عباس پورمیدانی روز دوشنبه در کارگروه مدیریت گردوغبار قم در سالن کرامت استانداری افزود: ازآنجایی‌که منشا اصلی گردوغبار قم منشا داخلی دارد باید حساسیت‌ها بر روی مساله جمعیت افزایش یابد.
وی اضافه کرد: توسعه صنعتی قم بر مبنای اصول و ضوابط اساسی توسعه شهری شکل نگرفته است.
وی یادآور شد: منابع آبی محدود دشت قم در مناطق بالادست نگهداری می‌شود و دشت قم هرسال بیشتر از گذشته خشکیده می‌شود.
پورمیدانی عنوان کرد: تا زمانی که حقابه‌های قم در حوزه‌های بالادستی اختصاص نیابد مشکلات فرسایش خاک قم حل نمی‌شود.
وی اظهار داشت: برخی از مدیران استان توسعه استان را بر محور صنعت تنظیم کرده‌اند درصورتی‌که ظرفیت محیط‌زیست و کشاورزی قم بشدت شکننده شده‌است.
رییس سازمان جهاد کشاورزی قم گفت: اراضی کشاورزی و زارعی قم به کمتر از ۵۰ هزار هکتار رسیده که مساله بسیار نگران‌کننده‌ای است.
به گفته وی، ازنظر مسائل عمیق و کارشناسی زیست‌محیطی قم بیش از این ظرفیت برگزاری جمعیت و صنعت را ندارد.
پورمیدانی ابراز داشت: پایداری محیط‌زیست تنها راه‌حل منطقی و اصولی مبارزه با گردوغبار است که با کاهش برگزاری جمعیت، افزایش مراتع سبز و اختصاص حقابه ها امکان‌پذیر است.
روند توسعه فضای سبز شهری
مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری قم نیز ابراز داشت: توسعه و ایجاد فضای سبز با سنخیت جغرافیایی عرصه قم بهترین راهکار مبارزه با گردوغبار است.
پیام جوادیان اضافه کرد: سالانه یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار مترمربع توسعه فضای سبز جنگلی در قم انجام می‌شود.
وی افزود: همچنین هرسال ۵۰۰ هزار مترمربع توسعه پارک‌های شهری و تفرجگاهی در شهر قم اتفاق می‌افتد.
مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری قم گفت: برخی مدیران استان در توسعه فضای سبز کم‌آبی را بهانه کرده و مانع از اجرای پروژه‌های شهری می‌شوند.
جوادیان یادآور شد: این در حالی است که در تمام استان‌های کم آب کشور رشد سرانه‌های سبز با همکاری و آینده‌نگری مدیران وضعیت مطلوب‌تری نسبت به قم دارد.
به گفته وی، در شهر قم حداقل باید ۵۰۰ پارک شاخص ایجاد شود که نیازمند اصلاح رویکرد اشتباه در بین برخی مدیران است.
وی ابراز کرد: بخشی از فضای سبز قم از پساب ثانویه فاضلاب قم آبیاری می‌شود و در آینده نیز از ظرفیت پساب برای توسعه فضای سبز استفاده بیشتری خواهد شد.
جوادیان یادآور شد: اگر در توسعه عرصه‌های سبز تعلل شود طی چند سال آینده توسعه صنعتی و کارخانه‌ها به‌جای درخت و فضای سبز در حریم‌های خالی اطراف قم دایر خواهد شد.
آبیاری ۲۵ درصد از عرصه های سبز قم با آب شرب شهری
وی تصریح کرد: اگر مدیران استانی همکاری کنند می‌توانیم استفاده از آب شرب شهری را در آبیاری فضای سبز به صفر برسانیم.
جوادیان گفت: در حال حاضر ۲۵ درصد از فضاهای سبز شهری قم از طریق آب شرب شهری آبیاری می‌شود.
وی اظهار داشت: اگر ۱۳ چاه آماده‌شده سازمان فضای سبز و پارک‌های شهرداری قم به این سازمان اختصاص یابد، آبیاری فضای سبز شهری از آب شرب به صفر می‌رسد.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان قم نیز گفت: تغییر مسیر رودخانه‌های دائمی قم و دخل و تصرفاتی که در آنها به وجود آورده مهم‌ترین عامل توسعه کانون‌های گردوغبار در استان است.
احمد حاجی حسینی مسگر گفت: با اختصاص حقابه های محدود نیز مشکل گردوغبار و فرسایش خاک از بین نمی‌رود و باید مشکلات ریشه‌ای دشت قم حل شود.
گفتنی است رودخانه قمرود که از کوه های اطراف خوانسار سرچشمه می گیرد، پس از گذر از استان های اصفهان و مرکزی، در محل پل دلاک ـ از آثار ملی دوره صفویه واقع در شمال استان قم ـ به رودخانه قره چای پیوسته و مسیر دریاچه نمک را در پیش می گیرند. سد ۱۵ خرداد در سال ۱۳۷۳ بر روی این رودخانه بنا شده است.
رودخانه قره چای نیز از ارتفاعات شهرستان شازند سرچشمه گرفته و پس از گذر از استان های همدان و مرکزی، در شرق استان قم پس از همراهی قمرود به دریاچه نمک می ریزد. بندها و سدهای بسیاری بر روی این رودخانه بنا شده است که مهم‌ترین آن سد الغدیر ساوه در سال ۱۳۷۲ است.
تالآب‌های استان قم با وسعت حدود ۱۰۰ هزار هکتار، حدود ۱۰ درصد از وسعت جغرافیایی استان را تشکیل داده و بر همین اساس، قم یکی از تالابی ترین استان های کشور و دارای ظرفیت‌های عظیم زیست‌محیطی بوده که همه ساله میزبان دسته های بزرگ پرندگان مهاجر است.
همچنین دریاچه نمک در ناحیه شرقی استان قم و در حد فاصل سه استان قم، سمنان و اصفهان قرارگرفته و بزرگترین دریاچه فصلی و فراشور کشور است که حدود ۲۰۰ هزار هکتار وسعت داشته و یک سوم آن در محدوده جغرافیایی استان قم قرارگرفته است و دارای ساختار زمین شناختی کم نظیر شامل پوسته نمکی و حاشیه باتلاقی است.
دشت مسیله نیز با وسعت حدود ۱۹۶ هزار هکتار در بخش غربی کویر مرکزی، در حدفاصل دو دریاچه نمک و حوض سلطان در استان قم واقع شده است. این زیستگاه ارزشمند در نیم قرن گذشته دارای یکی از بهترین مراتع استپی و دشتی بوده که متأسفانه امروزه به دلیل قطع حقابه ها و خشکسالی گسترده، از میان رفته و کانون های گردوغبار بسیاری در آن شکل گرفته است.