به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، قرار بود اولین مدارگرد امارات متحده عربی به سمت مریخ که «امید» (هوپ) نام دارد، ابتدا سه‌شنبه ۱۴ ژوئیه (۲۴ تیر) از مرکز فضایی تانگاشیما ژاپن پرتاب شود که به دلیل شرایط نامساعد جوی این پرتاب به روز پنجشنبه ۱۶ ژوئیه (۲۶ تیر) موکول شد. اما انجام این ماموریت در روز پنجشنبه نیز دوباره به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی در مرکز پرتاب فضایی تانگاشیمای ژاپن به تاخیر افتاد.
سازمان فضایی امارات و مرکز فضایی محمد بن رشید اعلام کرده اند که به دلیل ادامه رعد و برق، وجود ابر و شرایط جوی ناپایدار در روزهای آینده در جزیره تانگاشیما (محل پرتاب مدارگرد امید) این پرتاب هم اکنون بین ۲۰ و ۲۲ ژوئیه (۳۰ تیر و اول مرداد) سال ۲۰۲۰ بسته به شرایط آب و هوا انجام می شود. زمان دقیق پرتاب در موعد مقرر تأیید خواهد شد.
طی چند روز گذشته، جزیره تانگاشیما محل بارش باران شدید و وزش باد شدید بوده است - شرایطی که می تواند در پرتاب این مدارگرد تداخل ایجاد کند و به طور بالقوه به موشک و فضاپیما آسیب برساند.
گروه ماموریت مریخ امارات، به طور مدام در تلاش است تا نزدیک ترین فرصت را برای پرتاب این مدارگرد پیدا کند؛ چراکه فرصت پرتاب این مدارگرد در روز سوم اوت (۱۳ مرداد) به پایان می رسد. در صورتی که این فرصت از دست برود، مدارگرد امید را تا سال ۲۰۲۲ که زمین و مریخ بار دیگر در کمترین فاصله از یکدیگر قرار خواهند گرفت، نمی توان به سمت مریخ پرتاب کرد.
مدارگرد «امید» (هوپ) در ۶ سال گذشته به عنوان روشی برای انگیزه بخشی علوم و فناوری در امارات متحده عربی طراحی شده است. در صورت موفقیت پرتاب این مدارگرد در ماه ژوئیه سال جاری میلادی، امید (هوپ) اوایل سال ۲۰۲۱ به مریخ خواهد رسید، سپس از سه ابزار علمی خود برای مطالعه جو، آب و هوا و اقلیم سیاره سرخ از بالا استفاده می کند. اعضای تیم ماموریت می‌گویند، مشاهدات این کاوشگر می تواند به محققان در درک انتقال طولانی مدت مریخ را از یک دنیای نسبتا گرم و مرطوب به یک سیاره سرد و بیابانی که امروز می شناسیم، کمک کند. این انتقال با از بین رفتن جو ضخیم مریخ توسط بادهای خورشیدی اتفاق افتاده است.
مدارگرد «امید» (هوپ) توسط مرکز فضایی «محمد بن راشد» در امارات و با همکاری دانشگاه «کلرادو بولدر»، دانشگاه ایالتی «آریزونا» و دانشگاه «کالیفرنیا برکلی» آمریکا ساخته شده است. «هوپ» اولین ماموریت علمی میان سیاره ای است که توسط یک کشور اسلامی عرب انجام می‌شود.
علاوه بر مدارگرد «امید»، قرار است در این ماه میلادی دو فضاپیمای جدید نیز از سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و چین برای سفر به مریخ به فضا پرتاب شوند.
دلیل انتخاب ماه ژوئیه برای انجام ماموریت ها به مریخ این است که در فاصله زمانی میان اواسط ماه ژوئیه و اواسط ماه اوت، زمین و مریخ در وضعیت مناسبی نسبت یکدیگر قرار می گیرند که باعث می شود کمترین مسافت برای سفر میان این دو سیاره ایجاد شود.
اگر این ماموریت ها طبق برنامه پیش روند، اولین فضاپیمایی که هفته جاری به سمت مریخ پرتاب می شود، اوایل سال آینده میلادی به این سیاره سرخ خواهد رسید. این فضاپیماها به تعدادی دیگر از مدارگردها، کاوشگرها و لندرهایی (سطح نشینانی) که از قبل این سیاره سرخ را بررسی می کنند، خواهند پیوست. همچنین هر کدام از این فضاپیماها وظیفه دارند به سوالاتی که هیچ فضاپیمای دیگری پیش از این جواب نداده است، پاسخ دهند.
