به گزارش رسانه‌های هند، فدراسیون فوتبال آسیا در بیانیه‌ای نوشت: "ای اف سی" اکنون با هر یک از اعضایی که تمایل خود را به میزبانی اعلام کردند همکاری خواهد داشت و شرایط این کشورها را بررسی می‌کند و در نهایت میزبان نوزدهمین دوره جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۲۷ را اعلام خواهد کرد.
شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا سال گذشته "بزرگترین دوره جام ملت‌ها با حضور ۲۴ تیم را در امارات متحده عربی شروع کرد و گفت که او انتظار دارد که چین در سال ۲۰۲۳ از همه جهات انتظارات را برآورده کند.
کنفدراسیون فوتبال آسیا آخرین مهلت برای ارسال اظهار علاقه برای میزبانی این رقابت‌ها را تاریخ ۳۱ مارس سال ۲۰۲۰ میلادی اعلام کرده بود ولی به علت همه‌گیری، ویروس کرونا این تاریخ تا ۳۰ ژوئن سال ۲۰۲۰ میلادی تمدید شده بود.
قطر در سالهای ۱۹۸۸ و ۲۰۱۱ میزبان این رقابت‌ها بوده است در حالی که ایران در سالهای ۱۹۶۸ و ۱۹۷۶ میزبانی رقابت‌های آسیای را در اختیار داشته است.
هند توانسته است میزبانی جام فوتبال زنان آسیا در سال ۲۰۲۲ را به دست آورد. با وجود اینکه هند دومین کشور از نظر جمعیت در دنیا محسوب می‌شود، اما هنوز میزبانی جام ملت‌های آسیا را بر عهده نگرفته و برای سومین بار طعم حضور در این مسابقات را تجربه خواهد کرد
نگاهی به جایگاه لیگ فوتبال هند در آسیا
استیون کونستانتین، سرمربی انگلیسی تیم ملی فوتبال هند معتقد است تیمش می‌تواند در جام ملت‌های آسیا شکوه دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی را بازگرداند.
از افتخارات تیم ملی فوتبال هند قهرمانی در جنوب آسیا در سال ۲۰۱۷ است که مقابل افغانستان ۲_۱ به پیروزی رسید. همچنین تیم ملی فوتبال هند قهرمان چلنج کاپ ۲۰۰۸ نیز شده است و نایب قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۴ می‌باشد.
تیم‌های فوتبال متشکل از بازیکنان کاملاً هندی در اواخر دهه ۱۹۳۰ تورهای استرالیا، ژاپن، اندونزی و تایلند را آغاز کردند. پس از موفقیت چندین باشگاه فوتبال هند در رقابت‌های خارج از کشور، فدراسیون فوتبال هند در سال ۱۹۳۷ تشکیل شد.
تیم ملی فوتبال هند اولین بازی خود به عنوان یک کشور مستقل را در اولین دور بازیهای المپیک تابستانی ۱۹۴۸ برابر فرانسه انجام داد. بازیکنان تیم ملی فوتبال هند که اکثرا با پای برهنه بازی می‌کردند، با نتیجه ۲-۱ در مقابل فرانسه شکست خوردند.
اگرچه در سال ۱۹۵۰ هند توانست سهمیه ورود به جام جهانی برزیل را کسب کند، اما فدراسیون فوتبال این کشور از حضور در این رقابت‌ها کنار کشید.
با وجود شرکت نکردن در جام جهانی در سال ۱۹۵۰، سالهای بعد تا سال ۱۹۶۴ معمولاً "دوران طلایی" فوتبال هند محسوب می‌شوند. هند، با مربی گری سید عبدالرحیم، ریس پلیس شهر حیدرآباد، به یکی از بهترین تیم‌های آسیا تبدیل شد. در مارس ۱۹۵۱، هند به اولین پیروزی خود در طول بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ دست یافت. درفینال این مسابقات که با میزبانی هند انجام می‌شد، هند توانست ایران را با نتیجه ۱ بر صفر شکست دهد تا اولین کاپ قهرمانی خود را بدست آورد.
با این وجود در سالهای بعدی فوتبال هند رشد گذشته را نداشت و در رقابت‌های مختلف نتوانست به نتایج مطلوب دست پیدا کند. شکست‌های پی در پی، باعث سقوط تیم ملی فوتبال هند در رده‌بندی آسیا شد.
علی رغم خروج هند از کلوپ تیم‌های قوی فوتبال در آسیا، این کشور همچنان توانسته است به عنوان تیم برتر آسیای جنوبی فعالیت کند.