به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از پایگاه خبری پلیس، کارمند رتبه 17 عباس عظیمی کیا به سؤالات و ابهامات رایج در خصوص راه های انتقال ویروس کرونا و ضرورت ماسک زدن پاسخ داد، که در پی می آید:
- علت سرعت و گستره بالای انتقال ویروس کرونا و افزایش شمار مبتلایان چیست؟
واقعیت این است چیزی که این ویروس را از سایر ویروس های خانواده آنفلوآنزا متمایز می کند، طولانی بودن دوره نهفتگی آن است.
دوره نهفتگی ویروس کرونا یعنی از زمان وارد شدن ویروس به بدن تا بروز تظاهرات آن ۲ تا ۱۴ روز است، به عبارت دیگر فرد ناقل در این مدت بدون علامت با دیگران در ارتباط و تعامل است غافل از این که در حال انتقال ویروس به سایرین خواهد بود. این در حالی است که در آنفلوآنزا به دلیل کوتاه تر بودن دوره نهفتگی بیماری، سرعت و گستره انتقال ویروس به مراتب کمتر است.
- ارتباط محافظت شده با افراد علامت دار و مشکوک به کرونا به چه صورت باید باشد؟
از زمان علامت دار شدن فرد، توصیه می شود حداقل تا دو هفته ناقل فرض شود و تحت قرنطینه خانگی قرار بگیرد. در این مدت باید وسایل شخصی بیمار اعم از وسایل تغذیه، استحمام و سرویس بهداشتی مرتبا گندزدایی و ضدعفونی شود.
- با توجه به روند روبه رشد تعداد مبتلایان، احتمال می رود چه درصدی از جمعیت کشور به ناقلین بی علامت اختصاص داشته باشد؟
۸۰ درصد مبتلایان بی علامت یا کم علامت، حدود ۱۵ درصد علامت دار و ۴ الی ۵ درصد علامت دار نیازمند مراقبت های ویژه هستند.
- آیا باور معلق بودن ویروس کرونا در هوا را تأیید می کنید؟
آنچه به یقین نزدیک تر است این است که ویروس کرونا به خاطر سنگینی در هوا معلق نمی ماند و فروکش میکند اما از طریق قطرات تنفسی به ویژه عطسه و سرفه که به مقدار و فاصله بیشتر پرتاب می شود سطوح مختلف را آلوده می کند.
برای همین به افراد اکیداً توصیه می شود ماسک بزنند و از دست زدن به سطوح آلوده پرهیز کنند و دست های خود را به بینی، دهان و چشم‌های خود نزنند.
- دور نمای درمان قطعی کرونا یا احتمال مواجهه با امواج بعدی ویروس را چطور ارزیابی می کنید؟
در اسفند ماه سال گذشته که با آغاز شیوع ویروس کرونا در کشور مواجه شدیم تصور ما این بود که چند ماه بعد و با شروع فصل گرما، همه‌گیری بیماری کرونا در کشور فروکش می کند اما حالا یک دورنمای چند ساله برای مقابله با این بیماری متصور است.
- در این صورت مدیریت منابع اقتصادی و امکانات و تجهیزات مراقبتی چقدر حائز اهمیت است؟
قطع به یقین مدیریت منابع اقتصادی و تأمین اقلام بهداشتی و مراقبتی برای چند ماه در مقایسه با چند سال متفاوت خواهد بود وقتی بدانیم قرار است چند سال با این بیماری مقابله کنیم باید در مدیریت هزینه ها دقت بیشتری داشته باشیم.
در چنین شرایطی استفاده از ماسک های یک بار مصرف دیگر مقرون به صرفه نیست و مصرف وسواس گونه مواد ضدعفونی کننده توجیه منطقی نخواهد داشت.
- مردم چطور می توانند در عین صرفه جویی در مصرف اقلام مراقبتی و مدیریت هزینه ها در پیشگیری و خودمراقبتی در برابر ویروس کرونا موفق عمل کنند؟
باید از خودمان سؤال کنیم استفاده از مواد ضدعفونی کننده تا کجا پاسخگوی نیاز ماست. در این صورت به جای مواد گندزدا و الکل که در دراز مدت بیماری پوستی ایجاد می کند استفاده از صابون که علاوه بر اثربخشی زیاد، مقرون به صرفه تر است، توصیه می شود.
همچنین انتظار می‌رود مصرف مواد گندزدا هدفمندتر از گذشته باشد به عنوان مثال به جای ضدعفونی و گندزدایی همه اتاق تنها سطوح و وسایلی که در تماس مشترک با افراد است، ضدعفونی شوند.
