محمد پذیرا روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: با توجه به درخواست های متعدد شهروندان در خصوص مقابله با حیوانات موذی در شهر، طرح برخورد با موش‌های فاضلابی در شهر مشهد از سه سال گذشته در این کلانشهر با استفاده از روش‌های نوین و سازگار با محیط زیست آغاز شد.
وی ادامه داد: ۶۰ کانون تجمع حیوانات موذی در سال ۹۸ شناسایی شد که پس از انجام طعمه گذاری و مبارزه مستمر با موش‌های فاضلابی، این نقاط به ۱۰ کانون کاهش یافته است.
رییس اداره محیط زیست، سلامت و ایمنی شهرداری مشهد گفت: به منظور جلوگیری از تولید مثل و کاهش این جوندگان در شهر مشهد طی سه سال گذشته، حدود ۶ هزار کیلو پودر مخصوص مبارزه با جوندگان در بین مناطق ۱۳ گانه این شهر توزیع شده است.
پذیرا افزود: یکی از مهم‌ترین کانونهای تجمع حیوانات موذی در شهر مشهد، محدوده خیابان امام رضا(ع) و امام خمینی(ره) است که اقدامات ویژه ای برای پاکسازی کامل محدوده از موش‌های فاضلابی انجام شده است.
وی اضافه کرد: در اجرای این پاکسازی‌ها از پودرهای دارای توان مبارزه اختصاصی، سازگار با طبیعت و غیرسمی برای سایر موجودات و گیاهان برای مبارزه با موش‌های فاضلابی استفاده می‌شود و همچنین مواد اولیه استفاده شده برای مقابله با جانوران موذی با استفاده از روش‌های نوین و سازگار با محیط زیست توسط شرکت‌های دانش بنیان تهیه شده است.
رییس اداره محیط زیست، سلامت و ایمنی شهرداری مشهد گفت: طرح های نوآورانه‌ای نیز برای کاهش جمعیت این جوندگان در دست مطالعه است که پس از تایید مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
کلانشهر سه و نیم میلیون نفری مشهد دارای ۱۳ منطقه و ۴۴ ناحیه شهرداری است.
این کلانشهر با وسعت ۳۵۰ کیلومتر مربع در مجموع ۷۲۳ کیلومتر گذرگاه محلی، خیابان و بزرگراه دارد.
گسترش موش که پستانداری کوچک از راستهٔ جوندگان است در شهرهای سراسر جهان به یکی از معضلات شهرنشینی مبدل شده است. آنها می‌توانند خودشان را بدون مشکل با محیطهای مختلف منطبق کنند و برای تغذیه به هرجایی سرک بکشند. موش که مواد غذایی را با آروارهٔ تحتانی خرد می‌کند و دندانهایش رشد دایمی دارند مجبور است برای جلوگیری از رشد بیش از حد دندانها به طور دائمی آنها را با جویدن همه چیز از دانه‌ها و حبوبات گرفته تا فرش، لباس و کتاب کنترل کند. علاوه بر تبعات بهداشتی حضور موش در محیطهای مسکونی انسان، همین ویژگی مخرب این جاندار او را به جانوری موذی مبدل کرده است.
یک جفت موش می‌توانند در پنج زایمان هفت تا ۱۵ نوزاد را در یک سال تولید کنند. همین نوزادان هم در هفته پنجم زندگی بارور می‌شوند. به این ترتیب یک جفت موش از لحاظ نظری می‌توانند هزاران فرزند در یک سال تولید کنند.
مجموع این واقعیتها مبارزه با گسترش موش را به یکی از دغدغه‌های همیشگی در محیطهای شهری مبدل کرده است.