بونهوم ریچارد ناو جنگی سبک آمریکایی است که برای عملیات‌های آبی-خاکی به منظور حمل بالگرد و هواپیماهای سبک طراحی و ساخته شد.
قرارداد ساخت آن در ۲۰ آذر ۱۳۷۱ به کشتی سازی اینگالس واگذار و آهن‌کشی آن در ۲۹ فروردین ۱۳۷۴ آغاز شد.
در ۲۴ اسفند ۱۳۷۵ به آب انداخته شد و در ۲۲ اردیبهشت ۱۳۷۷ هم به نیروی دریایی پیوست و نخستین ماموریت خود را در ۲۴ مرداد همان سال انجام داد.
یکی از ماموریت‌های آن، پشتیبانی از عملیات موسوم به آزادی عراق از ۲۷ دی‌ماه ۱۳۸۱ تا ۴ مرداد ۱۳۸۲ بود. این ناو در عملیات آزادی عراق دو نقش اساسی داشت: نخست بیش از ۱۰۰۰ تفنگدار دریایی و ادوات از گردان سوم و اول تفنگداران آبی-خاکی را به کویت برد. دوم ، پس از حمل بالگردها، سربازان و وسایل نقلیه، چند مایل دورتر از ساحل کویت پهلو گرفت و به یکی از دو ناو هواپیمابر سبک به همراه یو اس اس باتان در خلیج فارس برای پرواز هواپیماهای ویرانگر ای وی-۸ بی به داخل عراق تبدیل شد.
در طول عملیات آزادی عراق ، بونهوم ریچارد بیش از ۸۰۰ سورتی پرواز را هدایت کرد که ۵۴۷ پرواز آن، هواپیماهای جنگنده بودند.
کرای هوپر نویسنده تارنمای فوربس ارزش این ناو جنگی را چند میلیارد دلار برشمرده است که قرار بود به دریای چین اعزام شود.
حادثه برای این ناو در ساعت ۸.۳۰ صبح یکشنبه، روزی که در آمریکا تعطیل است و معمولا سطح فعالیت‌ها هم کاسته می‌شود. با گذشت ۲ روز، حرارت آتش در این ناو به ۱۰۰۰ درجه رسیده است که می‌تواند فولاد را ذوب کند.
بیش از سه میلیون لیتر سوخت در آن قرار دارد و ۴۰۰ آتش‌نشان در حال اطفای حریق هستند. پنتاگون هنوز اظهار نظری نکرده است و نیروی دریایی هم تنها با گفتن اینکه ۵۷ نفر مصدوم شده‌اند که تنها پنج نفر در بیمارستان بستری شده‌اند، کوشید از عمق حادثه بکاهد.
کوپر همچنین در یادداشت خود در فوربس پرده از وقوع حوادث مشابه در ماه‌های اخیر برداشته است که پنتاگون به جای رسیدگی به آنها، سعی بر لاپوشانی آنها داشته است.
مطابق اسنادی که تارنمای دیفنس نیوز هم در عصر دوشنبه منتشر کرد، برای ارتقای ناوشکن آبی-خاکی بونهوم ریچارد که از روز گذشته در بند سن‌دیگو در حال سوختن است، ۲ سال زمان به منظور حضور در اقیانوس آرام و پشتیبانی و ادغام عملیاتی با اف-۳۵بی، صرف شده بود.
به این ترتیب، نیروی دریایی آمریکا گزینه محدودی برای اعزام نسل بعدی جنگنده‌ها به اقیانوس آرام خواهد داشت.
علاوه بر قیمت چند میلیارد دلاری خود این ناو، نیروی دریایی در سال ۲۰۱۸ قرارداد نوسازی آن را به ارزش ۲۱۹ میلیون دلار به جنرال دینامیکس شرکت ملی فولاد و کشتی سازی اعطا کرد که تا ۲۵۰ میلیون دلار امکان افزایش قرارداد وجود داشت.
بونهوم ریچارد یکی از چهار ناو آبی-خاکی بزرگ است که به روزرسانی‌های خود را دریافت کرده است. کارشناسان می‌گویند که از دست دادن بونهوم ریچارد، چه به طور کامل و یا به خاطر هزینه زیاد تعمیر آن، به طرز چشمگیری به برنامه نیروی دریایی برای تداوم اعزام اف-۳۵بی به اقیانوس آرام، ضربه می‌زند. این موضوع به ویژه با توجه به راهبرد آمریکا در قبال چین و نادیده گرفتن مالکیت آن کشور بر منابع دریای جنوبی چین، توانایی آمریکا را به شدت کاهش می‌دهد.
مدل استقرار نیروی دریایی مبتنی بر حضور دائمی در مناطق حیاتی چون هند و اقیانوسیه و خاورمیانه است. برای تحقق این امر ، نیروی دریایی به کشتی‌های کافی احتیاج دارد تا بتواند از نیروهای پیشرو برای استقرار در این مناطق ، یکی برای آمادگی در وضعیت اضطراری ، یکی در نگهداری و دیگری در تمرین‌های پیش از استقرار حمایت کنند.
به این ترتیب، ایده‌آل برای نیروی دریایی آمریکا آن است که حداقل چهار ناو داشته باشد، یکی از آنها همیشه در منطقه مستقر است و با اورهال کردن برخی از آنها می‌تواند به پنج کشتی پیشرو افزایش یابد.
برایان کلارک بازنشسته زیردریایی و کارشناس ارشد اندیشکده هادسن معتقد است مشکل بزرگ این است که اف-۳۵ تنها جنگنده نسل پنجم نیروی دریایی هستند که به منطقه اعزام و مستقر می‌شوند. بیشتر وقت‌ها می‌خواهیم آنها به صف باشند.
