پکن- ایرنا- دومین نشست مجازی روابط فرهنگی ایران و چین در دوران پسا کرونا که امروز سه شنبه با همت رایزنی فرهنگی سفارت ایران در چین، دانشگاه علامه طباطبایی تهران و دانشگاه فرهنگ و زبان های خارجی پکن برگزار شد نشان داد که علیرغم محدودیت ها و مشکلاتی مانند کرونا و بسته بودن مرزها، توسعه روابط فرهنگی دو کشور قابل توقف نیست و همچنان به جلو می رود.

به گزارش ایرنا در این نشست که با حضور پروفسور «جانگ شی پینگ» استاد دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و رییس اتحادیه آکادمی چین در انجمن بین المللی چین شناسی و خانم «یو گویلی» استاد زبان فارسی دانشگاه مطالعات خارجی پکن، استاد «ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق» استاد دانشگاه شهید بهشتی و استاد «علی اصغر مصلح» استاد دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد شرکت کنندگان به بررسی روابط فرهنگی دو کشور بعد از شیوع کرونا پرداختند.

تداوم توسعه روابط فرهنگی دو کشور

«عباسعلی وفایی» رایزن فرهنگی سفارت ایران در چین در این برنامه ضمن تقدیر از دانشگاه های علامه طباطبایی تهران و دانشگاه زبان و فرهنگ پکن گفت: تداوم چنین برنامه هایی باعث افزایش روابط فرهنگی میان دو کشور و دو دانشگاه می شود.

او گفت: پس از امضای توافق نامه همکاری میان دو دانشگاه، روابط در مسیر رشد و افزایش ارتباطات قرار گرفته است و امیدواریم این روابط همچنان ادامه داشته باشد.

«ماندا تیشه یار» مدیر بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی هم در این نشست با اشاره به اینکه این دومین برنامه مشترک میان دو دانشگاه در تابستان امسال است گفت: همکاری های فرهنگی می تواند زیر ساخت روابط دو کشور را فراهم کند.

گنجینه های تاریخی روابط فرهنگی را ارج بگذاریم

پروفسور «جانگ شی پینگ» استاد دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و رییس اتحادیه آکادمی چین در انجمن بین المللی چین شناسی هم در سخنرانی خود با عنوان «ایران در متون تاریخی چین» گفت: در کتاب های تاریخی چین، اشاره های زیادی به روابط سیاسی، تاریخی و فرهنگی ایران و چین شده است.

وی با اشاره به اهمیت جاده ابریشم قدیم برای دو کشور گفت: فرستاده های چین که به مناطق مختلف ایران سفر می کردند تمام دیده ها و شنیده های خود را به ثبت می رساندند که اکنون این نوشته ها به عنوان گنجینه های در روابط دو کشور منتشر شده و وجود دارد.

خانم «یو گویلی» استاد زبان فارسی دانشگاه مطالعات خارجی پکن هم در این نشست ضمن معرفی یکی از کتاب های خود در مورد روابط فرهنگی ایران و چین، به بررسی تاریخ روابط چین و ایران پرداخت.

ضرورت همکاری محققان دو کشور در زمینه تاریخ روابط فرهنگی

استاد «ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق» استاد دانشگاه شهید بهشتی در رشته زبان های باستانی هم در این نشست گفت: ادبیات مانوی که در منطقه تورفان چین کشف شده است گنجینه بسیار عظیمی از ادبیات و هنر ایرانی و از مینیاتورهای زیبای ایرانی است که با ویژگی های هنر چینی آمیخته است.

وی با بیان اینکه این دست نوشته ها که به زبان های مختلف است گنجینه ارزشمندی در روابط فرهنگی چین و ایران محسوب می شود گفت: برای توسعه روابط فرهنگی میان دو کشور فقط ارایه متون کافی نیست بلکه باید بخش تحلیلی این متون را جدی بگیریم.

او گفت: تاثیر ادبیات و هنر مانوی در روابط تاریخی و فرهنگی ایران و چین چندان گسترده بوده است که ادبیات و هنر ایرانی پیوندی ناگسستنی با ادبیات و فرهنگ چینی دارد.

