به گزارش روز یکشنبه پایگاه خبری ساینس‌دیلی، تقریبا تمام سلول‌های موجود در بدن دارای یک ساعت درونی هستند و ساعت‌های درونی موجود در مغز، ساعت‌های موجود در بافت‌های محیطی را تنظیم می کنند.
بروز اشکال در این سیستم با اختلال در متابولیسم همراه است. با وجود این عوامل محیطی و ژنتیکی کنترل کننده ساعت‌های موجود در بافت‌های محیطی و وجود ارتباط بین ساعت‌های موجود در انواع مختلف سلول‌ها تا حد زیادی ناشناخته است.
در این تحقیقات با استفاده از موش یک مدل حیوانی ساخته شد که به طور خاص قادر است ساعت درونی نوعی از سلول‌های کبد موسوم به هپاتوسیت‌ها را مختل کند. در نتیجه این اختلال مشخص شد مقادیر زیادی تری‌گلیسیرید درون خون تجمع کرده و موجب افزایش ریسک بیماری قلبی، دیابت و سکته می‌شود. این نتایج اهمیت ساعت‌های درونی بافت‌های محیطی کبد را در حفظ شرایط پایدار متابولیک می‌شود.
نکته جالب این که با ایجاد اختلال در ساعت درونی هپاتوسیت‌ها، متابولیسم سایر سلول‌های موجود در کبد نیز دستخوش تغییر می‌شود. این وضعیت نشان می‌دهد که ریتم بدن بر اساس این ساعت‌های درونی به طور دائمی در حال هماهنگی هستند.
با وجود این که چرخه روز و شب ریتم‌های رفتاری مانند خواب را کنترل می کنند، مصرف غذا یک عامل مهم در تنظیم ساعت‌های محیطی است. تحقیقات اخیر نشان داده است غذاخوردن در ساعات مشخص می‌تواند موجب بهبود وضعیت متابولیسم شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه science منتشر شده است.