به گزارش تارنمای خبری ویتنام تایمز، این اداره یادآور شد که شمار زیادی از ویتنامی ها کمتر از میزان استاندارد ۸ ساعت در روز کار می کنند.
بخش خدمات ویتنام متحمل بیشترین خسارت شده است، طوری که ۷۲ درصد از کارگران این بخش در شغل خود با اختلال مواجه شده اند.
بخش صنعت و ساخت و ساز با ۶۷.۸ درصد تاثیر منفی، در جایگاه دوم قرار گرفته و رقم مربوط به بخش کشاورزی، جنگلداری و شیلات ویتنام نیز ۲۵.۱ درصد است.
در بیانیه اداره آمار سراسری ویتنام آمده است: این وضعیت به دلیل بیکار شدن یا کاهش ساعات کاری کارگران بر آنها تاثیر منفی داشته است و شمار کارگران متاثر در آینده رو به افزایش است، زیرا تاکنون تدبیری برای پیشبرد فعالیت های اقتصادی اندیشیده نشده است.
«وو تای تو تویی» مدیر اداره آمار کار و جمعیت ویتنام در یک کنفرانس خبری گفت: پنج میلیون کارگر احتمالا تا پایان سال ۲۰۲۰ استخدام می شوند.
بیماری کووید – ۱۹ باعث شدیدترین نرخ بیکاری در ویتنام در ۱۰ سال گذشته شده است و میزان بیکاری در میان کارگران کم مهارت، بالاترین رقم را نشان می دهد.
با توجه به تاثیر منفی کرونا، اداره آمار سراسری ویتنام پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت اجرای بسته های حمایتی به ویژه بسته های کمکی درآمدی ارائه داده است. همچنین تسریع سیاست هایی برای حمایت از مشاغل و تشویق کارمندان به افزایش مهارت شان، ضروری احساس می شود.
در همین حال، باید گفت که ویتنام کشوری در جنوب شرق آسیاست که موفقیت بالایی در مهار بیماری کووید – ۱۹ به دست آورده است. این مساله در حالی اهمین می یابد که در یابیم ویتنام، کشوری با درآمد متوسط رو به پایین است و سیستم مراقبت های بهداشتی اش در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه، از پیشرفت کمتری برخوردار است.
این کشور ۹۷ میلیونی از مرزی طولانی با چین برخوردار است که میلیون ها بازدیدکننده چینی هر سال از این کشور دیدن می کنند.
براساس اعلام بانک جهانی، در ویتنام تنها ۸ پزشک برای هر ۱۰ هزار نفر وجود دارد، رقمی که یک سوم تعداد پزشکان در کره جنوبی است.
کارشناسان بهداشت و درمان عامل نجات ویتنام از مرگ و میر ناشی از کرونا را چند مورد ذکر کرده اند که از واکنش سریع دولت و پاسخ اولیه برای جلوگیری از گسترش بیماری گرفته تا ردیابی تماس های تلفنی و قرنطینه و ارتباطات عمومی موثر، متغیر است.
ویتنام هفته ها قبل از شناسایی اولین مورد ابتلا به کرونا، شروع به آماده سازی خود برای مواجهه با این بیماری کرده بود.
در آن زمان، مقام های چین و سازمان جهانی بهداشت اعلام کردند که مدرکی مشخص از انتقال بیماری از طریق انسان به انسان وجود ندارد.
اوایل ماه ژانویه (اواسط دی ماه ۹۸)، سیستم غربالگری براساس دمای بدن برای مسافران ورودی از ووهان در فرودگاه بین المللی هانوی نصب شد. مسافرانی که تب داشتند، از بقیه جدا و دقیقا زیر نظر گرفته شدند.
اواسط ماه ژانویه (اواخر دی ماه ۹۸)، «وو دوک دام» معاون نخست وزیر ویتنام به نهادهای دولتی دستور داد برای جلوگیری از شیوع ویروس در این کشور، اقدامات شدید در پیش گیرند و قرنطینه پزشکی را در دروازه های مرزی، فرودگاه ها و بنادر افزایش دهند.
اول فوریه (۱۲ بهمن ۹۸)، بیماری کووید – ۱۹ در ویتنام به عنوان یک بیماری همه گیر ملی شناخته شد و در آن زمان، تنها ۶ مورد ابتلا به کرونا در این کشور به ثبت رسیده بود.
همه پروازها بین ویتنام و چین متوقف شد و صدور روادید برای شهروندان چینی نیز به حال تعلیق درآمد.
ظرف همان ماه، محدودیت های سفری، قرنطینه برای افراد ورودی به ویتنام و لغو صدور روادید در این کشور شدت گرفت. ویتنام در نهایت ورود همه اتباع خارجی به این کشور را در اواخر ماه مارس (اوایل فروردین) به حال تعلیق درآورد.
ویتنام همچنین در اتخاذ تمهیدات قرنطینه ای فعال، سریع عمل کرد. ۱۲ فوریه (۲۳ بهمن)، این کشور یک جمعیت روستایی ۱۰ هزار نفری در شمال هانوی را به مدت ۲۰ روز قرنطینه کرد.
سیستم تبلیغاتی ویتنام نیز برای اطلاع رسانی به مردم از طریق بلندگو، پوسترهای خیابانی، مطبوعات و شبکه های اجتماعی، بسیج شد.