وی افزود: تنها نیمی از کشتی‌های تهاجمی آبی-خاکی قابلیت حمل اف-۳۵بی را دارند و نیروی دریایی به دنبال آن است که اسکادران‌های محل فرود آنها را کاهش دهد. بنابراین، از دست دادن بونهوم ریچارد بر توانایی نیروی دریایی برای فراهم کردن اف-۳۵های مستقر در دریا بدون در نظر گرفتن کشورهای میزبان آنها، تاثیر دارد.
جری هندریکس یک کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی و تحلیلگر گروه تلموس هم این مطلب را تایید کرد و گفت آرایش نظامی نیروی دریایی در اقیانوس آرام با مشکل ایجاد شده برای بونهوم ریچارد از ترکیب خارج می شود.
وی افزود: فکر می‌کنم این تاثیر عظیمی داشته باشد. بونهوم ریچارد برای ۲ سال در حال ارتقا بوده است تا بتواند برای عملیات‌های اف-۳۵ آماده شود. قرار بود برای ۸ تا ۱۰ سال آینده به مرکز برنامه استقرار عملیاتی ما در اقیانوس آرام تبدیل شود.
هندریکس خاطرنشان کرد: قرار است کشتی تهاجمی آبی-خاکی تریپولی در ماه جاری به بهره‌برداری برسد اما یک سال و نیم تا ۲ سال دیگر، برای آماده سازی نیاز خواهد داشت و قرار بود در پایان امسال هم کار ارتقای بونهوم ریچارد به پایان برسد.
وی ادامه داد: این یک ضربه بزرگ در برنامه استقرار نیروی دریایی طی ۱۰ سال آینده است ، بدیهی است که ما نمی‌توانیم یک گره جادویی بزنیم و یکی دیگر را ایجاد کنیم.
صدمه به بونهوم ریچارد از ریشه تا ساقه، عرشه، ساختار فوق‌العاده و فضاهای نشیمن و کار تا جلوی کشتی بسیار گسترده است.
این اظهارات فیلیپ سوبک فرمانده یگان سوم نیروی دریایی است که در جمع خبرنگاران افزود: درجه حرارت داخل بدنه کشتی به ۱۰۰۰ درجه رسیده است. نقطه ای که فولاد را ذوب می‌کند و استحکام کشتی را از بین می‌برد.
هنریکس معتقد است گرما و مدت آتش به این معنا است که کشتی از دست رفته است.
او می‌گوید: فکر نمی‌کنم دیگر بازگردد، فکر می‌کنم آن از بین خواهد رفت. فکر نمی‌کنم این حجم از آتش و حرارت وجود داشته باشد و به آن علامت لایک نشان دهید.
اگرچه تاکنون درباره دلایل وقوع انفجار و حادثه در این ناو اظهار نظری نشده است اما فرضیه‌های متعددی را می‌توان با توجه به سکوت طولانی پنتاگون مطرح کرد.
برخی از کارشناسان این فرضیه را دور از ذهن نمی‌دانند که دستور دونالد ترامپ برای حضور ارتش پس از موج شدید اعتراضات ضد تبعیض‌نژادی و سرکوب مردم باعث شده است، بخشی از ملوانان این ناو که سیاهپوست هستند، به این کار مبادرت ورزیده باشند.
نظراتی هم وجود دارد که رقبای انتخاباتی ترامپ برای تضعیف وی این کار را کرده باشند اما در ۲ روز گذشته شاهد بودیم سران جمهوریخواه یا دموکرات واکنش مشخصی نسبت به این ماجرا نداشته‌اند تا بخواهند دستاویزی علیه ترامپ استفاده کنند، ضمن آنکه این فرضیه بسیار نامحتمل است چرا که در صورت افشای آن، ضربه به منافع ملی محسوب شده و به هیچ وجه به نفع دموکرات‌ها نخواهد بود.
از سوی دیگر این فرضیه هم مطرح شده است که ترامپ برای فرار از فضای شکننده داخلی دست به این اقدام زده است تا فضا را امنیتی‌تر کند. در ۲ روز گذشته شاهد موضع‌گیری مشخصی از ترامپ نبودیم و فضای داخلی آمریکا هم تحت تاثیر این حادثه قرار نگرفته است.
اما فرضیه دیگری هم وجود دارد که به دخالت عوامل خارجی ارتباط می‌دانند که می‌تواند در نتیجه یک عملیا سایبری یا خرابکاری باشد. این مساله مستلزم تحقیق و اعلام نتایج آن است که باید منتظر ماند و کارشناسان مربوطه درباره آن اظهار نظر کنند.
اما آنچه مسلم است، این اتفاق حادثه بزرگی بر سر راه برنامه وزارت دفاع آمریکا است که اخیرا به این نتیجه رسیده بود برای حمل جنگنده‌های اف-۳۵ از ناوهای کوچکتری همچون بونهوم ریچارد استفاده کند. مارک اسپر وزیر دفاع ترامپ هم گفته بود می‌توان تا ۲۰ فروند از این جنگنده‌ها را با آنها حمل کرد.
از این رو، به اعتقاد همه کارشناسان نظامی آمریکایی، حادثه ناو بونهوم ریچارد ضربه بزرگی به توانایی اعزام و استقرار جنگنده‌های اف-۳۵ به ویژه در اقیانوس آرام بوده است و مشخص نیست با مشکلی که برای آن ایجاد شده است، نیروی دریایی از چه ظرفیت دیگری برای جایگزینی آن استفاده خواهد کرد، اما هرچه باشد به این زودی ممکن نیست.