"دیوید ایگناشس" ستون نویس واشنگتن پست در این گزارش می افزاید: دونالد ترامپ به زعم خودش معتقد است که هنرش در "معامله کردن" است. معلوم نیست آیا این هنر می تواند در خدمت وفاداری قوای مسلح هم باشد؟ در روزهای اول کاری ترامپ که این دو فرهنگ با هم خوب ممزوج شده بود و کار می کرد. اما این همزیستی مسالمت آمیز به یکباره در میانه سال ۲۰۱۷میلادی به هم ریخت.
این روزنامه آمریکایی می نویسد: ترامپ قوای مسلح را تنها به چشم یک هوادار نگاه می کرد و آن را تنها برای روزهای رژه و مراسم جشن پیروزی می خواست نه برای حضور در میادین پر دردسر جنگ. ترامپ بیش از آنکه به توصیه های فرماندهان نظامی گوش دهد، تابع تفسیرهای شبکه خبری "فاکس نیوز" بود. در نتیجه ژنرالها و دریاسالاران ترامپ رفته رفته مُهر سکوت بر دهان کوبیدند و از دست ترامپ دلخور شدند.
رئیس سابق دفتر ریاست جمهوری ترامپ در مصاحبه با نشریه "آتلانتیک" از ترامپ انتقاد کرده و گفته است که او در اظهاراتی خام نظامیانی که در میدان جنگ می میرند را "احمق" و "بازنده" خطاب کرده است.
البته صحت و سقم این نقل قول تائید نشده است. اما به هر حال روشن است که بسیاری از ژنرال های برجسته و چهارستاره بازنشسته آمریکا از نوع نگاه ترامپ به رسالت قوای مسلح کشور دلخورند.
واشنگتن پست ادامه داد: اُمرای نظامی از این بی اعتنایی ترامپ نسبت به نظم و انضباط (دیسیپلین) حاکم بر قوای مسلح و لزوم کارکرد حرفه ای آن، دلخورند. ژنرال های بازنشسته همچنین از اینکه ترامپ در ماه ژوئن(خرداد) از ارتش خواست برای مقابله با اعتراضات علیه خشونت پلیس به خیابانها بیاید ناراضی اند. این فرماندهان بازنشسته به این دستور ترامپ خرده گرفته و به او تاکید کردند که قوای مسلح طبق قانون حق در حوزه سیاسی را ندارند".
ستون نویس واشنگتن پست می نویسد: با همکاری قوای مسلح آمریکا و کردها در سوریه؛ داعش در استان "رقه" شکست خورد. یکی از مقامات آمریکایی به فرمانده کردها گفت که بدون وجود ترامپ حصول این پیروزی ممکن نبود. اما موضوع این است که در زمان اوباما بود که جلسات زیادی قبل از این عملیات میان فرماندهان آمریکایی و کردها تشکیل شد.
ترامپ در افغانستان؛ یک پیروزی تند و سریع و بی ابهام را می خواست و بر همین اساس اختیار تام به ژنرال "جان نیکولسون" فرمانده آمریکایی در کابل داده شد تا ترسناک ترین سلاح متعارف آمریکا را که "مادر بمب ها" نامیده می شد را علیه طالبان استفاده کند. اما هیچ نشست پرمخاطره ای در "اطاق تعیین وضعیت" تشکیل نشد. در نهایت، همه دستکش ها را از دست برکندند.
واشنگتن پست می افزاید: رابطه ترامپ با " جیم متیس" وزیر اسبق دفاع دولتش هم خوب نبود و ترامپ او را "سگ دیوانه" لقب داده بود. متیس در دورانی که در کاخ سفید بود خیلی سعی کرد رفتار و کردار ترامپ را صحیح کند، اما رئیس جمهور زیر بار نمی رفت. مقام خلف ترامپ ژنرال "جوزف اف. دانفورد" رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، که یک تفنگدار بلندقامت، محفوظ به حیا، و کاملا قابل اعتماد بود موفق شد ترامپ را بدون آنکه خشمگین شود قدری مهار کند و جلوی تصمیمات خودسرانه اش را بگیرد و ملزم کندش که سیاست های استواری را اتخاذ کند.
یکی از موضع گیری های ترامپ همیشه مورد مذمت پنتاگون بوده است و آن بی اعتنایی اش به ناتو و حقیر شمردن آن بوده است. رهبران پنتاگون این استراتژی نظامی ملی ترامپ که دو وجه قابل قبول دارد را تائید کرده اند: یکی، سخت گیری نسبت به روسیه و چین و دیگری؛ افزایش بودجه نظامی کشور برای خرید سلاح های جدید جهت مقابله با رقبا
یکی دیگر از رنجش های دستگاه نظامی آمریکا از ترامپ؛ رها کردن کردهای سوریه بود. "نیروهای دمکراتیک سوریه" کمک بسزایی در نبرد با داعش و شکست دادن آن کرده بودند اما ترامپ تصمیم گرفت آنها را رها کند.
واشنگتن پست در پایان نوشت: ترامپ خودش را یک "وطن پرست ناب" می شناسد، اما ارتش می گوید که او فقط یک معامله گر است. ترامپ در طول زندگی کاری اش همیشه بر این اعتقاد بوده است؛ "این کله پوک هایند که همیشه وفادارند". قوای مسلح آمریکا خوب متوجه این حقیقت هست که چه نقشی در یک دموکراسی دارد.
ترامپ در مقام رئیس جمهور؛ فرمانده کل قواست و نیروهای مسلح همیشه از او اطاعت کرده اند حتی از توهین هایش و در صورت انتخاب مجدد او، بازهم اینگونه رفتار خواهند کرد. اما خیلی از اُمرای ارتش، شیوه کاری ترامپ را نمی پسندند و حاضر نیستند با او همسنگر بشوند.