کابل - ایرنا - یک کارشناس مسائل سیاسی افغانستان تأکید کرد که ایران طی ۴۰ سال گذشته کنار مردم این کشور بوده و حذف ایران از روند صلح افغانستان به بهانه های واهی توسط آمریکا، نه تنها غیرمنطقی بلکه غیرممکن است.

«صالح محمد سلجوقی» معاون سابق مجلس نمایندگان افغانستان روز شنبه در گفت‌وگوی اختصاصی با ایرنا بیان کرد: جمهوری اسلامی ایران با مردم افغانستان منافع مشترک داشته است و سال ها با مردم این کشور همکاری کرده و نمی توان ایران را از تحولات صلح و جنگ افغانستان حذف کرد.

وی با اعلام اینکه ایران امروزه میزبان میلیون ها مهاجر افغان است و از قدیم در مشکلات افغانستان کنار مردم آن بوده است، گفت: ایران، پاکستان و کشورهای آسیای میانه از اثرگذارترین موقعیت‌های ژئوپولتیک برای تطبیق صلح و ثبات در افغانستان برخوردار هستند.

این قانونگذار سابق افغان ضمن اشاره به اینکه هر منازعه و جنگی یک تعریف و تحلیل دارد، افزود: اگر بخواهیم به تحلیل جنگ افغانستان بپردازیم و انگیزه های آغاز این جنگ را بشناسیم، به سادگی به علت تقابل بین قدرت‌های جهان، منطقه و همسایه‌ها در افغانستان پی می بریم و در می یابیم که آمریکا از روزی که به افغانستان آمده است بخوبی می داند که چاره ای ندارد برای دست اندازی به سرزمین افغانستان باید با ایران مقابله و مجادله کند و در عین حال می داند که هریک از کشورهای روسیه، چین، هند، پاکستان و ایران همه در این میان قرار می گیرند.

سلجوقی گفت: با تحلیل عمیقتر در می یابیم که جنگ در افغانستان با هیچ جنگ متعارفی که تاکنون در جهان رخ داده، مطابقت ندارد و جنگ کنونی این کشور نه جنگ بین اسلام و کفر است، نه جنگ استقلال طلبانه و نه همچنین جنگ بین سنت و مدرنیته؛ بلکه جنگ افغانستان با گروه‌های نیابتی کشورهایی است که به دنبال هدفی در این کشور هستند و در واقع به نحوی جنگ صاحبان منافع در این کشور است.

وی اظهار داشت: وقتی جنگ افغانستان جنگ خود افغان ها نباشد، پس صلح آن نیز صلح افغان‌ها نیست و باید برای صلح و آشتی در سطح روابط بین‌الملل، بین کشورهای متخاصم تفاهم ایجاد شود تا در افغانستان صلح و ثبات پایدار بوجود بیاید.

این سیاستمدار ارشد افغان اظهار داشت: ما شاهدیم کشورهایی چون آمریکا نمی خواهند نقشی که ایران می تواند در تثبیت صلح افغانستان داشته باشد را بپذیرند، کشوری که دولت آمریکا تاکنون نتوانسته از در صلح و آشتی با ملت آن (ایران) در آید و حتی ظلم های مضاعفی را به ملت آن روا داشته است و می دارد؛ غافل از اینکه نقش ایران در تحقق صلح در افغانستان بسیار معتبر و بزرگ است. زیرا دو کشور ایران و افغانستان از مرز مشترک بسیار طولانی برخوردارند و ساکنان دو سوی مرز هم قرابت های فرهنگی زیادی با هم دارند. ما با ایران وابستگی‌های اقتصادی و مشترکات فرهنگی زیادی داریم. 

این شخصیت سیاسی افغان تاکید کرد: برای افغانستان مهم است هرگونه گفت‌وگویی که بین گروه طالبان و دولت افغانستان ادامه پیدا کند، باید کشورهای همسایه‌ و تمام کشورهای قدرتمند دور و نزدیک این موضوع را ضمانت کنند که مفاد موافقت نامه صلح بصورت دقیق تطبیق داده شود و آنها اجازه ندهند گروه های مسلح مخالف دولت و یا سازمان های سیاسی از جغرافیای آنها علیه افغانستان استفاده کنند.

سلجوقی در باره ادعای حمایت ایران از طالبان، گفت: چنین نیست. طالبان در پاکستان بزرگترین پایگاه نظامی و آموزشی و تجهیزاتی را دارند و اگر پاکستان بخواهد در بخش تضمین صلح افغانستان نقشی ایفا کند، بدون شک جنگ در افغانستان طی چند ماه کاهش خواهد یافت و بستر صلح نیز فراهم خواهد شد.

وی نقش همسایه‌ها در روند صلح کشورش را بسیار با اهمیت توصیف کرد و گفت: هرگونه طرحی که از جانب ایران و پاکستان و دیگر همسایه‌ها مطرح شود، دولت باید این طرح را دقیق بررسی و در صورت سودمندی برای مذاکرات از آنها استفاده کند، صرف نظر از اینکه آمریکا در باره ایران چگونه می اندیشد.

سلجوقی در باره تجمیع دیدگاه های صلح ایران و آمریکا در جغرافیای افغانستان گفت: هدف اگر صلح باشد جمهوری اسلامی ایران هم طرحی به نام صلح دارد که می خواهد صلح را افغانی ها به دست خودشان بسازند و این موضوع باید به خوبی تبیین شود.

وی در این خصوص تاکید کرد: از جمله قطع مداخله آمریکا در آینده در جغرافیای افغانستان که می تواند ایران را مطمئن‌تر سازد، این درحالی است که آمریکا گفته است که افغانستان را ترک می کند و نظامیان خود را خارج می کند اما از نظام و ساختار آینده در این کشور حمایت مالی، سیاسی اجتماعی و بهداشتی خواهد کرد.

معاون سابق مجلس نمایندگان افغانستان در چنین شرایطی با پیشنهاد اینکه دولت افغانستان نباید در درگیری و تقابل بین کشورهای قدرتمند منطقه و جهان دخالت کند، افزود: موضوع میزبانی از صلح نیز توسط شمار زیادی از کشورها از جمله ایران مطرح شده است و برای آغاز آن سخن‌ها گفته شده اما طرحی جامع از طرف هیچ یک از این کشورها پیشنهاد نشده که مشخص شود آنها افغانستان را چگونه به صلح می رسانند، بنابر این دولت افغانستان باید از این کشورها بخواهد که اگر براستی برای رسیدن به صلح کمک می کنند، طرح‌های خود را با دولت شریک سازند تا از میان آنها طرحی در دولت شکل بگیرد که برای صلح این کشور مفید واقع شود.