رسانه‌های داخلی همزمان با آغاز جنگ تحمیلی، رسالت مهم و بزرگ اطلاع‌رسانی را بر عهده گرفتند و این مهم را که در حقیقت انعکاس حقانیت ایران در جنگی نابرابر بود به خوبی در داخل کشور و همچنین مجامع بین المللی بازتاب دادند. با توجه به محدودیت رسانه‌ها در آن زمان و کمبود امکانات؛ تنها هوشیاری و شجاعت راویان خبر بود که سبب شد تا رسانه ها بتوانند، نقش قدرتمندی در هشت سال دفاع مقدس ایفا کنند. نقشی که اصحاب رسانه در کنار رزمندگان در انجام وظایف محوله و خدمت به نظام و انقلاب اسلامی و تحقق اوامر و رهنمودهای امام خمینی(ره) و فرماندهی کل قوا توانستند به خوبی از عهده‌اش بربیایند و با هوشیاری و خلاقیت جنگ روانی دشمنان را بی‌اثر کنند.
رسانه‌ها در طول دوران دفاع مقدس وظیفه ایجاد روحیه نشاط، امید و خودباوری را به عهده گرفتند. آنها با کمترین امکانات، رویدادهای جنگ را پوشش خبری می‌دادند و تبلیغات و ترفندهای دشمن را خنثی و افشا می‌کردند. اما در میان اهالی رسانه تصویربردارن و عکاسان به خاطر نوع فعالیت و کارشان دچار صدمات بیشتری شدند و بسیاری از آنها به افتخار شهادت نایل آمدند. این جان برکفان عاشق تا مرز شهادت برای ضبط تحولات جبهه‌های حق علیه باطل پیش می‌رفتند تا بتوانند این لحظات بزرگ و حساس را برای آیندگان ثبت و ضبط کنند. در ایام هشت سال دفاع مقدس، نام خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) بیش از همه بر سر زبان‌ها بود و یکی از مهمترین رسانه‌هایی بود که اخبار جنگ و دفاع مقدس را از ستاد تبلیغات به گوش مردم می‌رساند.
مقاومت همه جانبه ایران در این جنگ تحمیلی نیازمند اطلاع‌رسانی دقیق، شفاف و مستند بود، از این رو خبرنگاران ایرنا با حفظ ارزش‌های ناب خبری، لحظه‌های دفاع را ثانیه به ثانیه با تمام توان مخابره می‌کردند و عکاسان این خبرگزاری هم به ثبت تصاویر می‌پرداختند. در حالی که بسیاری از عکاسان حرفه‌ای آژانس‌های معتبر خبری جهان به دعوت صدام حسین به عراق سفر می‌کردند، عکاسان خبری ایرنا در همان زمان، راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شدند و زحماتشان برای ایجاد آرشیوی غنی از اتفاقات و رشادت‌های رزمندگان نتیجه داد.
آنها یکی از بهترین آرشیوهای عکس جنگی را در ایرنا به نام خود ثبت کردند. یکی از این عکاسان داریوش (کریم) گودرزی کیا بود که نامش به عنوان نخستین شهید عکاس دفاع مقدس ثبت شده است. او ۲۵ بهمن سال ۱۳۲۵ در روستای اناج از توابع شهرستان اراک متولد شد و در ۱۳۵۵ خورشیدی به استخدام خبرگزاری جمهوری اسلامی درآمد و به عنوان عکاس این خبرگزاری مشغول به کار شد و از سال ۱۳۶۰ عکاسی را از جبههها آغاز کرد.
همسر شهید چه می‌گوید؟
مهناز رضایی همسر شهید گودرزی کیا درباره خصوصیات اخلاقی این شهید بزرگوار و اعتقاداتش می‌گوید: "حاج آقا خیلی دعای کمیل دوست داشت، شب‌های دوشنبه و جمعه به اتفاق به مجالس برگزاری دعای کمیل می‌رفتیم. از من می‌خواست در زمانی که او در جبهه است، خواندن دعای کمیل به ویژه دوشنبه شب‌ها را فراموش نکنم و ادامه دهم. شهید گودرزی‌کیا خیلی اهل نماز شب بود و نمازهای آخر شبش بعضا طولانی می‌شد. به امام رضا (ع) ارادت زیادی داشت و هر زمان که فرصت می‌کرد به مشهد و زیارت ایشان می‌رفت. شهید چنان بر سجاده نماز اشک می‌ریخت و از خدا شهادت را طلب می‌کرد که تنم می لرزید. خبر شهادت حاج آقا را از طریق پدرم شنیدم، بعدها همرزمان شهید برایم تعریف کردند که او از زمان شهادتش خبر داشته است. همرزمانش می گفتند؛ در آخرین عملیات (میمک) به عنوان عکاس به خط مقدم جبهه اعزام شده بود، در مراسمی که اعضای گردان در شب قبل از عملیات برگزار کرده بودند، حاج آقا گریه زیادی کرده و شهادت را از خدا طلب کرده بود.
