به گزارش ایرنا، تارنمای انگلیسی کانورسیشن، نوشت: بیش از یک و نیم میلیارد کودک و نوجوان سراسر جهان از رفتن به مدارس به دلیل شیوع کرونا محروم شدند. همه ما می دانیم که این روند تاثیر منفی بر آموزش دارد. محققان در انگلیس به این نتیجه رسیده اند که کودکانی که در مناطق محروم تری زندگی می کنند بیشتر از روند آموزش عقب افتاده اند.
ما همچنین می دانیم که حضور در مدرسه منافعی را برای سلامت کودکان دارد. اوقاتی که نوجوانان با دوستان خود سپری می کنند به رشد مغزی آنها کمک می کند.
فعالیت های فیزیکی اجباری می تواند آنها را در آینده در مقابل بیماری های مزمن محافظت کند و باعث رشد تعامل اجتماعی آنها می شود.
اما با وجود چنین منافعی در ایام همه گیری کرونا آیا با توجه به بازگشایی مدارس در بیشتر کشورها، منافع فرستادن کودکان به مدارس بیشتر از منافع ماندن در خانه است. اگر این طور است شرایط بازگشت امن آنها به مدارس چیست؟
هدف این گزارش با آگاهی از خطرات احتمالی، ارائه بهترین راهکارها و اطلاعات برای کاهش این خطرات بر اساس اقدامات کنترلی در هر منطقه و کشور و بر اساس دستورات راهنما در سطح ملی است.
مدارس ذاتا خطرناک نیستند
دانش ما درباره نحوه انتقال ویروس در مدارس هنوز کامل نیست اما اطلاعاتی که درباره برخی کشورها وجود دارد می تواند راهگشا باشد. آمار مرکز بهداشت عمومی انگلیس نشان می دهد که حدود یک میلیون کودک ماه ژوئن (تیر) وارد پیش دبستانی ها و مدارس ابتدایی انگلیس شده اند. ۷۰ کودک و ۱۲۸ کادر آموزشی به ویروس مبتلا شده اند و بیش از دو سوم ابتلاها از سوی کادر آموزشی بوده است. انتقال از دانش آموزان به یکدیگر فقط دو مورد گزارش شده است.
مطالعات مشابهی در ایرلند، فرانسه، فنلاند، استرالیا و سنگاپور نشان می دهد که به ندرت اتفاق افتاده که دانش آموزان ویروس را به هم منتقل کنند.
نظرسنجی انجام شده در اروپا نشان داده که شاهدی دال بر انتقال دانش آموزان به خانواده های آن ها وجود ندارد. فقط در یک کشور از ۱۰ کشور این مورد بررسی در این منطقه نشان داد که یک دانش آموز والدین خود را مبتلا کرده است. برعکس، شواهد قوی وجود دارد که نشان می دهد کودکان ممکن است از سوی والدین بزرگسال خود در خانه مبتلا شود.
یکی دیگر از مواردی که باید به خاطر سپرد این است که کمتر از ۵ درصد مبتلایان به کووید-۱۹ در اروپا زیر هجده سال هستند. بسیار احتمال کمی وجود دارد که کودکان در بیمارستان بستری شوند و تبعات بیماری آنها نیز چندان جدی نیست. البته نباید موارد جدی تر را در جوان ترها نادیده گرفت اما این موارد رایج نیستند و باید از بیش از حد بزرگنمایی آن خودداری کرد.
سومین مساله درباره مدارس این است که آنها موضوع مجزایی نیستند و اگر فاصله اجتماعی و دستورات بهداشتی با دقت و جدیت رعایت شود بعید به نظر می رسد که خطر مدارس بیشتر از دیگر محیط های کاری و فضاهای تفریحی با تعداد مشابه جمعیتی باشند.
در مدارس، امکان آلودگی از کادر بزرگسال به دانش آموزان بیشتر است اما با توجه به این که بیشتر کودکان و نوجوانان علائم ابتلا را ندارند این خطر وجود دارد که آنها سهوا بیماری را منتقل کنند. بر اساس توصیه مرکز بهداشت عمومی انگلیس بزرگسالان و در واقع کادر آموزشی در مدارس باید درباره محدود کردن تماس های خود در خارج از مدارس هوشیارانه تر عمل کنند و باید در تماس با دانش آموزان مراقبت بیشتری به عمل آورند.
خطر انتقال در مدارس پایین است
به رغم پایین بودن خطر انتقال در مدارس نمی توان گفت که چنین خطری اصلا وجود ندارد و باید تا حد ممکن این خطر را پایین آورد.
مقاله جدیدی که تیمی از کارشناسان بخش بهداشت و آموزش با همکاری سازمان بهداشت جهانی تهیه کرده اند برخی مسائل کلیدی را برای ایجاد توازن در بازگشایی های امن توصیه کرده است: در مقطع کنونی همه گیری، اقدام جمعی در سطح محلی برای محدود کردن انتقال ویروس لازم و ضروری است. دستورالعمل های ملی برای تفسیر در سطح محلی نیاز هست زیرا مدارس براساس محتوای اجتماعی، فرهنگی وآموزشی محلی برنامه های خود را سازمان دهی می کنند.
به عبارتی تفاوت بسیار زیادی بین یک دبستان در مناطق شهری با یک کالج در مناطق حومه ای یا دبیرستان در شهرها وجود دارد.
اولین تاکتیک، محدود کردن شیوع ویروس از طریق بکار بستن اقداماتی مانند تهویه خوب، ضدعفونی منظم، شستن دست ها، محدود کردن تماس در کلاس های درس و در سطح مدرسه، استفاده از ماسک در صورت امکان پذیرنبودن حفظ فاصله اجتماعی، محافظت از معلمان و دانش آموزان آسیب پذیر است.
مدارس باید آمادگی داشته باشند که به شیوه ای کنترل شده تعطیل شوند و امکان آموزش از راه دور فراهم باشد تا این اطمینان حاصل شود که همه دانش آموزان به ویژه دانش آموزان آسیب پذیر می توانند به دریافت آموزش های لازم ادامه دهند.
هنوز هم اطلاعات ما درباره ویروس و نحوه موثر پیشگیری از آن محدود است. اما این همه گیری ممکن است ماه ها باقی بماند و نباید از تاثیر آن بر آموزش، تعاملات اجتماعی، سلامت روان دانش آموزان غافل بود.
خانواده ها، کادر آموزشی در مدارس و متخصصان بهداشتی باید رویکردی مثبت و مسئولانه در سطح محلی داشته باشند تا به موفقیت دانش آموزان کمک شود.