ایرانیان در طول یک قرن اخیر آسیب های فراوانی از استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا دیده اند و پایانی هم برای جنایات این مستکبر در حق ملت ایران وجود ندارد و هر روز بر شدت آن افزوده می شود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و به خصوص در روزهای جنگ تحمیلی جنایات آمریکا و متحدانش علیه ملت ایران به اوج خود رسید و بمباران های شیمیایی مناطق مرزی غرب ایران نمونه عینی از جنایت علیه بشریت به سرکردگی آمریکا بود.
۲۸ ژوئن مصادف با روز مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی بهانه ای برای ورق زدن کارنامه صاحبان این سلاح هاست که چگونه از آنها برای نسل کشی استفاده می‌کنند و در این راه میلیون ها نفر را در دنیا قربانی خودخواهی ها و خوی ددمنشانه خود کرده اند.
ایرانیان در تیرماه هر سال یاد و خاطره قربانیان حملات شیمیایی را گرامی می دارند. افرادی که بیگناه و مظلوم آماج بمب های گاز اعصاب و خردل قرار گرفتند و تنها گناه آنها دفاع از آب و خاکشان بود.
نفس تنگ بازماندگان از بمباران های شیمیایی را این روزها تنها کسانی که مبتلا به ویروس کرونا شده اند شاید درک کنند. زنان و مردانی که بیش از ۳۰ سال است با ریه های ناقص و با دستگاه های اکسیژن نفس می کشند و هر دم و بازدم آنها به سختی انجام می شود اما دریغا که صدای آنها به جایی نمی رسد و فریاد خفته آنها را کسی نمی شنود.
رسانه های وابسته به غرب هیچ‌گاه این ددمنشی ها را به تصویر نکشید و همواره بر آن سرپوش نهاد و هیچ‌گاه هم سراغی از قربانیان این جنایت نگرفت تا دیگر شاهد تکرار این اقدامات ضد بشری نباشیم. مدعیان امروز دموکراسی که صدای آنها به کمک امپراطوری های رسانه ای شان گوش فلک را کر می کند هر آنچه که باب میل آنها باشد را منتشر می کنند و هر آنجا که برخلاف میلشان باشد بر آن سرپوش می نهند.
رژیم بعث عراق ناتوان از جنگ با ملت ایران و شکست های پی در پی در جبهه های نظامی، در اقدامی غیرانسانی و با مشورت اربابان قصی القلب خود به بمباران شیمیایی شهرها و روستاهای مرزی غرب ایران روی آورد و هزاران نفر از افراد بیگناه غیرنظامی را به شهادت رساند و شمار زیادی را نیز به شدت مصدوم کرد.
در خلال جنگ هشت ساله عراق و ایران، رژیم بعث صدام پس از ناکامی در جنگ های فیزیکی و رودر رو و برای تلافی کردن کینه خود از مردم مناطق مرزی ایران در همراهی با نظام نوپای جمهوری اسلامی با کمک گرفتن از کشورهای اروپایی و آمریکا بمب های خوشه ای شیمیایی بر سر مردم شهرها و روستاهای مناطق کُردنشین ایران ریخت و افرادی زیادی را به شهادت رساند و شمار فراوانی نیز همچنان با درد و زخم این جنایت علیه بشریت همچنان دست و پنجه نرم می کنند.
نخستین حمله شیمیایی ثبت شده رژیم بعثی عراق علیه ایران در همان اوایل جنگ و در دی ماه ۱۳۵۹ در ۵۰ کیلومتری غرب ایلام و به دنبال آن، حملات بعدی نیز در سال های بعد در پیرانشهر، جزایر مجنون، شبه جزیره فاو، اطراف خرمشهر و حلبچه نیز انجام شد که وحشتناک ترین آن در سردشت رخ داد. صدام در طول جنگ تحمیلی در مجموع ۲۵۲ بار از سلاح ممنوعه شیمیایی علیه ملت و رزمندگان جمهوری اسلامی ایران استفاده کرد که نتیجه آن ۱۰۷ هزار مجروح و بیش از هشت هزار شهید بود.
رژیم صدام در هفتم تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی ساخت کشورهای غربی چهار نقطه پرازدحام سردشت را بمباران کرد که در این جنایت ضدبشری، ۱۱۹ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر شهید و بیش از هشت هزار نفر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و دچار مصدومیت شیمیایی شدند.
بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‌ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و مشکلات بسیاری به وجود آورد و در پی آن سردشت اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان پس از بمباران هسته‌ای هیروشیما نام گرفت.
