امین تارخ بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در مورد شرایط این روزهای زندگی خود افزود: این روزها مشغول کاری نیستم؛ البته تا این اواخر مشغول سریال آقازاده بودم که به پایان رسید.
تارخ تصریح کرد: سریال آقازاده در این مدت پس از شیوع ویروس کرونا تنها کاری بود که انجام دادم و در حال حاضر استراحت می‌کنم.
این بازیگر سینما با اشاره به پیشنهادهایی که در این مدت برای بازی به وی شده است، خاطرنشان کرد: در این چند ماه هم فیلم سینمایی پیشنهادشده است و هم سریال که هیچ‌کدام ترغیبم نکردند که کار کنم، قرار هست کار کنم اما نه هر کاری.
تارخ در توضیح علت حضور خود در سریال آقازاده تصریح کرد: کار خوبی بود به همین دلیل حضور در آن را پذیرفتم، ضمن این که این کار کارگردان، تهیه‌کننده و فیلم‌نامه خوبی داشت.
وی در انتها و با اشاره به مشکلاتی که این روزها وجود دارد و بعضا باعث اوج گرفتن شیوع بیماری کووید ۱۹ شده، اظهار داشت: نمی‌شود همه‌چیز را به گردن مردم انداخت زیرا برخی مشکلات ریشه در مسائل کلان دارد.
بازیگری صاحب سبک
امین تارخ (متولد ۱۳۳۲) در سال ۱۳۵۱ به دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۵۶ از دانشکدهٔ هنرهای نمایشی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. او تحصیلات تکمیلی خود را در سال ۱۳۶۳ با کسب مدرک فوق لیسانس در رشتهٔ مدیریت فرهنگی به پایان برد.
تارخ بازیگری صاحب سبک است و به عنوان هنرپیشه آزاد به فعالیت می‌پردازد. او نقش‌های مختلف و مهمی را در فیلم‌ها، سریال‌های تلویزیونی و تئاتر ایفا کرده‌است. وی هم به عنوان هنرپیشه و هم به عنوان عضو هیئت داوری در جشنواره‌های ملی مختلف و همین‌طور به عنوان عضو هیئت مدیره خانه سینما حضوری فعال داشته‌است. تارخ همچنین به عنوان میهمان به جشنواره‌های مسکو، ژاپن و آلمان دعوت شده‌است.
حضور در آثار برجسته که برخی از آنان به آثاری ماندگار در سینما و تلویزیون ایران بدل شدند، بخشی از کارنامه هنری تاریخ را تشکیل می‌دهند؛ مرگ یزدگرد (بهرام بیضایی ۱۳۶۰)، پرنده کوچک خوشبختی (پوران درخشنده ۱۳۶۵)، مادر (علی حاتمی ۱۳۶۸)، دلشدگان (علی حاتمی ۱۳۷۰)، سارا (داریوش مهرجویی ۱۳۷۱)، ساغر (سیروس الوند ۱۳۷۶)، رئیس (مسعود کیمیایی ۱۳۸۵) بخشی از آثار سینمایی تارخ است که حضور وی را در کارهای برجسته و همکاری با اسامی بزرگ سینمای ایران نشان می‌دهد.
همچنین بازی در سریال‌های سربداران (۱۳۶۰-۶۲)، بوعلی سینا (۱۳۶۴)، آپارتمان (۱۳۷۱-۷۲)، شیخ مفید (۱۳۷۳)، سفر سبز (۱۳۸۰)، معصومیت از دست رفته (۱۳۸۱) و اغما (۱۳۸۶) که بعضا حضور در نقش‌های با پی‌رنگ تاریخی، عرفانی و دینی بودند از تارخ چهره‌ای مشخص با بازی متفاوتی را به ذهن علاقمندان سینما و تلویزیون متبادر می‌سازد.
تارخ از سال ۱۳۷۶ به عنوان یکی از چهره‌های برتر احیای تئاتر ایران شناخته شد و در هجدهمین جشنوارهٔ تئاتر و فیلم فجر هم به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران و هم به عنوان یکی از کارگردان‌های هنری حضور یافت. امین تارخ در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت لوح افتخار «هنرمند ملی» شد.