با نگاهی اجمالی به تیتر روزنامه‌ها و رسانه‌های اسپانیایی زبان، عبارت‌هایی همچون «سازمان ملل پیشنهاد تمدید ممنوعیت تسلیحاتی ایران را رد کرد»، «تلاش آمریکا برای مجاب کردن سازمان ملل در تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران شکست خورد» و «آمریکا برای تداوم تحریم‌های تسلیحاتی ضد ایران حمایت نشد» مکررا به چشم می‌خورد؛ تیترهایی که اگرچه از ترکیب چند واژه ساده نوشته شده‌اند اما مفاهیم عمیقی در پس آن پنهان شده است؛ مفاهیمی همچون شکست آمریکا در مقابل پیروزی ایران، شکست تحریم کاخ سفید در مقابل پافشاری ایران بر خواسته‌های به حق خود، شکست یکجانبه‌گرایی و انزوای واشنگتن در مقابل پیروزی روابط راهبردی ایران با کشورهای هم پیمان خود، سکوت شرکای اروپایی آمریکا از سویی به معنای ضعف در اعلام مخالفت علنی با سیاست‌های امپریالیستی آمریکا و از سوی دیگر ناتوانی در به خواب زدن وجدان بیدار خود در به رسمیت شناختن مطالبات قانونی ایران.
خبرگزاری افه اسپانیا در گزارشی نوشت: آمریکا که در تلاش بود تا تحریم‌های تسلیحاتی اعمال شده علیه ایران را تمدید کند، نه تنها از بین ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، فقط حمایت جمهوری دومینیکن را به دست آورد، بلکه به این ترتیب آرا نیز به حد نصاب نرسید و به وتو نیاز نشد.
نشریه لا نسیون آرژانتین نیز در گزارشی به جلسه روز جمعه سازمان ملل پرداخت و نوشت: سازمان ملل از تصویب قطعنامه پیشنهادی آمریکا علیه ایران که تاریخ انقضا و پایان آن (۱۸ اکتبر- ۲۷ مهر ماه امسال) نزدیک است، خودداری کرد.
این نشریه با اشاره به صحبت های «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا در «غیر قابل توجیه» خواندن رد قطعنامه ضد ایرانی از سوی شورای امنیت نوشت: آمریکا که در سال ۲۰۱۸ به صورت یکجانبه با ناکافی دانستن توافق هسته‌ای ایران از آن خارج شد، در نشست روز جمعه سازمان ملل قصد داشت تا به عنوان یکی از اعضای شرکت کننده، دوباره به صورت یکجانبه تحریم‌های تسلیحاتی علیه تهران را تمدید کند، که به بن بست خورد.
خبرگزاری اروپا پرس اسپانیا نیز در گزارشی پیرامون نشست روز جمعه سازمان ملل ضمن بازتاب این خبر در دو بخش جداگانه به بیان مواضع نمایندگان آمریکا و ایران پیرامون مساله تمدید ممنوعیت‌های تسلیحاتی علیه ایران پرداخت و نوشت: مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد شورای امنیت با رد این قطعنامه، در حقیقت به درخواست بسیاری از کشورهای عربی حوزه خاورمیانه بی‌توجهی کرد؛ با این حال تلاش‌های دولت آمریکا تا کسب اطمینان کامل از سلب آزادی ایران در خرید و فروش سلاح، ادامه خواهد یافت.
این رسانه در ادامه به صحبت‌های «مجید تخت روانچی» نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد پرداخت و به نقل از او نوشت: قطعنامه پیشنهادی آمریکا، نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت است و هیچ ارتباطی با حفظ صلح و امنیت بین المللی ندارد.
به نوشته اروپا پرس، تنش میان تهران و واشنگتن با خروج یکجانبه آمریکا از برجام و همچنین به دنبال ترور «قاسم سلیمانی» فرمانده سپاه پاسداران اسلامی در عراق تشدید شد و در تازه ترین مورد ایجاد مزاحمت جنگنده‌های آمریکایی برای هواپیمای مسافربری ماهان ایران به مقصد سوریه، موجب افزایش مناقشه میان دو کشور شده است.
روزنامه ونزوئلایی ال ناسیونال نیز نوشت: در حالی که چند ساعت قبل از رای‌گیری «کلی کرافت» سفیر آمریکا در سازمان ملل اعتراف کرد که قطعنامه پیشنهادی حاصل تلاش چند ماهه دیپلماسی آمریکا برای جلب حمایت‌های لازم است، اما هیچ یک از اعضا و قدرت‌های حاضر در نشست از واشنگتن حمایت نکردند.
این روزنامه همچنین از تهدید آمریکا برای اعمال فشار و سیاست‌های تحریمی دیگر علیه ایران به عنوان نمونه‌هایی بارز از «دیپلماسی متجاوز» کاخ سفید نام برد.
«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا که در هجدهم اردیبهشت ۱۳۹۷ به طور یکجانبه به مشارکت آمریکا در برجام خاتمه داد، سیاست موسوم به فشار حداکثری را بر مردم ایران تحمیل کرد تا به زعم خود بتواند درباره نقایص توافقی که همواره آن را فاجعه بار نامیده است، با ایران به توافقی جدید دست یابد.
با گذشت نزدیک به سه سال از تروریسم اقتصادی، آمریکایی‌ها در مقاطع مختلف سعی کردند با تحریک افکار عمومی و اینکه حق کامل برای پیشبرد اهداف ضد ایرانی خود در سازمان ملل را دارا هستند، راه را برای تصویب قطعنامه‌ای هموار کنند که خرید و فروش تسلیحات متعارف ایران را نشانه گرفته است.
به موجب قطعنامه ۲۲۳۱ که متعاقب برجام به تصویب شورای امنیت رسید، ممنوعیت تسلیحاتی ایران پس از ۱۳ سال در ۲۷ مهرماه امسال به پایان می‌رسد.
در رای‌گیری به قطعنامه پیشنهادی آمریکا که از ساعت ۵.۳۰ عصر پنج‌شنبه به مدت ۲۴ ساعت آغاز شد، روسیه و چین به صراحت با آن مخالفت کردند، اروپایی‌ها و غیرمتعهدها هم به آن رای ممتنع دادند و به این ترتیب، آمریکا طعم تلخ شکست دیپلماتیک در برابر ایران را بار دیگر چشید. رای گیری انجام شده با ۱۱ رای ممتنع، ۲ موافق(آمریکا و جمهوری دومنیکن) و ۲ مخالف شکست خورد.