پهلوانِ اخلاق، انسان مسئول، شهید راهِ آزادی و آزادگی، پناه بی‌پناهان و پدر یتیمان، مولا علی (ع) نادره‌ای که:
حریم خصوصی شهروندان را به جدّ توصیه کرده و در عمل پاس می‌داشت. حکومت را حقّ خدادادی خود قلمداد نمی‌کرد و پیوسته به مردم گوشزد می‌فرمود:
"در صحنه بمانید و اظهارنظر و انتقاد کنید که من ایمن از خطا نیستم، مگر اینکه خدا نگاهم‌دارد".
کسانیکه را که با او می‌جنگیدند، محارب و منافق و" فتنه‌گر" نمی‌خواند! بلکه می‌فرمود:
"برادران مسلمان مایند که در حقّ ما ظلم کردند"!
از مجیز و تعظیم و تکریم و استقبال و بدرقه نسبت به خود از جانب مردم همواره برمی‌آشفت و می‌فرمود:
"من هم انسانی مانند شما هستم، بروید به کار و زندگی خود برسید و فقط در برابر خدا تعظیم کنید"
ساده‌زیست، متواضع، عدالت محور و از همه بیشتر "خداترس" بود و در مردم‌داری و احترام به حقوق شهروندان در هر جامه و جایگاه و از هر جنس و قوم و نژاد و مرام و مسلک و اعتقادی زبانزدِ عام و خاص.
بر سرِ حقوق مردم هرگز به معامله نمی‌نشست و رأی و نظرشان را محترم شمرده و از دریچه نگاه آن بزرگوار، حرف اوّل و آخر را خواست و نیاز مردم می‌زد و بس!
گندم‌نماهای جوفروش را قُرب و منزلتی در دوره کوتاه حکومت‌اش نبود.
به اَحدی از ابواب‌جمعی و اصحابِ قدرت، اجازه دست‌اندازی به بیت‌المال نمی‌داد و کمترین زیاده‌خواهی را وَلو از جانبِ نزدیک‌ترین یاران و خویشاوندان برنمی‌تافت!
بزرگ‌مردی که تا امروزِ روز، بینش، منش و روش‌اش در زندگی، سرمشقِ عدالت جویان و دردمندانِ تاریخ و الگوی راستی و درستی و مردم‌داری بوده و بی‌تردید، خواهد بود.
این مناسبت فرخنده بر تمامی پیروان راستین و دوستداران آن انسانِ کامل در پهنه گیتی تهنیت باد.