ساخت پروتزهایی با نهایت سازگاری با بدن

به گزارش روز سه‌شنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این پوشش پلیمری دربرگیرنده بخشی از یک پروتئین موسوم به فیبرونکتین است که به طور طبیعی توسط بدن تولید شده و موجب تولید مثل سلول‌های بافت پیوندی استخوان‌ها و رشد آن روی پوشش پلیمری می‌شود.
این بخش پروتئینی از پوشش پلیمری، به طور خاص RGD نام دارد و از سه اسید آمینه شامل arginine، glycine و aspartate ساخته شده است.
مولکول های RGD به عنوان نقاط اتصال برای پروتئین‌های چنگک مانند موجود در سلول‌های استخوان عمل می‌کنند. این مولکلول‌ها علاوه بر تقویت اتصال بافت پیوندی استخوان با ایمپلنت، امکان برقراری ارتباط با سلول‌ها را نیز فراهم کرده و آن‌ها را برای تولید مثل و رشد روی پوشش پلیمری تحریک می‌کنند.
از آنجا که ایمپلنت‌های موجود در بازار فاقد مولکول‌های RGD هستند، سلول‌های استخوانی این ایمپلنت‌ها را به عنوان اندام‌های سازگار با بدن شناسایی نمی‌کنند.
محققان در تلاشند تا با بهبود این پوشش پلیمری، مولکول‌ها و داروهای ضد التهاب و آنتی بیوتیک را نیز درون آن تعبیه کنند تا احتمال پس زدن ایمپلنت و عفونت محل آن کاهش یابد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه apolymers منتشر شده است.