تهران- ایرنا- سرمربی تیم فوتبال زنان ملوان گفت: دغدغه فدراسیون در حال حاضر فوتبال زنان نیست که تصمیم قطعی را برای تعطیلی یا ادامه لیگ برتر اعلام نمی‌کند. سکوت سازمان لیگ جای سوال دارد و نشان می‌دهد که چقدر برای آنان بی‌اهمیت هستیم.

«اعظم غلامی» روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: هفته گذشته اعلام کردند که این هفته تکلیف لیگ فوتبال زنان مشخص می‌شود و باشگاه‌ها به فدراسیون نامه بزنند که نظرشان در خصوص ادامه یا تعطیلی لیگ چیست. دغدغه فدراسیون در حال حاضر فوتبال زنان نیست که تصمیم قطعی را اعلام نمی‌کند. معلوم نیست سیاست سازمان لیگ چیست زیرا درباره لیگ مردان تصمیم به ادامه مسابقات گرفتند اما فوتبال زنان را بی‌اهمیت جلوه داده‌اند.

وی افزود: همه تیم‌ها می‌دانند که دیگر بازی‌ها برگزار نمی‌شود و اینکه سازمان لیگ چرا تصمیم خود را درخصوص لیگ زنان اعلام نمی‌کند، جای سووال است. این حس به همه ما منتقل شده که چقدر لیگ زنان برای مسوولان فدراسیون بی‌اهمیت است که بلاتکلیف آن را رها کرده‌اند. بازیکنان تمرینات خود را دیگر ادامه نمی‌هند و چقدر می‌خواهند به صورت انفرادی تمرینات را ادامه دهند تا به تمرینات گروهی برسند. همه ما منتظر هستیم تا ببینیم چه اتفاقی برای لیگ آینده می‌افتد. با این همه امکاناتی که برای لیگ مردان وجود دارد اما اتفاقات خوشایندی در این مدت نیافتده است.

سرمربی تیم ملوان ادامه داد:  بیشتر تیم‌های فوتبال زنان هیچگونه امکاناتی ندارند و سال‌های گذشته با حداقل امکانات خود را به مسابقات می‌رساندند. الان چگونه می‌خواهند پروتکل‌ها را رعایت و مسابقه‌ای برگزار کنند. همه ما در خطر هستیم. نمی‌دانم چرا فدراسیون در این چند ماه نمایندگان تیم‌ها را نخواسته تا در این زمینه هم‌اندیشی کنند که آیا بازی‌ها را ادامه دهیم یا برای فصل آینده برنامه‌ریزی کنیم. سکوت فدراسیون درخصوص لیگ فوتبال زنان جای سووال دارد.  

وی یادآور شد: همه اینها نشان می‌دهد که جایگاه فوتبال زنان هنوز در ایران در ابهام است. نه تنها به سمت حرفه‌ای شدن حرکت نکردیم بلکه همین چند سالی که زحمت کشیدیم و سازمان لیگ برای مسابقات زنان برنامه‌ریزی کرده با سکوت طولانی و بی‌اهمیت جلوه دادن فوتبال زنان همه این تلاش‌ها را زیر سووال برده است.

غلامی اضافه کرد: تنها تصمیم ملوان تیم‌داری در فوتبال زنان در فصل آینده است اما همه اینها منوط به این است که سازمان لیگ چه پروتکلی را برای تیم‌ها در نظر می‌گیرد. آیا ملوان می‌تواند این پروتکل‌ها را رعایت کند و وارد مسابقات شود. این امر مستقیم به سلامت بازیکنان بازمی‌گردد. هیچ سرمایه‌ای بالاتر از جان نیست. باید تیم‌ها دست پر باشند تا اول سلامت انسان‌ها تامین کنند و بعد وارد مسایل دیگر شوند.