به گزارش میراث‌آریا، در نامه علی‌اصغر مونسان به بهمن مرادنیا آمده است: در اجرای ماده یک از قانون تشکیل سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری مصوب سال ۱۳۸۲ و مواد ۱۱ و ۱۲ از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی حفظ میراث‌فرهنگی ناملموس مصوب سال ۱۳۸۴ و مواد ۲ و ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون مذکور مصوب ۱۳۸۷/۱۱/۶ هیئت‌وزیران و با رعایت مقررات آیین‌نامه اجرایی مذکور، میراث‌فرهنگی ناملموس با عنوان «مهارت پخت نان کزینکه (منطقه ای به پیشنهاد استان کرمانشاه)» به شماره ۱۹۸۷، «مهارت پخت نان نیمه فیس (منطقه ای به پیشنهاد استان کرمانشاه)» به شماره ۱۹۹۱، «بازی دامه» به شماره ۱۹۹۷، «دانش بومی زغال گیری» به شماره ۱۹۹۸، «شیوه ساخت کوپان» به شماره ۱۹۹۹، «گوروا بازی؛ جوراب بازی» به شماره ۲۰۰۰ در تاریخ ۱۳۹۸/۴/۵ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است. هرگونه اقدام که موجب حفظ و احیای این میراث شود، مورد تأکید است.
خواهشمند است، دستور فرمایید مراتب برای اطلاع و اجرا به مقامات و مسئولان ذی‌ربط ابلاغ و از نتیجه اقدام این وزارتخانه را مطلع کنند.
همچنین در نامه مشابه دیگر مونسان به استاندار کردستان مراتب ثبت میراث‌فرهنگی ناملموس «شیوه ساخت شن (چنگک چوبی)» به شماره ۲۱۰۴، «شیوه پخت غذای محلی کوله که باینجان (کدو گوچه)» به شماره ۲۱۰۵، «شیوه درست کردن شال حاجیانه» به شماره ۲۰۱۶، «شیوه ساخت دارجوت (گاو آهن)» به شماره ۲۰۱۸، «استاد نسرین میرزایی؛ گنجینه زنده بشری در سفالگری» به شماره ۴۳ و «استاد عارف غلامی؛ گنجینه زنده بشری در شالبافی» به شماره ۴۴ در فهرست ملی حاملان (نادره کاران) که در تاریخ ۱۳۹۸/۱۱/۲۹ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است، ابلاغ شد.
به گزارش ایرنا، امروزه میراث فرهنگی صرفاً به آثار و بناهای تاریخی و همین‌طور مجموعه‌ای از اشیاء محدود نمی‌شود، بلکه شامل دارایی‌ها و ذخایر فرهنگی مردم جهان نیز می‌شود. سنت‌های شفاهی، هنرهای اجرایی و نمایشی، فعالیت‌های جمعی، آیین‌ها و جشن‌ها، علوم و دانش طبیعی و فعالیت‌های مرتبط با طبیعت، کیهان و صنعت‌گری سنتی به همراه تمام مهارتهای مربوط به تولید صنایع‌دستی سنتی، همگی بخشی از ذخایر فرهنگی محسوب میشوند که میراث فرهنگیِ جهانی در پی پاسداری از آن است. این مفهوم تازه، میراث فرهنگی ناملموس نامیده می‌شود که نسل به نسل و سینه به سینه از اجداد بشر به انسان امروزی رسیده و بایسته است به نسلهای بعدی نیز منتقل شود.
تعریف یونسکواز میراث فرهنگی ناملموس
طبق مفاد بند دوم کنوانسیون ۲۰۰۳ یونسکو، میراث فرهنگی ناملموس، این گونه تعریف می‌شود: رویه‌ها (عُرف‌ها)، نمادها، دانش‌ها، مهارت‌ها، ابزارها، اشیا، آثار هنری و مکان‌های مرتبط با آنها، که جوامع و افراد، آنها را بخشی از میراث ناملموس خود می‌شناسند و همواره از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌شود و پیوسته به وسیله انسان‌ها و جوامع و گروه‌ها در پاسخ به محیط اطراف‌شان و در تقابل با طبیعت و تاریخشان خَلق می‌شود و سازگار با مفاد حقوق بشر بین‌المللی و شرایط احترام متقابل میان جوامع، گروه ها و اشخاص باشد.
توجه به میراث فرهنگی ناملموس، نقش مهمی در گفتوگوی بین فرهنگ‌های مختلف ایفا می‌کند و سبب ایجاد احترام متقابل به تنوع فرهنگی و شیوه‌های گوناگون زندگی می‌شود. میراث فرهنگی ناملموس، فرصتی است برای عرضه و ارائه فرهنگ و سبک زندگیِ اصیل کشورهای مختلف دنیا در عرصه بینالملل؛ و موجب مقاومت فرهنگی در برابر یکسانسازی فرهنگیِ کشورهای قدرتمند جهان میگردد.