پویا امینی روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به فعالیت‌های حرفه‌ای و شرایط زندگی‌اش در این روزها، گفت: یک تئاتر با عنوان «جیرجیرک» بود که بعد از شیوع کرونا صحبت آن شد و پذیرفته و هم‌اکنون در حال اجرای آن هستم.
وی ادامه داد: مدتی در قرنطینه بودم و پس از آن با پایبندی به همان قواعد و الزاماتی که توسط وزارت بهداشت اعلام و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم تاکید به اجرای آن داشت، کار و فعالیت را شروع کردم.
او افزود: همه بازیگران و عوامل با ماسک و اسپری و مواد ضد عفونی بر سر تمرین حاضر می‌شدند و اوایل از دستکش هم استفاده می‌کردیم که کمکم دستکش کنار رفت اما ماسک همچنان بود و امروز هم که بر سر اجرا هستیم، به همان موارد پایبند هستیم و صرفاً برای روی صحنه آمدن از ماسک استفاده نمی‌کنیم وگرنه در باقی موارد رعایت می‌کنیم.
شرایطی که همه رعایت می‌کنند را ما هم به‌صورت خانوادگی در رفت‌وآمدها و دیدوبازدیدها رعایت کرده‌ایم و اگر لازم باشد کاری را برای پدر و مادرم انجام بدهم با رعایت فاصله این کار را انجام می‌دهم؛ و اگر خریدی داشته باشند آن را تحویل می‌دهیم و برمی‌گردیم، چراکه شرایط طبیعی و مانند سابق نیست؛ درنتیجه رفتارها و مواجهات ما هم مانند سابق نیست و باید همه‌جوره رعایت کنیم.این بازیگر سینما و تلویزیون در پاسخ به این پرسش که چرا برخی از افراد شرایط موجود را جدی نگرفته و موارد توصیه شده را رعایت نمی‌کند، گفت: این موضوع به خاطر این است که شرایط عادی شده و برخی فکر می‌کنند شرایط همین است که هست و باید با آن کنار آمد.
وی افزود: البته که خود من هم فکر می‌کنم باید با این شرایط کنار آمد ولی با رعایت یکسری از مسائل؛ اما این‌که برخی رعایت نمی‌کنند، شاید به این دلیل است که هنوز با واقعیت این بیماری از نزدیک آشنا نشده‌اند؛ شاید دلیل آن این است که خدایی نکرده کسی از نزدیکانشان با این بیماری دست‌به‌گریبان نبوده است که شرایط را درک کنند؛ این که چه اتفاقی افتاده و می‌افتد و چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد؛ اما بخش دیگر این است که این مشکل نه برای شهر و کشور ما که برای همه جای دنیا رخ‌داده و همه جای دنیا به‌نوعی این شرایط را تجربه می‌کنند و همه هم این رویه را پیش‌گرفته‌اند و بیش از هر چیزی بر همین موضوع رعایت فاصله اجتماعی و استفاده از ماسک اهمیت می‌دهند؛
در اروپا و امریکا و کانادا و استرالیا سعی می‌کنند با همین تدابیر جلوی شیوع را بگیرند و مدیریت کنند و اخیراً در کشور آلمان ظاهراً تأکیدی زیادی بر قرقره کردن آب‌نمک در گلو دو بار در روز شده که نوعی ضدعفونی‌کننده گلو و ورودی غذا و هوا به بدن انسان است.
باید در مقابل کرونا ایستاد
بازیگر سریال‌های در قلب من (۱۳۷۷) و کلانتر (۱۳۸۲) در پاسخ به این پرسش که چگونه با این روزها کنار آمده و ایام را با خانواده‌اش می‌گذراند، تصریح کرد: این موضوعی خودخواسته نیست و به‌واسطه شرایط ایجادشده است در نتیجه خانواده درک می‌کنند؛ شاید به نوعی بشود گفت که این شرایط، شبیه جنگ و بمباران است و این‌ها روزهایی است که ما باید تجربه‌اش می‌کردیم، اما احساس می‌کنم اگر همه مردم و همه آدم‌ها به مقوله رعایت نکات و بهداشت فردی توجه کنند، به امید خدا می‌شود جلوی این موضوع ایستاد.
هر آدمی یک سری علایق و سرگرمی‌ها دارد که از دیدن فیلم و سریال تا استفاده از فضای اینترنت و کتاب و کامپیوتر را شامل می‌شود و می‌شود از این موارد برای این ایام بهره جست و در کنار آن ورزش‌ها و استفاده از هوای آزاد را هم قرارداد و تلاش کرد تا با این دغدغه‌ها و شرایط کنار آمد.
