واژه امید در گفت و گو با افراد موفق یا کسانی که در برابر بیماری های سخت مقاومت کرده و بهبود یافته اند، بیش از هر چیز دیگری تداعی می شود، اینکه با صبر و امید به آینده می توان از پس هر سختی با موفقیت بیرون آمد. نکته ای که بسیاری از روانشناسان بر آن باور دارند.
محمدرضا محمدی روانشناس بالینی براین باور است که فرد یا افراد امیدوار برای رسیدن به هدفی که در سر دارند به ندرت دچار اضطراب و نگرانی یا اینکه افسردگی می شوند و با وجود تمام مشکلات برای رسیدن به مقصد راه خود را ادامه می دهند.
وی در گفت و گو با ایرنا افزود: در وضعیت بحرانی کنونی که ویروس کووید ۱۹ بیشتر مناطق کشور را به رنگ قرمز یا هشدار آورده است، در وحله کنونی امیدوار بودن به شکست کرونا و مقابله با این ویروس کشنده بهترین هدف برای تمامی افراد جامعه باید مطرح شود و از این رو تشویق مردم به رعایت دستورالعمل های بهداشتی، استفاده از ماسک به عنوان بخشی از لوازم ضروری زندگی باید مورد تاکید قرار گیرد.
محمدی گفت: امید یعنی باور رسیدن به هدف در هر شرایطی و از این رو هر فردی که در مسیر رسیدن به اهداف خود اراده لازم را دارا است و راه رسیدن به آن را پیدا کرده این دسته را افراد امیدوار می خوانند. کسانی که در مسیر رسیدن به هدف کمتر یا اصلا دچار تزلزل، افسردگی و یا اضطراب حتی خستگی نمی شوند و در واقع ناامیدی را شکست می دهند.
این متخصص اعصاب و روان افزود: فرد امیدوار همیشه برای هر مشکلی راه چاره‌ای پیدا می‌کند. از شکست نمی هراسد و راههای متفاوتی را برای رسیدن به خواسته‌های خود امتحان می‌کند. فرد یا افراد امیدوار به خود اطمینان دارند که می‌توانند اوضاع را بهتر کنند.
وی با بیان اینکه فرد ناامید تا پای مرگ پیش می رود و حتی اقدام به خودکشی می کند، افزود: برای غلبه بر ناامیدی ها باید راههای درمان را تشخیص داد. برای بیرون راندن فرد یا افراد ناامید از سیاه چاله افسردگی باید حس امید را در دل آن‌ها زنده نگاه داشت.
محمدی با بیان اینکه برای تقویت امید و گسسته نشدن رشته ناامیدی در فکر و ذهن مردم، اشکال ناامیدی که احتمالا هر یک برگرفته از یک یا چند اختلال زمینه ای و یا چند نیاز اساسی است را باید شناسایی و به فکر درمان آنان شتافت، افزود: وابستگی یا نیاز، غلبه و بقا سه شرط امیدوار بودن است و هر فردی که این موارد را دارا باشد در رسیدن به مقصد نه تنها دچار تزلزل و روان پریشی نخواهد شد بلکه انگیزه از خود بیگانگی، ناتوانی و شکست را به عنوان موارد ناامید کننده، پشت سر خواهد گذاشت.
این روانشناس بالینی تاکید کرد: برای مقابله با ویروس کشنده کرونا انگیزه های ناامیدی در بین افراد جامعه که ناشی از عدم کارکرد سیستم های انگیزشی شامل از خود بیگانگی، ناتوانی و در نهایت به خودکشی یا فنا ختم می شود را باید با کمک متخصصین روانشناس و روانپزشک شناسایی و بر ناامیدی آنان غلبه کرد.
وی افزود: برای هر شکل از موارد ناامیدی، مجموعه ای از راهکارهای درمان های روان و جسم ارائه شده که شامل بازسازی افکار، دستیابی به نوع صحیح روابط امیدبخش و تمرینات خاص معنوی است که با تاکید بر این موارد می توان امید و آرامش را در زندگی روزمره بازگرداند و حفظ کرد.
محمدی تصریح کرد: در مواقع بحرانی برای اینکه امید را بتوان در فکر و ذهن مردم حفظ و ناامیدی را برطرف کرد باید تا جایی که امکان دارد افراد خود باخته که فکر می کنند رها شده اند و دیگر لیاقت عشق ورزی ندارند را بیشتر مورد حمایت قرار داد.
وی گفت: احساس بی انگیزگی بویژه در بین اقشار آسیب پذیر و محروم جامعه که فرصت رشد در نتیجه به چالش کشیده شدن دو نیاز وابستگی و بقا که ممکن است در میان این اقشار بی ارزش یا کم ارزش جلوه کند، بخصوص در روزهای کرونایی که بیشتر نمود پیدا کرده، بطور طبیعی ناامیدی را در سطح جامعه افزایش خواهد داد که با تشخیص به موقع این موارد می توان بر اضطراب، افسردگی و ناامیدی غلبه کرد.