به گزارش ایرنا، «محمدرضا خیرالله‌زاده» قهرمان جودو نابینایان و کم بینایان ایران و جهان در مصاحبه‌ای با سایت کمیته بین‌المللی پارالمپیک اظهار داشت: معلولیت باعث محدودیت نشد و مقابله جدی خود با معلولیت آغاز کردم. اما گاهی اوقات احساس افسردگی می‌کردم تا اینکه وارد ورزشهای مختص افراد دارای اختلال بینایی شدم. اما وقتی احترام جامعه را به خود به عنوان یک قهرمان دارای اختلال بینایی دیدم، اعتماد به نفسم افزایش یافت.
خیرالله‌زاده که صدرنشین فهرست رده‌بندی فدراسیون جهانی ورزشهای نابینایان و کم‌بینایان در سنگین وزن جودو است اولین مدال جهانی خود را در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۷ ازبکستان کسب کرد و این آغازی بر روند موفقیت او در ورزش نابینایان به شمار می‌رود. او همچنین در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا یک مدال نقره انفرادی و یک نقره تیمی کسب کرد.
دارنده مدال طلای مسابقات جهانی ۲۰۱۸ پرتغال باور دارد حضور مربیان سطح بالا و حمایت‌های خانواده به او کمک کرده تا بتواند بر تردیدهای شخصی برای حضور در رشته جودو غلبه کند.
او در خصوص نقش خانواده و مربی نیز گفت: خانواده و مربی من «محمدرضا حاج یوسف‌زاده»، بطور پیوسته مایه دل‌گرمی من هستند. مربی به من کمک کرد تا خود را در بالاترین سطح قهرمانی یافته و اعتماد به نفس پیدا کنم.
دارنده مدال نقره بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ با اشاره به نقش همسرش که وی نیز از برترین بازیکنان رشته کبدی در ایران است گفت: ما هر ۲ ورزشکار حرفه‌ای هستیم و این اشتراک به ما کمک کرده و از زندگی در کنار هم لذت می‌بریم.
وی در خصوص حریفانش در رقابت‌های جهانی و المپیک نیز تصریح کرد:چند حریف نابینا و کم بینا از کشورهای ازبکستان، کره‌جنوبی و گرجستان دارم. یک حریف من نیز ناشنوا است. حریفان دارای اختلال شنوایی ویژه هستند، چون حرکات آنها غیرقابل پیش‌بینی است و این مساله به این خاطر کار را دشوار می‌کند که ما اختلال بینایی داریم و صدای داور را می‌شنویم، در حالی که آنها صدای او را نمی‌شنوند و این می‌تواند گمراه کننده باشد.
از نگاه خیراله زاده تمامی سخت کوشی‌ها و تلاش‌هایش برای خلق یک لحظه ویژه ارزشمند است. او می‌گوید: زمانی که پرچم کشورم به اهتزاز در می‌آید و سرود ملی کشورم نواخته می‌شود و احساس غرور می‌کنم.