ارزش‌های رویشگاهی با مساحت ۲۳ هزار و ۷۲۴ هکتار در پاییز ۱۳۷۴ به عنوان منطقه شکار و تیراندازی ممنوع و در سال ۱۳۷۸ حفاظت شده اعلام شد.
شهرستان پاوه در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی کرمانشاه و در منطقه ای کوهستانی واقع شده که بیش از ۷۷ هزار هکتار منابع ملی شامل جنگل و مرتع دارد، منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل حدود ۲۳ هزار ۷۲۴ هکتار مساحت دارد و در منطقه صفر مرزی در بخش باینگان واقع شده است.
استان کرمانشاه ۲ میلیون و ۴۹۹ هزار هکتار مساحت دارد که ۷۰ درصد آن را عرصه‌های منابع طبیعی با بیش از ۵۲۷ هزار هکتار جنگل و یک میلیون و ۱۹۲ هزار هکتار مرتع تشکیل داده است.