به گزارش خبرگزاری رویترز مصطفی صنع الله رئیس شرکت ملی نفت لیبی در بیانیه ویدئویی که امروز (شنبه) منتشر شده است، از خطر تعطیلی ها و وجود مزدوران خارجی و تأثیر نظامی شدن تاسیسات بر امنیت عمومی کارمندان و ساکنان محلی هشدار داد و خاطرنشان کرد که این تعطیلی ها و تنش امنیتی موجود، عواقب بسیار خطرناکی را برای کشور به همراه دارد.
وی گفت: نظامی سازی تاسیسات نفتی و حضور مزدوران و تشدید اقدامات نظامی، مواد هیدروکربنی و مواد شیمیایی ذخیره شده در بنادر نفت خطرات را برای کارگران و جمعیت محلی افزایش می دهد و ممکن است فاجعه ای بزرگتر از آنچه در بندر بیروت اتفاق افتاده است، رخ دهد.
صنع الله با اشاره به اینکه فاجعه ی بیروت ممکن است در بنادر لیبی مانند «رأس لانوف»، «السدرة» و «البریقة تکرار شود، تصریح کرد که بیش از ۱۵ هزار تن از گاز آمونیاک کشنده و منفجره در بندر «البریقة» انبار شده است.
او افزود که بسته شدن بنادرمانع صادرات این مواد خطرناک شده و اگر مخزنهای نفت در معرض هرگونه منبع حرارتی یا مواد قابل اشتعال قرار گیرد به حادثه بسیار بزرگی منجر خواهد شد.
این مقام مسئول هشدار داد که در صورت بروز چنین فاجعه ی احتمالی، ویرانی وسیعی در لیبی به وقوع می پیوندد به طوریکه این کشور را سالها از بازار نفت خارج می کند وصدها میلیارد دلاری را که باید از فروش نفت به دست آورد را باید صرف بازسازی دوباره لیبی کند.
او در پایان گفت که کاهش ظرفیت ذخیره میعانات گازی و کمبود بودجه اختصاص یافته به واردات سوخت، تولید گاز را در این کشور با مشکل روبرو کرده و این در حالی است که برخی شرکت های دولتی تجاری به دلیل متوقف کردن تولید نیز با مشکلات جدی اقتصادی روبرو هستند.
لیبی چند سال است که درگیر جنگ داخلی و متعاقب آن، نبرد نیابتی گسترده میان نیروهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است که در این میدان، کشورهایی نظیر روسیه، مصر، فرانسه، عربستان، امارات و یونان در برابر ترکیه، ایتالیا و قطر قرار گرفته‌اند.
نیروهای طرفدار ژنرال حفتر اوایل سال میلادی جاری تمامی تاسیسات نفتی در مناطق شرقی لیبی را از کار انداختند تا به این طریق "دولت وفاق ملی" مورد حمایت سازمان ملل را به لحاظ اقتصادی تحت فشار قرار دهند. با این اقدام نیروهای حفتر، تقریبا تمامی صادرات نفت لیبی متوقف شد.
رویدادهای یک دهه گذشته در لیبی آشکارا نشان داده است که نفت، نقش اساسی در حضور نیروها و عوامل کشورهای بیگانه در لیبی داشته است و به نظر می رسد رقابت شرق و غرب برای دستیابی به منابع طبیعی لیبی از عوامل مهم در پشتیبانی کشورهای غربی از بروز ناآرامی ها در لیبی در سالهای پایانی زمامداری قذافی بود و این انگیزه همچنان به قوت خویش باقی است.