همرزمانش در این مراسم وقتی وضعیت داریوش را می‌بینند، به او با شوخی می‌گویند که خیلی نورانی شدی؛ حاج آقا هم در جواب می‌گوید که "شما آنچه را که من می فهمم، متوجه نمی‌شوید." (۱)
افتخارات
شهید داریوش گودرزی‌کیا در ایام فعالیت خود در حرفه عکاسی موفقیت‌هایی نیز کسب کرد. او برنده لوح "دست خط زرین حضرت امام (ره)"، دیپلم افتخار و سکه یادبود به عنوان برگزیده بخش عکاسی از مجتمع هنر و ادبیات دفاع مقدس در سال ۱۳۶۷ است.
فرازی از وصیت‌نامه شهید
شهید داریوش گودرزی‌کیا معتقد بود: "عکاس جنگ، عکاسی است که وقتی صدای سوت خمپاره را شنید خیز نگیرد؛ بلکه باید استوار ایستاده باشد و لحظه برخورد خمپاره را ثبت و ضبط کند." او در وصیت‌نامه‌اش اینگونه آورده است:
"بسم الله الرحمن الرحیم
خدا را سپاس که به من فرصتی داد تا بتوانم چند خطی به عنوان وصیت‌نامه از خود باقی بگذارم. البته با تشکر از ذات پاک بی‌همتایش، الهی تو گرامی داشته‌ای نام شهدا را و به آنان اجر و مقام ارزانی داشته‌ای. خدایا تو تنها قادری نه کس دیگر، تو را به نام عظمت تو را به نام الرحمن‌الرحیم تو را به آنهایی که در ۲ دنیا شفیع انسان‌ها قرار می‌دهی تو را به دودمان پاک انبیا اولیا و شهدا مرا ببخش و بیامرز و از چاکران شهدا قرار بده و مگذار نامم به بدی در آخرت برده شود. خدایا اگر به آن مقام لایق نیستم، پس به غلامی غلامان شهدا قرارم ده. خدایا تو را سپاس. الهی تو کریمی تو قدیمی تو غفاری تو عظیمی تو داناترینی پس من نادان را دریاب که نیاز جز تو به کسی دیگر نتوان داشت. خدایا تو می‌دانی در ۲ دنیا مقروض هستیم چه کنیم به کجا رو آوریم اگر تو ما را نبخشی. خدایا تو دریای رحمتی ما را درآن دریا غسل ده که ما جز آن دریا به دریاهای دیگر پاک نمی‌شویم. خدایا فرموده‌ای شهید پس مقامی والا دارد، شهدا نمرده‌اند، بلکه درنزد تو روزی می‌خورند، پس تو را قسم به نام شهید و مقام شهید و به ارج و قرب شهید مرا ببخش و از رهروان شهدا قرارم بده. خدایا تو را قسم به کودکان شهدا و به ارواح شهدا از گناه من بگذر که طاقتم تاب شده به عزت و مقام شهدا نام شهید برمن قرار بده. خدایا چند بار به جبهه مشرف شدم هر بار از بار اول دیدم بهتر شد، گویی در این دانشگاه یک درس نیست، بلکه درس‌ها وجود دارد که باید از تمام آنها با نمرات عالی قبول شد و هر شخصی که تمام دروس را مرور کرد، لابد شهید می‌شود، کسانی هستند که با یک بار مرور تمام نمرات قبولی را با معدل کلمه شهید می‌گیرند. راه شهید راه حسین است و راه حسین راه خداست. آیا می‌شود از این راه گذشت به راحتی هر کس به این سعادت نمی‌رسد. پس شاد و صبور باشید ما راهمان را پیدا کرده‌ایم خدا شما را اجر و جزای خیرعنایت فرماید دوست دارم چون کوه سرفراز باشید بالاخره ما باید بمیریم چه خوب است دراین راه، راه خدا، راه خوبان، راه عزیزان خدا جان دهیم.
خداوند به ما لطف فرموده و پس کرامت عطا کرده چطور باید این خوبی‌های خوب را فراموش کرد. خدایا تو را به ارواح پاک شهیدان و به مقام خوبانت مرا بیامرز، پدر مادر و همسرم را از من راضی گردان. الهی از تو تمنای بخشش برای تمامی مسلمین و هدایت نمودن تمام انسان‌ها به راه راست دارم. والسلام‌علیکم و رحمت‌الله و برکاته" (۲)
شهادت
شهید داریوش گودرزی‌کیا در ۲۹ مهر ۱۳۶۳ در اثنای جنگ تحمیلی در عملیات عاشورا و در منطقه عملیاتی میمک به شهادت رسید و نامش به عنوان نخستین عکاس شهید دوران دفاع مقدس در تاریخ ثبت شد.
پی‌نوشت:
۱- خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا)، گودرزی‌کیا نخستین عکاس شهید دفاع مقدس/ راه شهید راه حسین است، ۲۹ مهرماه ۱۳۹۶
۲- همان