پس از آن بعثی ها خوشه های بمب شیمیایی را بر سر مردم شهر حلبچه از شهرهای کُردنشین عراق فرو ریخت. این شهر روز ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و پنج هزار نفر کشته و بیش از ۱۵ هزار نفر از اهالی این شهر ۳۰ هزار نفری مجروح شدند.
ایران با عراق همسایه غربی خود یک هزار و ۴۵۸ کیلومتر مرز مشترک دارد که ۳۷۱ کیلومتر آن در استان کرمانشاه قرار دارد. استانی که جنگ تحمیلی در آن آغاز و این جنگ هم در این استان به پایان رسید.
آمار شهدای دفاع مقدس ۲۱۳ هزار و ۲۵۵ نفر است که از این تعداد ۱۵۵ هزار و ۸۱ نفر در جبهه‌های جنگ و ۱۶ هزار و ۱۵۴ نفر بر اثر حمله‌های هوایی و توپخانه‌ای دشمن به شهرها و مناطق مسکونی، ۱۱ هزار و ۸۱۴ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ و ۹ هزار و ۸۸۹ نفر در سایر موارد به شهادت رسیدند اما استفاده این رژیم از سلاح شیمیایی در جبهه‌ها و حتی مناطق مسکونی صفحه دردناک‌تر هشت سال مقاومت ملت ایران در برابر تهاجم رژیم بعثی عراق بود.
شمار زیادی از شهروندان غیرنظامی در بمباران شیمیایی شهرهای «سردشت» و «اشنویه» در آذربایجان‌غربی، «حلبچه» در اقلیم کردستان عراق و روستاهای مریوان در استان کردستان بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی جان خود را از دست دادند و طبق آخرین بررسی‌ها رژیم بعثی عراق در طول هشت سال دفاع مقدس با استفاده از ۶ هزار بمب شیمیایی در قالب ۲۴۲ نوبت بمباران، جنایت‌های گسترده‌ای را مرتکب شد که تنها بخش کمی از این جنایت در رسانه‌های غربی منعکس شد.
استان ۲ میلیون نفری کرمانشاه، ۹ هزار و ۸۰۰ شهید تقدیم انقلاب و اسلام کرده است و اکنون ۳۲ هزار نفر از حدود سه میلیون نفر جانبازان و خانواده های شهدای کشور، زیرپوشش بنیاد شهید استان کرمانشاه هستند.
کرمانشاه هم از بمب های خوشه ای شیمیایی رژیم بعث در امان نماند و صدام در ادامه جنایات خود از مردم این استان مقاوم انتقام سختی گرفت و شهر «نودشه» در شهرستان پاوه، روستاهای «زرده» در شهرستان دالاهو، «نساردیره» و «نساردیره سفلی» در گیلانغرب و بخشی از شهرستان های ثلاث باباجانی و سرپل ذهاب مورد هجوم جنگنده‌های حامل بمب های شیمیایی قرار گرفت.
جنگنده های رژیم بعث عراق صبحگاه ۳۱ تیر ماه ۶۷ بر فراز غرب کرمانشاه جولان دادند و اوج نفرت و کینه خود را از مقاومت مردم این منطقه در برابر تجاوز دشمنان با ریختن بمب های سفید حاوی مواد شیمیایی اعصاب به نمایش گذاشتند.
علاوه بر زرده، روستاهای نساردیره در گیلانغرب و بخشی از شهرستان های ثلاث و باباجانی و سرپل ذهاب نیز در ۳۱ تیر ماه سال ۶۷ آماج بمب های شیمایی رژیم بعث قرار گرفت.
به گفته حجت الاسلام «هادی عسگری» مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران کرمانشاه در این استان هم اکنون ۲ هزار و ۱۶۳ جانباز شیمیایی داریم که در این نهاد پرونده دارند و همچنین تعداد شهدای شیمیایی کرمانشاه ۸۰ نفر است. از مجموع این آمار ۳۶۰ تن از جانبازان مربوط به روستای «زرده» از توابع شهرستان دالاهو و ۳۶ شهید نیز مربوط به این روستا است.
این آمار و ارقام گوشه ای جنایات مدعیان دروغین حقوق بشر است که بی گناه و مظلوم قربانی تفکرات ضدانسانی ایادی استکبار شده اند و بر رسانه ها واجب است که این جنایات را به صورت مستمر و مکرر به دنیا گوشزد کنند تا ادعاهای آنها برای همگان ثابت شود.
ندای دموکراسی خواهی و دفاع از حقوق بشر به راستی وصله ناجوری است که آمریکا این روزها بدون نگاه کردن به کارنامه گذشته خود به آن دامن می زند و خود را سردمدار دفاع از حقوق انسان ها به دنیا معرفی می کند اما واقعیت را باید در دل تاریخ جُست نه در رسانه‌های همراه استکبار.