- ماسک زدن تا چه میزان، افراد را در برابر انتقال ویروس محافظت می کند؟
تجربه ای که در ۶ ماه گذشته در مواجهه با ویروس کرونا پشت سر گذاشتیم اطمینان از کارآمدی و مؤثر بودن استفاده از ماسک را بیش از پیش تقویت کرده است.
در ابتدای همه گیری کرونا در کشور که شناخت ما از رفتار ویروس کامل نبود، استفاده از ماسک تا این میزان مورد توصیه و تأکید نبود.
تجربه ۶ ماهه مواجهه با ویروس کرونا و تغییر رفتارهای این ویروس به ما ثابت کرده است که ماسک زدن تا حد بسیار زیادی از افراد در برابر انتقال ویروس محافظت می کند. حالا اگر ماسک زدن دو طرفه باشد و در اماکن عمومی و پر تردد، گوینده و شنونده هردو به ماسک زدن اهتمام داشته باشند ضریب ایمنی افراد دو چندان خواهد شد.
- ضریب ایمنی افراد در برابر انتقال ویروس چقدر به نوع ماسکی که انتخاب می کنند بستگی دارد؟
در اسفندماه اغلب دنبال ماسک های فیلتردار با حداکثر مراقبت بودند اما امروز معتقدیم اگر دو طرف ماسک بزنند ضریب ایمنی ماسک های معمولی هم تا حد زیادی قابل قبول است.
- ماسک زدن یک مسئولیت فردی محسوب می شود یا اجتماعی؟
من به عنوان گوینده، ماسک می زنم تا ویروس را در هوا منتشر نکنم و مخاطب من ماسک می زند تا در صورت ناقل بودن من از سرایت ویروس جلوگیری کند و برعکس.
با توجه به این که امکان انتقال ویروس هنگام صحبت کردن وجود دارد فرد فاقد ماسکی که در مترو، اتوبوس یا تاکسی باشد در حین صحبت کردن فضای اطرافش را آلوده می کند. بنابراین می توانیم نتیجه بگیریم ماسک زدن یک وظیفه اخلاقی و اجتماعی است.
در شرایط فعلی ماسک زدن یک تکلیف و هنجار اجتماعی و ماسک نزدن بی اخلاقی و هنجار شکنی محسوب می شود و درست به اندازه قوانین راهنمایی و رانندگی که دسته ای از قوانین آن، سلامت سرنشین را تضمین می کند و دسته ای دیگر سلامت اجتماع را می تواند الزام آور باشد.
مردم هم در قبال هم مسئول هستند و باید ماسک زدن را به عنوان یک هنجار و وظیفه اجتماعی به افرادی که در ماسک زدن سهل انگاری می کنند، تذکر دهند.
- کدام دسته از افراد بیشتر در ماسک زدن سهل انگاری می کنند؟
طیفی از جوانان و افراد مسن در ماسک زدن مقاومت می کنند جوان ها چون از سلامت و بنیه بدنی خود مطمئن هستند و امیدوارند بر کرونا غلبه کنند غافل از این که در صورت ناقل بودن عزیزان خود را در معرض مرگ قرار می دهند و طیفی از افراد مسن هم انعطاف پذیری کمتری دارند و پذیرفتن شرایط جدید برایشان دشوار است.
- کودکان هم ضرورت دارد که ماسک بزنند؟
کودکان با این بیماری به ندرت علامت دار می شوند اما می توانند ناقل باشند و قابلیت انتقال داشته باشند. بنابراین بی تفاوتی والدین به ماسک نزدن کودکان نیز محل تذکر است.
- چه عواملی در مواجهه با موج دوم کرونا و افزایش شمار مبتلایان تاثیر گذار بود؟
واقعیت این است که درصد زیادی از مردم، دستورالعمل های پیشگیرانه را رعایت می کنند اما متأسفانه عده ای از افراد هم هستند که با عادی انگاری شرایط، عدم رعایت فاصله ایمن، تردد بدون ماسک در جامعه، شرکت در تجمعات و رفتن به مسافرت، جان خود و عزیزانشان را در معرض خطر قرار می دهند.
- آیا در خانه ماندن مردم و قرنطینه خانگی در دراز مدت، امکان پذیر است؟
سیاست کلی، بیرون نرفتن و در خانه ماندن است اما طبیعی است که قرنطینه خانگی در دراز مدت ممکن نیست چون در نهایت این وضعیت به مختل شدن اقتصاد و معیشت می انجامد. بنابراین راهکار، نهادینه شدن رفتارهای پیشگیرانه ای مثل خروج محافظت شده از منزل، رعایت فاصله ایمن و دوری از تجمعات است.