زهرا مقیمی روز پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: پارکینسون نوعی بیماری عصبی یا اختلال حرکتی عنوان است که نیم تنه فرد مبتلا به این بیماری جلوتر از پاها حرکت می‌کند و این نوع راه رفتن موجب کندی در گام برداشتن بیمار مبتلا به پارکینسون می‌شود.
وی با بیان اینکه درمان این نوع بیماری عصبی همچنان ناشناخته باقی مانده و بررسی‌ها نشان می‌دهد سابقه خانوادگی، ژنتیک و ضربه به مغز در ابتلا به این اختلال موثر است، افزود: ۵۰ تا ۷۰ سالگی اوج ابتلا به این اختلال حرکتی است و این بیماری در کنار آلزایمر به عنوان مهمترین بیماری‌های اعصاب و روان دوران پیری شناخته می شود.
وی تصریح کرد: مهمترین عوامل شناخته شده و محتمل برای ابتلای افراد به این بیماری در حال حاضر عامل محیطی و سبک زندگی است و بعد از آن عامل ژنتیکی را می توان در مورد مبتلایان به این بیماری دخیل دانست چراکه به گفته بسیاری از پزشکان و روانپزشکان زمینه وراثتی بودن زمانی مطرح می شود که سن فرد مبتلا زیر ۵۰ سال باشد در غیر این صورت عوامل ژنتیک جز در مواردی خاص تأثیری در ابتلا به بیماری پارکینسون ندارد.
مقیمی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را تنها با افزایش سن دانست و افزود: آهستگی و کندی در حرکت اندام، سفتی در عضلات و لرزش اندامی همچون دست و پا از شایع‌ترین علائم مبتلایان به این بیماری عصبی است. کندی در پلک زدن یا صحبت کردن از دیگر موارد و نشانه های ابتلا به پارکینسون به شمار می رود که در برخی مواقع گفته می شود بیمار دچار فلج اندام شده یا این اختلال اندام توانایی عضلانی فرد بیمار را کاهش داده است.
این رواندرمانگر گفت: در افراد مبتلا به پارکینسون ترشح دوپامین به عنوان انتقال دهنده پیام های عصبی در مغز با اختلال مواجه است و از طرفی کمبود این ماده در مغز موجب می شود فرد مبتلا کمتر احساس شادی کند و افسردگی و اضطراب به عنوان اختلالات روانی و استرس زا بیشتر به سراغ این دسته بیماران می آید.
وی با بیان اینکه علائم روانی بیماران مبتلا به پارکینسون بیشتر شامل اختلال در خواب، ادرار، بویایی و کاهش وزن است، تصریح کرد: بیمار مبتلا به پارکینسون برای اینکه زندگی یکنواختی نداشته و از طرفی امیدوار به بهبود باشد نیاز است با تغذیه سالم و مناسب و همچنین فعالیت های نشاط آور تا حدودی بیماری خود را کنترل و یا کاهش دهد و از همه مهمتر در مواجهه با فعالیت یا رفتارهای استرس زا دوری کند.