اسماعیل پور در پایان به اساتید و محققان چینی پیشنهاد کرد کارهای مطالعاتی و پژوهشی مشترکی با همکاری مرکز جاده ابریشم دانشگاه علامه طباطبایی انجام دهند و منتظر انتشار مقالات یا اسناد قدیمی خارجی در مورد روابط فرهنگی ایران و چین نباشند.

وی افزود: اکنون باید طرح های پژوهشی مشترک بین دانشمندان ایرانی و چینی درباره قرائت، ترجمه،  تفسیر و تحلیل تاریخی، فرهنگی و ادبی این آثار بازمانده تدوین شوند و به اجرا درآیند.


شباهت های میراث دو کشور

علی اصغر مصلح استاد دانشگاه علامه طباطبایی هم در این نشست ضمن تشریح روند سیاسی جهان گفت: تمدن های بزرگ چین و ایران سابقه ای بسیار طولانی دارند این تمدن ها قرن ها سابقه حکمرانی، تنظیم مناسبات اجتماعی، ارزش های اخلاقی و اعتقادی و شیوه های ویژه ارتباط با طبیعت داشته اند.

او گفت: در هر دو تمدن می توانیم سابقه ای از نظام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را نشان دهیم که با شیوه های کنونی تمدن جهانی متفاوت بوده است متفکران و پژوهشگران این دو کشور باید متناسب با ویژگی های تمدنی خود و سوابق آن، به الگوهای کنونی حاکم بر عصر جهانی شدن بیندیشند اگر چنین نباشد، ما به نظم جهانی قدرت تن داده و به تدریج به رقبایی که قبلا قواعد را تعیین کرده اند شبیه می شویم.

مصلح ادامه داد در این صورت گفت و گو و رقابت تمدنی و فرهنگی هم دیگر معنایی ندارد تا وقتی که ملت های رقیب بر اساس سوابق تمدنی خود الگوهای متفاوت عرضه نکنند، گفت و گو و رقابت ریشه ای معنایی نخواهد داشت.

او اساس فرهنگ کهن چین را دو آئین دائو و کنفوسیوس و پایه فرهنگ ایرانی را آموزه های اسلامی بخصوص حکمت و فلسفه ایرانی معرفی کرد و گفت: پژوهشگران نشان داده اند که بین این دو میراث شباهت های بسیاری وجود دارد.

مصلح در پایان اظهار کرد: بحران کرونا نشان داد که ما در آستانه بحران هایی با دامنه وسیعتر هستیم در بحران های آینده باز ملموس تر تجربه خواهیم کرد که میان ووهان، پاریس، مکزیکوسیتی و تهران فرقی نیست باید در رویدادهای آینده بیشتر به این بیندیشیم که رقیبان رفیق باشیم جهان امروز نیازمند رقابت استراتژی ها است اما این استراتژی ها باید از سویی با نظر به ژرفاها باشد و از سوی دیگر بر آینده خواست تعداد بیشتری از مردم و ملت ها.


اهمیت روابط فرهنگی ایران و چین

برگزاری دو میزگرد و نشست فرهنگی میان فعالان فرهنگی و دانشگاهی دو کشور در کمتر از دو هفته، نشان می دهد که ایران و چین بی توجه به محدودیت هایی که کرونا ایجاد کرده است همچنان برای توسعه روابط خود برنامه دارند.

در همایش نخست که سوم تیرماه سال جاری برگزار شد «هوانگ زو ویو» رئیس موسسه مطالعات چین و رییس کرسی مطالعات چینی دانشگاه فرهنگ و زبان پکن، «غلامعلی چگینی زاده» رییس مرکز چین شناسی دانشگاه علامه طباطبایی، «محسن شریعتی نیا» عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، «حامد وفایی» استاد دانشگاه تهران و «شی گوانگ» رییس بخش زبان های غرب آسیا دانشگاه پکن روابط فرهنگی ایران و چین را مورد بررسی قرار دادند.