برخی کارهایم را دوست دارم چون صرفا از بازی‌اش لذت برده‌ام، برخی از کارها را دوست دارم چون همکارانی داشته‌ام که به من انرژی زیادی داده‌اند و بسیار از آن‌ها آموخته‌ام، برخی از کارها شاید خود کار خیلی خوب نبوده اما فضای کار به‌قدری دوست‌داشتنی و دوستانه بوده که جذاب و خاطره‌انگیز بوده است یا کاری بوده که شرایط مالی خیلی خوبی داشته و بر زندگی‌ام اثر خوبی گذاشته است. درنتیجه همه کارهایم را دوست دارم.امینی در پاسخ به این سوال که از بین فعالیت‌های هنری خویش کدام اثر را ترجیح می‌دهد، ادامه داد: طبیعتاً بسیاری از کارهایی که انجام داده‌ام را چون علاقه داشته‌ام انجام داده‌ام؛ بر این اساس به اغلب آن‌ها علاقه دارم و برایم تفاوتی ندارد؛ شاید قیاس مع‌الفارق باشد اما مانند این است که تعداد زیادی بچه داشته باشید که بخواهید انتخاب کنید و طبیعی است که هرکدام را به‌نوعی دوست دارید.
چرا «خط قرمز» ماندگار شد؟
بازیگر نقش امیر که برای بسیاری از علاقمندان دهه ۸۰ تلویزیون با سریال خط قرمز و همچنان با همان کارکتر شناخته می‌شود، در پاسخ به چرایی ماندگار شدن این مجموعه تلویزیونی در ذهن مردم و اقبال آن در زمان پخش، بیان کرد: اگر این سؤال را از نسل‌های گذشته هم بپرسید به سراغ مجموعه‌های مراد برقی و دایجان ناپلئون می‌روند و آن را به یاد می‌آورند؛ همچنان که نسل قبلی سریال‌هایی چون هزاردستان یا سربداران در خاطرشان مانده است؛ این‌که این سریال‌ها ماندگار می‌شوند به ذائقه تماشاگر بستگی دارد و شرایطی که سریال دیده‌شده و مورد اقبال و استقبال عامه مردم واقع‌شده است.
وی افزود: آن برهه این سریال یک تابوشکنی از سوی تلویزیون بود چراکه سریال‌های این مدلی که معتقد به مشکلات و دغدغه‌های جوانان باشند، خیلی موضوعیت نداشت و مخاطب این سریال و روزگار جوانی در آن دهه گل کرد و موردتوجه مردم قرار گرفت و آن نسلی که ما در آن بزرگ شدیم یعنی دهه ۵۰ و ۶۰ به خاطر این‌که رشد جمعیت زیاد بود نسلی گسترده‌تر بود در نتیجه جوان‌های بیشتری در زمان پخش آن سریال همان سن و سال را داشتند و راحت‌تر می‌توانستند با آن سریال همزادپنداری کنند.
خط قرمز کاری بود که لوکیشن شمال و فضای تینیجری و بازیگرانی را داشت که موردعلاقه مردم قرار گرفتند و ماندگار شد و در یادشان ماند و حالا حالاها هم از یادشان نمی‌رود.
کارنامه هنری
پویا امینی ۱۵ اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد. او که فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی کارگردانی نمایش از دانشگاه علم و فرهنگ تهران است، کارش را در زمان دانشجویی از سال ۱۳۷۶ با بازی در سریال در قلب من به کارگردانی حمید لبخنده و در نقش سینا آغاز کرد. پس از فارغ‌التحصیل شدن با بازیگری در سریال‌ها کار خود را ادامه داد. در سال ۱۳۸۲ اولین تجربه بازیگری سینمایی با نقش آفرینی در فیلم سینمایی وعده دیدار در نقش صادق و سپس شام عروسی در نقش پارسا را بدست آورد.
بازی در فیلم‌های سینمایی راه بی‌بازگشت (۱۳۸۷ سعید عالم زاده)، به خاطر تهمینه (۱۳۹۰ رضا ابو فاضلی)، نشانه‌ها (۱۳۹۲ امیر شفیعیان)، چند روز مانده به عید(۱۳۹۳ حسین سحرخیز)؛ مجموعه‌های تلویزیونی خوش رکاب (۱۳۸۱ علی شاه حاتمی)، کمکم کن (۱۳۸۳ قاسم جعفری)، نقطه آخر (۱۳۸۸ بیژن شیرمرز)، پدر مجرد (۱۳۸۹ بیژن شیرمرز) و دلدادگان (۱۳۹۷ منوچهر هادی) و تئاترهایی چون بولدوزر (۱۳۹۷)، آرش سنجابی، مرگ فیدل (۱۳۹۷) آرش سنجابی، اتوپیا (۱۳۹۷) آرش سنجابی و جیرجیرک (۱۳۹۹) آرش سنجابی از جمله فعالیت‌های هنری امینی در طول دوران بازیگری وی از اواخر دهه ۷۰ تا به امروز است.