به گزارش ایرنا، رییس جمهوری افغانستان در نشست مقامات بلندپایه کشورها و موسسات کمک کننده «سام» در کابل که ششم مرداد ماه آغاز شد و برای دو روز ادامه یافت، اعلام کرد که درآمد ملی این کشور نسبت به سال‌های گذشته ۱۳ درصد کاهش یافته است.
اشرف غنی در این نشست گفت که بیش از سه هزار و ۵۶۰ نظامی از زمان امضای توافقنامه آمریکا و طالبان در قطر طی حملات طالبان کشته و ۶ هزار و ۷۸۱ تن دیگر هم زخمی و شماری دیگر نیز به اسارت برده شده اند.
وی افزود، دولت افغانستان انتظار داشت که طالبان پس از توافقنامه قطر به سوی صلح گام بردارد اما این گروه به ادامه جنگ پرداخته است.
صدیق صدیقی سخنگوی ریاست جمهوری نیز روز دوشنبه در باره برگزاری لویه جرگه مشورتی یا مجلس بزرگان افغانستان در توئیتی نوشت که در این لویه جرگه دولت به نمایندگان مردم خواهد گفت که طالبان قصد دارند به جنگ در این کشور ادامه دهند، این سخنان بیانگر آن است که دولت امیدی به پایان جنگ ندارد.
از طرف دیگر گسترش ویروس کرونا در افغانستان موجب تعطیلی آموزش و کسب و کار مردم و باعث شد و به گفته رئیس جمهور اشرف غنی فقر از ۶۰ درصد در سال های گذشته که زندگی مردم این کشور را تحت تاثیر قرار داده بود، به ۹۰ درصد برسد.
دولت تلاش کرد با استفاده از کمک های خارجی که میزان آن حدود ۷۰۰ میلیون دلار اعلام شد، با گرسنگی و فقر مقابله کند و در این راستا به توزیع نان نیز اقدام کرد. در مرحله دوم با هزینه بیش از ۲۸۰ میلیون دلار طرح برنامه توزیع غذا برای ۵۰ درصد مردم این کشور به نام «سفره ملی» را پیشنهاد کرد اما هزینه آن از طرف مجلس رد شد.
به گفته آگاهان و مسئولان مربوطه آسیب‌های کرونا به بازرگانان، شرکت‌های هوانوردی، اداره برق و کشاورزان از جمله بخش زعفران کاران با آن صدها میلیون دلار برآورد شده است.
بانک جهانی در ۲۴ فروردین ماه در گزارشی نسبت به رکود اقتصادی افغانستان هشدار داد و اعلام کرد گسترش ویروس کرونا، بحران شدید اقتصادی را در هشت کشور آسیایی از جمله در رأس آن افغانستان به دنبال خواهد داشت.
در این گزارش آمده بود: پیش‌بینی‌های این بانک نشان می دهد که امسال رشد اقتصاد افغانستان زیر صفر قرار خواهد گرفت و بحران کرونا، بیشتر روستانشینان را زیر خط فقر قرار خواهد داد.
بر اساس گزارش بانک جهانی، رشد اقتصادی افغانستان در سال جاری میلادی تا منفی ۵.۹ درصد کاهش خواهد یافت که ۶ درصد کمتر از سال ۲۰۱۹ میلادی است.
در کنار این چالش، بحران انتخابات ششم مهرماه سال ۱۳۹۸ که پس از هشت ماه در ۲۸ اردیبهشت امضأ شد نیز مشکلاتی را برای مدیریت کشور بوجود آورد و موجب شد مردم این چالش را جنگ قدرت تلقی کنند که هنوز مشکلات آن بجا مانده و کابینه دولت ناشی از همین بحران تاکنون معرفی نشده است.
اما مهمترین این مشکلات، موضوع صلح افغانستان است که به گفته برخی کارشناسان افغان به دلیل اینکه جنگ این کشور در دست خود افغان ها نیست، صلح آن نیز در دست دیگران است و با گذشت هر روز امید رسیدن به صلح بین مردم به یأس و ناامیدی مبدل می شود.
«محمداکرم عارفی» استاد دانشگاه و آگاه مسائل سیاسی افغانستان بر این باور است که خواسته‌های متفاوت کشورهای منطقه رسیدن به صلح را دشوار ساخته است.
وی می گوید از قرائن چنین پیداست که مردم افغانستان باید همچنان در انتظار صلح بمانند و امیدی برای پیشبرد و تأمین صلح مشاهده نمی شود.
«فرامرز تمنا» استاد دانشگاه و رئیس سابق مرکز مطالعات استراتژیک وزارت خارجه افغانستان هم می گوید که صلح افغانستان نیازمند حمایت کشورهای منطقه و جهان است و این کشورها نیز بدنبال منافع خود از این صلح هستند. به همین دلیل منافع کشورها در افغانستان دچار تناقض و تضادهایی می شود که رسیدن به صلح را دشوارتر می سازد.
این روزها چالش آزادی ۴۰۰ زندانی گروه طالبان که دولت افغانستان آنها را جنایت‌کار و تروریست‌های خطرناک معرفی کرده بود و از آزادی آنها خودداری می کند، به عنوان مانع اصلی آغاز گفت‌وگوهای صلح یادآوری می شود.
از طرف دیگر گروه طالبان برای آزادی آنها پافشاری کرده و آمریکایی‌ها نیز از این خواسته طالبان حمایت کرده می گویند که دولت آنها را آزاد کند اما پس از آزادی تحت نظارت قرار گیرند.
این رفتارها باعث شده است اکثر آگاهان افغان به نیت آمریکا برای تأمین صلح و ثبات واقعی مشکوک شوند.
اما دولت افغانستان بدون دادن پاسخ مثبت و یا منفی به این خواسته آمریکا، تصمیم گرفته است لویه جرگه یا مجلس بزرگان افغانستان را برگزار کرده و در باره آزادی این زندانیان از آنها مشورت بخواهد.
«محمدعارفی» آگاه سیاسی افغان معتقد است که در جریان مذاکرات آمریکا و طالبان، آمریکایی‌ها با دادن امتیاز بیش از حد طالبان را به این باور رسانده‌اند که آنها فکر کنند از طریق جنگ هم می توانند قدرت را در افغانستان بدست آورند.
از طرف دیگر رسانه‌های اجتماعی افغانستان دیروز سه شنبه اعلام کردند که گروه طالبان در استان غزنی به مردم این کشور دستور داده است پس از این از تلفن هوشمند استفاده نکنند و در کنار آن بلندماندن مو، پوشیدن لباس با رنگ‌های روشن، شنیدن موسیقی و تراشیدن ریش را هم ممنوع کرده است.
افغانستان از سال ۲۰۰۱ که آمریکا و هم‌پیمانان غربی آنها در ظاهر برای مجازات اسامه بن‌لادن و مقابله با کشت مواد مخدر به این کشور حمله کردند و نزدیک ۲۰ سال از آن روز می گذرد، از نظر افزایش ناامنی ها، تلفات نیروهای دولتی، غیرنظامیان، اقتصاد ضعیف، فقر و ناامیدی روزهای دشواری را سپری می کند.