«آلیس گورمن»، باستان شناس فضایی در دانشگاه «فلیندرز» در آمریکا، گفت: ورود چین و امارات متحده عربی به اکتشاف مریخی، زمینه ای است که تاکنون تحت تسلط آمریکا و روسیه بوده است و برای ماموریت های آتی به این سیاره سرخ سودمند خواهد بود. این کشورها علاوه بر بررسی علم جدید، همچنین سرگرم آزمایش انواع مختلفی از فناوری ها هستند.
پس از پرتاب مدار گرد «امید» به مریخ، چین در ماموریت جدید خود به مریخ اولین مجموعه از یک مدارگرد، لندر (فرودگر) و کاوشگر را به این سیاره سرخ ارسال خواهد کرد. این ماموریت که «تیان ون-۱» نام دارد دومین تلاش چین برای ارسال یک فضاپیما به مریخ است. قرار است این ماموریت در تاریخ ۲۳ ژوئیه (دوم مرداد) انجام شود.
مدارگرد «Yinghuo-۱»، در اولین ماموریت چین به مریخ، در سال ۲۰۱۲ سوار بر فضاپیمایی که سازمان فضایی روسیه آن را ساخته بود، سقوط کرد و از بین رفت اما اکنون چین در دومین ماموریت به این سیاره سرخ از فناوری های خود که در برنامه فضایی این کشور با موفقیت استفاده شده اند، استفاده می کند.
چین در این ماموریت از چتر نجات های تولیدشده برای برنامه خدمه دار پرواز فضایی Shenzhou و سیستم های پیش رانش و هدایت خودکار و طراحی های استفاده شده در فرودگرهای «چانگ-۳» و «چانگ-۴» بر کره ماه، استفاده می کند.
مقامات چینی در مورد این ماموریت محتاطانه و محرمانه عمل کرده اند و هنوز به طور رسمی و عمومی مکان فرود نهایی آن را روی مریخ اعلام نکرده اند، اما ابزارهای علمی «تیان ون-۱» حاکی از یک عملیات اکتشاف گسترده در محیط مریخ است.
مدارگرد تیان ون-۱ دارای ۶ ابزار است که شامل دوربین با وضوح بالا، مغناطیس سنج و طیف سنج مواد معدنی است که به اعضای تیم ماموریت این امکان را می دهد ترکیب سنگ های سطح مریخ را شناسایی کنند.
مریخ نورد تیان ون-۱ نیز دارای ۶ ابزار از جمله ایستگاه هواشناسی، یک ردیاب میدان مغناطیسی و یک رادار قابل نفوذ به زیر سطح مریخ است که می تواند یخ-آب های زیرسطحی را تا عمق حدود ۱۰۰ متر شناسایی کند.
اگر ماموریت تیان ون-۱ موفق باشد، چین پس از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده ، سومین کشوری خواهد بود که یک فضاپیما در مریخ می نشاند و این فرود حماسی می‌تواند راه را برای کارهای بزرگتر در آینده نزدیک هموار کند؛ از جمله اینکه مقامات فضایی چین از تمایل خود برای اجرای یک ماموریت بازگرداندن نمونه های مریخی صحبت کرده‌اند که احتمالا در اوایل سال ۲۰۳۰ پرتاب شود.
و بالاخره پرتاب مریخ نورد «پشتکار» ناسا، آخرین ماموریتی است که در این ماه میلادی (ژوئیه) به این سیاره سرخ انجام می شود؛ ناسا در ماموریت «مارس ۲۰۲۰» خود قصد دارد کاوشگر جدید خود را به نام «پشتکار» (Perseverance) در مریخ قرار دهد.
در صورتی که این کاوشگر با موفقیت بر مریخ فرود آید، این دهمین تلاش موفق آمریکا برای قرار دادن یک ربات بر سطح این سیاره سرخ از سال ۱۹۷۵ خواهد بود؛ همچنین پشتکار به کاوشگرهای دیگری به نام «کنجکاوی» و «این‌سایت» (InSight) که اکنون در مریخ هستند، ملحق می شود.
«آبیگایل آلوود» زمین شناس استرالیایی در آزمایشگاه «پیش رانش جت» ناسا که مسئول PIXL - یکی از هفت ابزار مستقر در کاوشگر پشتکار- است، گفت: پشتکار، اولین کاوشگری است که ماموریت آن کشف شواهدی از حیات باستانی در مریخ است. ماموریت های قبلی همه به دنبال کشف شواهدی از آب و قابلیت سکونت در مریخ بوده اند.
انجام این ماموریت در حال حاضر به ۳۰ ژوئیه (نهم مرداد) موکول شده است.